Alle inzendingen over Wereld OR onzeker OR verdriet

Ziet U het verdriet niet dat er nu is. En de tranen van verdriet en onzekerheid blijven komen, omdat het enige wat van boven komt stilte is.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik wil dit niet meer, ik wil geen verdriet, ik wil geen onzekerheid, het enige wat ik wil is vriendschap, zoals het vroeger was, gewoon mezelf kunnen zijn.…

teveel verdriet hangend in de lucht altijd gemengd met resten tederheid als onvervuld verlangen naar meer dan matheid als onverwerkte blokkades afgeremd door onzekerheid in een ver verleden lonkt nog immer ongecompliceerdheid als fluisterdun ideaal…

wanneer wolven zich groeperen als dwazen azen op een prooi om te overleven vertelt ’t geheim binnen ’t geheim mij dat deze wereld veel te onzeker is om me bloot te geven…

Het lijkt wel zo, maar ik ben nooit alleen gelukkig altijd zijn er ook de tranen, het verdriet nooit alleen maar sterk en rustig altijd meer dan wat jij van me ziet Het voelt soms zo, maar ik ben nooit alleen verdrietig altijd ben ik ook gezegend, en geliefd nooit alleen onzeker of onrustig altijd gedragen, ook als ik verlies Altijd…

Een gevecht, een zware strijd vol hoop, kracht en onzekerheid. Momenten van verdriet, vechtend tegen een traan kon jij nog steeds het leven aan. Toen al dat vechten niet meer mocht baten, hebben wij jou los moeten laten.…

De alcohol die mijn gedachten in coma legt De alcohol die mij doet lachen om mijn verdriet De alcohol die mijn onzekerheid doet vernevelen De alcohol waardoor ik me voor jou kan verstoppen De alcohol die me vaker en vaker eenzaam laat voelen…

Te onzeker of gewoon te vroeg Vragend aan de wereld Ach arme Als nu alle wegen zelf hun weg inslaan Weglopen…

Kwetsbaarheid Is dat geen dapper moment Moet het perse slecht zijn Dat je even bang of onzeker bent Huilen Is dat geen eerlijk moment Dat je je masker even laat liggen En even één met je verdriet bent Lief zijn Is dat geen onzelfzuchtig moment Is het slecht dat je even jezelf vergeet En er even voor die ander persoon bent Algemeen…

Bang voor het gevoel bang voor de mensen bang voor het verdriet bang voor de woede bang.. voor de onzekerheid bang dat iedereen me weer laat vallen bang dat ik weer alleen ben bang voor het verleden bang voor het heden maar het allerbangste ben ik voor de toekomst.…

Het zijn sporen van het leven ze vertellen van geluk, verdriet mijn twijfel en onzekerheden. Ook van liefde en genegenheid die levenslijnen zijn mijn leven gedragen met liefde in het heden.…

Verdriet wordt gesmoord met een kus. Onzekerheid krijgt een schouderklopje. Een pijnlijk hart wordt verwarmd. Angst wordt in de armen gesloten. Kwellingen worden weggepraat. Bedroefd, daar zijn woorden voor! Pijn wordt zacht behandeld. Voor al die dingen moet je met zijn tweeën zijn!…

steeds twijfelend, erg onzeker gevoelens waaruit ik besta diep verborgen ze verscheuren mijn leven zo nadrukkelijk aanwezig doodop ben ik van steeds innerlijk te vechten kon ik mezelf maar berechten huilend met de wereld mee die op een antwoord wacht ik kan alleen maar geven een onzekere lach zoeken naar vrienden doe ik niet meer…

Een onzekere hemel. Zon en regen, werelds stuur. Vloeiend zichtbaar voor het oog. Als een schouwspel. Onbereikbaar hoog. Kleuren die vervagen. Enkele minuten. Lachend door de hemel gedragen.…

het valt niet mee om als tiener je verjaardag te vieren in isolatie van het corona tijdperk alles heeft een andere kleur en accent gekregen in een wereld doortrokken van dreigingen en onzekerheden maar 't zal ook weer voorbijgaan zoals alles komt en gaat…

