Alle inzendingen over Wie ? Ik !

Er vallen Engelen uit de lucht Onthoofd, verkracht, verminkt Geen vallende sterren Maar vallende drones En dan de kruisraketten De bommen in clusters Op 'steenworp' afstand Bethlehem 'Oh kindeke klein, oh kindeke teer' Laat me niet lachen, schateren, schuddebuiken Laat me huilen, jammeren, brullen van intens verdriet Ik had…

Ze zat naast me in de trein Ze voelde zeer zen aan Ze was net geland vanuit Egypte Ze had daar afgetast, gevoeld en begrepen Ze ging nu het roer radicaal omgooien Ze wilde dichter en (h)echter bij de mensen Zij en haar zijnen is haar credo Zij vertelde en ik ervoer de mijnen Zij is goed, sterk en vertrouwelijk Zij bouwt aan ’n betere woonwereld…

ik stimuleer mensen om te dichten let wel zonder verplichten ik laat ze kleine versjes lezen en wat leuke avontuurtjes beleven misschien krijgen ze nu wel zin om te denken aan een goed begin laat de woordjes nu maar komen waarbij ik wegvaar en kan dromen!…

Bomen als gedichten, gedichten als bomen hier wil ik even schuilen, vluchten hoeft niet meer Het gedichtenthema dit jaar is 'vlucht' en door de teksten krijg ik lucht maar ook van de zo overweldigende natuur met name van bomen, bomen, bomen in alle soorten en maten enkele volbracht vele in volle groei en soms een loot van nieuw leven…

Citaat Een mens is maar onvergetelijk Zolang iemand overblijft Om hem niet te vergeten. Claire Vanfleteren…

Hoe je als mens continu met een mentale telescoop naar de toekomst staat te loeren en welke rampscenario’s zich daar kunnen ontvouwen. De wetenschap prent ons immers in dat we die scenario’s in de hand hebben, dat niets ‘zomaar’ gebeurt. Elk overlijden moet een oorzaak hebben. Elke dood begint terwijl we ons nog onsterfelijk wanen. En…

Noem mij, noem mijn naam, ik heb je lief lief laat me – uit jouw mond heten.…

Als kind wist ik precies, wie ik niet was. Niet mijn vaders evenbeeld. Niet ijverig en oplettend. Niet sportief. Niet zo lief. Abnormaal. Als oude man wil ik, wie ik wel ben niet meer weten.…

Jij, op mijn pad naast me zolang of zo kort: het is bedoeld, het was nodig we leerden elkaar onze eigen regels, ervaring en wetten. Jij, op mijn pad, het zat al langer in onze groei, jij naast me was noodzakelijk voor onze bloei, apart en afzonderlijk, uiteindelijk ook samen. God doet nooit zomaar iets, bracht ons bijeen.…

's avonds in het vervloekte huis sluiten de man en de vrouw tevergeefs de geesten op in hun hokken 's nachts kijken ze achterom de man en de vrouw en ze zien altijd hetzelfde: hun beschadigde kind de tijd wil maar niet verstrijken het wrakke leven wankelt het wacht niet langer op de afgepelde toekomst waarin hun dromen bij opbod…

Met stukjes papier steek ik kleine lichtjes aan -- in lezersharten.…

Het vlakke strand voorland van het vlakke land met daartussen de duinen tientallen meters hoog ze houden ons droog doen onze dorst lessen, onze honger naar natuur met ‘t weer: onbewolkt, zon of bewolkt, koud en guur die elementen zijn als vitamines voor ons leven ik schrijf dit zittend op ’t strand wacht tot de zon daalt ver achter…

Toon me straks, wanneer mijn stervensuur aanbreekt, de moed, die ik jarenlang heb verzameld. Geef me morgen, wanneer de klok steeds sneller tikt, de kracht, om mijn angsten te verslaan. Onthul me nu al, terwijl mijn hart nog klopt, de schoonheid, van dit zinvolloos bestaan.…

