Alle inzendingen over Waar Liefde Heerst

zij ruikt zijn adem hij haar oksels en haar roos zit in zijn haar spreek gerust van ware liefde als je zo opgaat in elkaar…

niet op zoek ik heb wel van je gehoord het gelezen in een boek men zegt je loopt daar ergens in het rond maar ik geloof van niet sta met m'n benen op de grond en dan heb je nog iets dat men noemt het lot maar ook dat geloof ik niet bepaal m'n eigen slot maar als ik op een dag jou daar dan zie staan zeg ik speciaal voor jou de ware…

Mijn oom vond mijn tante De bekoorlijkste vrouw En angstig dacht hij aan later Bevreesd dat hij haar ooit verliezen zou Zette hij zijn geliefde bruid Reeds spoedig op sterk water…

ware liefde is een daad van oeroude herkenning alsof je eens twee zielen was verenigd in een persoon ruw van elkaar gescheiden elk in eigen helft je leven doorbracht in wanhopig verlangen naar hereniging en dat je dan op een dag een wonderlijke dag dat oeroude afgescheidene ontdekt in de ander en na een lange ballingschap…

Nu al een paar maanden is er zoveel liefde gaande. De gedachte houdt mij staande dat wij samen gaan voor jaren. Ik vergeet de aardse zaken door jou hemels aan te raken, dus roep ik het van de daken: Jij bent voor mij de ware.…

Ik hoef niets te vragen zijn verlegenheid op mijn borst zegt genoeg, ademt zacht over mijn huid naast zijn warme wangen er is niets mooiers dan dit, liefde is het, helemaal niets kan ik er aan doen niets heb ik er voor gedaan een cadeau is het, het mooiste dat een mens voelen kan de vrede van zijn overgave aan mijn dankbaarheid…

(dubbel blauw kust bruin dubbel bruin kust blauw) Ik zweef jouw ziel binnen en land op een eiland van zachte harmonie en jubelende melodie waar lach en liefde lucht en licht inkleuren waar niemand eist geen god heerst geen vlieg kwaad doet geen gevel instort slechts een zuivere zon zandkorrels een voor een dagelijks zegent Ik vlei…

Over liefde. Over leed. Pas wanneer de film echt is afgelopen, beseffen we waar we naar hebben gekeken. Naar het witte doek in ons hoofd, waar gedachten komen en weer gaan. Dat stille witte doek. Dat zijn wij! Waar heden en verleden samenkomen. Waar mogelijkheden worden geboren. Waar bewustzijn heerst. Onbelast en vrij.…

Ik woon nog samen in hetzelfde huis waar onbegrip heerst er is geen plaats meer voor liefde er resten nog kilte en spijt de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven. Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid verdragen? Het leven als een vreemde in eigen huis?…

hier ben ik dan met mijn naakte ziel en blote handen omstrengel ik jou woorden glijden van mijn tong en mijn liefdestaal weerklinkt in jouw lichaam en komt als een bevrijding en laat al het vrouwelijke in mijn binnenste zien volledige liefde heerst er nu…

Wanneer jij waar dan ook verschijnt dan vorm je één harmonieus geheel. Maar jij bent een verhaal met een open eind. En soms laat ik me gaan op de vleugels van de tijd. Wanneer jij, wanneer jij...…

weg ver weg naar een strand een eiland een ster overal waar maar leegte heerst en mijn eigen leegte niet opvalt zodat ik kan zijn wat ik voel en weet wat ik ben: alles en tegelijkertijd niets…

nog weten wij van warm contact in het schrijven van dromen op elkaars huid in een bijna vergeten perspectief zijn er overleveringen van bruidegom en bruid in massa media blijven dans en muziek nog bekend door sensomotoriek maar naar echte aantrekkingskracht smachten generaties die dat nooit hebben gehad waar vroeger liefde…

ik die dichter zijn achter deze zonnewind of blijft de zomer onbemind waar liefde in de einder bloeit het droomlot laat ons ongemoeid waar levensvragen groeien in brieven aan de toekomst…