Angst, verdriet, onzekerheid spelen door mijn hoofd, bijna alles weghalend waarin ik heb geloofd. En toch weiger ik pertinent mijn hoop te doen vervagen, ik wil geloven in het geluk, en niets kan dat verjagen. Zolang als jij er bent, zolang als ik je voel, vecht ik met alles wat in me zit met enkel maar één doel....…

Jouw ogen kijken mij aan ze spreken zonder woorden zijn gevangen in verdriet wanhoop het niet begrijpen ik zie ook het strijden. Geen lach of vreugde alleen de tranen die langzaam langs je wangen glijden, spreken hun eigen taal ze laten zien angst en onzekerheid.…

had je maar een raam in je hoofd dan kon ik naar binnen kijken kijken wat je voelt en zien dat onze liefde niet dooft had je maar een deur in je hart dan zette ik hem open dan kon ik zo naar binnen dan was er licht in plaats van zwart wie weet zit ju nu ook te schrijven een prachtig gedicht over onzekerheid en dat je bij me wil blijven…

En steeds wordt door iemand beloofd "er komt een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef ik al negentien jaar lang Men kan me wel vanalles beloven Toch blijf ik op mijn hoede voor die afgang Valt er iets aan te doen misschien? Moet ik mezelf dwingen tot kiezen?…

maar soms ook niet het zijn ook echt geen nare gedachten maar 't is of je ineens weer vroegere dingen ziet herinneringen zijn er om te bewaren en de fijnste lopen voorop in de rij waar blijven dan de andere ik leg ze eventjes opzij soms is het tijd om op te ruimen daar hoort dan ook alles bij ik doe mijn best ik zal straks merken de onzekerheid…

Het is te laat voor spijt Ik zag het aankomen We zitten niet op een lijn We zaten domweg te dromen Van een liefdesfestijn Waarschuwingen zat voor een slechte afloop We wilde het niet zien Wie valt er te blamen? We zochten naar de fantasie De fantasie van wij twee samen Geen waarschuwingen Waarschuwingen voor zo’n triest afscheid Voor…

Gelukkig is het tijdelijk En niet voor langere tijd Machteloosheid is een rot gevoel Dat raak je niet snel kwijt Afhankelijk zijn van anderen Niet zelf kunnen sturen Onzekerheid die aan je knaagt Als het langer blijkt te duren Gelukkig is het tijdelijk Hou ik mezelf steeds voor Voorlopig moet het dan maar zo En draait de molen door Uiteindelijk…

En ben je toch weer eens onzeker of denk je weer 'wat moet ik nou' Kijk dan eens goed rond op straat want uit al die mooie en lekkere meiden koos ik lekker alleen jou!…

Ik zou wel groot willen zijn voel me soms ontiegelijk klein Klein in mijn doen en laten het voelt soms zo godverlaten Voor anderen een grote hulp maar kruipende in mijn eigen schulp Zoekende naar datgene wat ik mis iets wat er misschien wel helemaal niet is Ik voel me zo ontzettend leeg van binnen wil mijn gevoel weer terugwinnen Maar het…

dan de klaarheid die ik zoek in mijn bestaan dichter dan ik zou kiezen en toch gekozen worden door de dood zou me nu liever zijn maar wat is liever als alles er niet meer toe doet wanhoop mij ten deel is en ik eenzaamheid te over heb wat is dan nog liever dan hunkeren naar droge ogen en onvoelbaar verdrinken in de poel van mijn verdriet…

ons wordt Ik was zo gelukkig Tot kort geleden Toen jij niet meer wilde God, wat heb ik gebeden Dat jij tot inkeer zou komen Mijn hart heeft zo geleden Dan kon niemand voorkomen Alleen jij Tot die dag Dat je zij dat je mij mistte Bij mij wilde zijn Ik voelde mij zo gelukkig en fijn Maar dat gevoel Mocht niet van lange duur zijn Ik ben onzeker…

En steeds wordt door iemand beloofd "er een eind aan jouw onzekerheid" Maar waarom kan ik dit niet geloven Zo leef ik al negentien jaar lang Men kan me wel vanalles beloven Toch blijf ik op mijn hoede voor die afgang Valt er iets aan te doen misschien? Moet ik mezelf dwingen tot kiezen?…