Alle inzendingen over Verscheen je

Als een komeet verscheen hij aan de hemel En verdween uit zicht ---------------------------- uit: 'Genadebrood', 1993.…

totdat het been verscheen zich draaide op de hak en met haar en de split verdween…

Een spoorwegman in Rhenen Is niet op zijn werk verschenen Men maakt thans gewag Van buitensporig gedrag Waarna hij spoorslags is verdwenen…

Door de zon verschenen En de regen Maar tot morgen geen zorgen. Al wat komt, ligt verborgen in de toekomst, op onze wegen.…

ze verscheen in sluiers tussen zonnebloemen in al haar schoonheid ver van dampend asfalt haar lach besloeg een verleden haar ogen een toekomst we spraken niet in een bed van varens droomden we een leven tot we die advertentie lazen en we wisten wisten niet hoe snel we dat huis moesten kopen ver weg bij dampend asfalt toen ze verscheen…

het was ook niet jou mooie zuivere lach, dat alles begon te leven het waren niet jouw haren, die golvende over de zee ik heb staan wachten daar, maar niemand verscheen.…

Verschenen is opeens de vrede. Veeg de wapens weg met inkt. De toekomst is ons heden.…

Eenparig was het Stel voor de notaris Verschenen Maar direct daarna Nam ieder voor zich Schielijk de benen En was langs het Hazenpad verdwenen…

een misstreven om met kwast en verf het volmaakte van realiteit vast te leggen hoe hard ze het ook probeerde er was enkel haar eigen wereld die op het doek verscheen…

dat adembenemende schoonheid laat sprankelen van nouveautés die hun stelen ranken naar het kiertje hemel waaruit zij verschenen wil melker 07/06/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Om licht te brengen in het duister en schaduw van de laatste dood verscheen een Kind, maar zonder luister, en openbaarde 't morgenrood. Om licht te brengen en wat vrede te midden van de zwartste haat verscheen een Kind vannacht, ja heden, maar in armoedig feestgewaad.…

Een lichtbundel verscheen als derde oog Geen glimlach, maar een uitbarsting van geluk. Jij maakt het goudpotje onder de regenboog.…

mijn aarde roert zich sidderend en bevend ondergrondse spoken blijken springlevend ooit niet behapbaar in duisternis verdwenen nu genoeg draagkracht bij daglicht verschenen…

verschenen dook de maan hoewel geen wolken de lijsterbes onaangeroerd boog takken strak geen levend wezen dat de stilte brak geen leger hart dan dat die nacht was zij de wolf…

Een stadsgedicht op armen en op benen Vrijwilligers gezocht voor een tattoo Ik moet er niet aan denken, het gedoe Maar velen die geheel spontaan verschenen Ik zie nu een recordgedicht als kans: Een levende sonnettenkransenkrans…

Eerst maar eens een korte verwijzing naar eerder verschenen berichten in onze dagelijkse column. Dwarskijker of Stoker, Sunny Boy of Manus depressief, het doet er ook niet toe.…

Dat werkelijkheidsbeeld verscheen, Toen een tyfoon de Filipijnen raakte Maar de magische fantasie Besloot om af te haken.…

Maar vrede vond ik pas vanochtend toen de zon opnieuw verscheen. "Peace of mind, like when you treated her kind " speelde in de keuken op repeat. Ik dronk mijn koffie mistroostig nog suf van Karens diep verdriet.…

toen uit mistig zicht het sluimerend rood verscheen trachtte ze tevergeefs deze vanzelfsprekendheid af te weren zoveel liever had ze zich blijvend verschanst daar waar zijn en eigen hartslag het verlangen samenbracht…

de zilveren stralen van de maan schitterden zachtjes op de tekenen van mijn verdriet in de gouden zonnestralen verschenen de lijnen die jij bij mij achterliet nu zijn de tranen gedroogd de lijnen vervaagd maar de pijn is gebleven, al zie je die niet…

De monarchie was heel lang niks voor mij, Ik was een overtuigde tegenstander, Maar toen verscheen prins Willem-Alexander Opeens met zo'n leuk meisje aan zijn zij. Tja, toen kwam ik op andere gedachten: De republiek moet nog maar even wachten.…

Je mag homo’s voor zieken uitschelden Dat bepaalde vorige week de rechter Daarop protesteerden de homo’s echter Door zich massaal ziek te melden Toen ik maandag op mijn werk verscheen Was ik helemaal alleen…

Een column die niet lang gelee verscheen; Een foto tegenover zijn bureau Een weiland, en een koe, zo'n soort tableau Als hij het zag dan wou-ie daar wel heen Voor ons een ontoegankelijk terrein Hij is er vast en zal er altijd zijn…

Op mijn vakantie in het buitenland Verbleef ik in een tuin met appelbomen Het rijpe fruit verscheen in al mijn dromen Met zeven Adams, etend uit mijn hand Maar thuis is het snel over met die roes Wel heb ik nog zes potten appelmoes…

de lucht was zoet het licht verscheen een glans die er niet eerder was tot ik je ogen las wist dat je gebroken had met liefde in voorbije dagen mijn bitterheid verkoelde handen gaf bloemen en verpakte schande gal verteerde mijn gevoel rispte op in zure woorden ik had verloren wat geëigend was dat merkte ik veel later…

Libellen zwevend over een veenplas Eentje die de pineut was Gevangen door Zonnedauw Het plantje toonde geen berouw Fochteloërveen Telkens als je er weer verscheen Genietend om vogels te kijken Een nieuwe tocht, dat zal je wel wat lijken…

Het eerste vaatje is aan land verschenen De vaderlandse nieuwe is er weer Gevist uit de Noordzee door deze keer Hoofdzakelijk de Noren en de Denen De nieuwe staten der EU staan in de rij Voor het vinden van het eerste kievitsei…

Wie zegt er dat liefde verdween toen je nieuw leven verscheen? Wie zegt er dat het leven zoals het was en is niet meer zal zijn? Wie zegt er ook maar iets nu de sissende stilte het laatste woord heeft?…

Ik keer terug naar de zonsondergang Waar ze zomaar verscheen en ik toekeek vol leven Roze lucht Koele bries Witte paarden Hoefslagen om me heen Mijn lichaam is blind ... Ze komt me niet redden…

Bij het gloren der dageraad verschuift de steen Het duistere kraambed waar zij geboren worden En zo ook nu weer er een nieuwe dictator verscheen Hangend in besmeurt Batik, Gezogen aan uitgedroogde borsten Huiveren schrale baby's…