Sliep uit purpervuistje lindetak sliep nog uit slaapt nog Buiten heerst waar ware grootte heerst, buiten waar het is-teken werkt maar heel diep in zijn huis zit Brom. Helemaal diep achter glas wacht Brom de lange dagen van de fotografie af. Brom driepoot niet tweepoot Bron. 'Bron is een mooiere naam'. 'Ik ben heel tevreden met Brom.…

de zee kust het land niet meer waar achter boulevards de kermis heerst ik vlucht naar dat kleine land geheel omringd door water waar in 't uitzicht naar alle kanten mijn ziel weerspiegeld wordt uit "De Zee en Ommelanden"…

Niet alles kent woorden al het weten dat er is Verhuld in gelaagdheid verdwijnt het in aarde Daar drukt de wetenschap van het kennen zich uit Kennis groeiend in edelstenen onder de druk van eeuwen waar het stille zwijgen heerst.…

Daar waar geen wandelaar meer komt of vertoeft Daar waar schaduw en licht spelen met elkaar. Daar waar geen heimwee heerst, om gemiste kansen Daar ergens hoog tussen de wolken wil ik zijn, even maar om dan één zoen neer te leggen op de mooiste witte wolk. Zomaar Voor mijn zus!…

In onze binnenwereld heerst rust. Dezelfde rust die onrustig heerst in het oog van orkanen. En wie zijn wij? Wij zijn de meerderheid die zwijgt. Wij zijn waarnemers en getuigen. Wij zijn de ware poortwachters, die ook ware deelnemers zijn. Wij zijn wachters die waken over onze innerlijke rust.…

tassen vol verdriet worden naar binnen gedragen doch heerst er hier een kalme vrede, serene rust waar slechts nog overblijfselen rusten blijkt de troost groot gezien de verse bloemen…

Vrede zou zich mogen verbreiden en verspreiden als het strooigoed van Sint Nicolaas je zou het mogen rondstrooien zodat hart en geest zouden ontdooien en waar eens oorlog was en heerste zou dan vrede eindelijk zich kunnen ontplooien.…

Een babyboomer in een welvaartsstaat Werd van een wereldhaven burgemeester Des nachts, hij is 't zijn leven lang geweest, er Heerst nu een leemte waar geen dichter staat Een podiumpoëet met hart en ziel Als jazzfanaat een tijdeloos fossiel…

Een avondwandeling hier door mijn wijk Er heerst een diepe stilte in de straten Het is, besef ik nu, compleet verlaten Ik zie gewoon geen mens, waar ik ook kijk Toch hoeven wij nu niet meer bang te zijn Er zit hier geen leeuwin, het was een zwijn…

In mij heerst stilte die er niet is midden in de 50.000 Ierse bijen die een zwarte mantel zijn om mijn bleke huid mijn lichaam is hun hart het gaat sneller kloppen van hun gif, ik voel me verbonden, één met het leven, één met de lente het luide zoemen van de liefde hier op aarde op mij in mij…

Winter heerst er in mijn hart ‘t is er snijdend koud en guur Wolken zijn er grauwig zwart wat ik mis, is het levensvuur Stilte heerst in mijn innerlijk alleen de nacht is deelgenoot Duisternis schijnt onsterfelijk even onsterfelijk als de dood Smart beheerst de lange weg waar de zon het schijnen laat De verlaten weg, die ik afleg voert…

De bieten geoogst niet te tellen opgehoopt langs een akkerrand November schilderachtig voor mijn geest als nevel heerst…

Ze zeggen dat het heerst.…

Ik kan 's nachts soms niet slapen dan pak even de pen ter hand nergens,zal ik jou ergens mee raken in mijn hart heerst alleen 'n brand.…

je zult het weldra niet meer weten wat je mij vroeger hebt aangedaan maar ik zal het nooit vergeten het orgelpunt van je bestaan verslaving is een harde drug het voorwerp lijdt en speelt geen rol het karakter dwaalt, valt van de brug je hoofd is leeg en klinkt als hol wat kan een mens toch stom gaan doen als de duivel heerst over…

In liefde en in pijn. Dat je zal sterven. Stel je nu eens voor, opnieuw, dat je nooit geboren werd. Dat je moeder je nooit ter wereld bracht. Waar zouden we bewust voor kiezen? Voor onbewust en ongeboren zijn? Voor de liefde en het leven? Voor onze eigen dood? Bij al die vragen even stilstaan. De antwoorden ken ik al.…