Wie liefheeft zal verliezen Wie verliest zal treuren Wie treurt zal beseffen Wie beseft zal vragen Wie vraagt zal denken Wie denkt zal onthouden Wie onthoudt zal vergeten Wie vergeet zal liefhebben…

De kostelijke spijzen die u verteert, veranderen in drollen. Verteerd worden en verteren. Uw lijf en leden zullen eens vergaan. Stof tot stof. As tot as. Als mest zult u wederkeren. Uit mest bent u ontstaan. Verteerbare schrijvers hebben gewoon geluk. Wat zij schrijven en lezers willen lezen, blijft onsterfelijk bestaan.…

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

(Spijt?) Als sneeuw voor altijd die zon verliest soms ook mijn hart Natuurlijk niet van alle elementen Slechts van de medemens die kracht denkt te kunnen elimineren tot en met de allerlaatste vezel in onvolbrachte missie…

Nooit meer vergeet ik jullie schaapachtige lach in die grafkelder van 4 bij 4 de winter maakte van jullie lijken in najaarszon De smerigheid van jullie echt vuile plan gekoekt aan de binnenkant van jullie tere en broze schedels Jullie waren jezelf niet Slechts misleid, maar bovenal geïndoctrineerd Een half-verwoestende ziekte die ervoor…

Een tikje knetter ben ik wel, al bedenk ik me supersnel, vooraleer men me opsluiten wil, ik even laat weten vanwege welke gril, ik dit schrijf. Een tikje knetter op mijn bed, want weet je zonet, vertrekt mijn hulp die als een tornado door ons huis trekt. Het bed verschonen hoort daar bij, daar komt mijn knetter meteen voorbij,…

Wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht. Kun je nagaan hoeveel neuzen geschonden zijn in het kabinet. Want: heb je er ooit iemand zien lopen met een ongeschonden neus?…

Vandaag schrijf ik een diggie vraag: wat bedoel je nou? nou 'k schrijf een gedichtje dat doe 'k speciaal voor jou. Een naam hoeft er niet boven je weet wie ik bedoel zonder bijgeloven vertel ik wat 'k voel. En mocht je me niet vatten dan is dat een "helaas" want ik maak gewoon 'n diggie en verder geen soelaas. voor hem, voor haar…

Eindelijke wordt het juk afgeworpen Met de worpen van de bal Een voetbalwedstrijd welke veel heeft Van een oorlogsslagveld met loopgraven Maar het meest Noordelijke land Van het continent Afrika Neemt de leiding in het Opstuwen van de Afrikaanse volkeren Genoeg onderdrukking en uitbuiting Heel veel halen, weinig brengen En vooral veel…

ik geef het vechten op na zoveel jaren ben ik gebroken van leugens wint men niet zo snel uw boosheid of haat is ongelooflijk groot en toch heb ik u nooit gesproken mijn potloden berg ik in een la ik zal ze niet meer slijpen het is u gelukt u kreeg mij klein maar het waarom zal ik nooit begrijpen…

Het Moleskine boekje heb ik bij de hand Wie deed verdacht, wie was er aan het mollen? Wie ging de etherdiscipline dollen? Het lijstje krimpt, een deel valt door de mand Al wordt 'mijn' mol toch week na week verstoten Ik schaar mij bij de paar miljoen molloten…

God is niet exclusief maar zeker niet inclusief God en mens goed en wens laat het je overkomen!…

al lijkt de aarde nog zo hetzelfde toch is dat het niet ondenkbaar is het bloed dat sinds jaar en dag vergoten wordt om dat ene stukje dat noch aan hem noch aan haar toebehoort maar aan ons allemaal…

Ik schreef woorden met inhoud. Na jaren van besef Begrijp ik niet meer wat ik heb neergepend. De inhoud is verdwenen.…

Ik heb een frisse bezem door mijn kledingkast gehaald bewaard wat ik nodig heb dat is minder de helft dus 60% schoon gewassen gestreken en opgevouwen naar de vluchtelingen zo ook mijn schoenen van 40 paar naar zeven en zeker ook mijn mantels maar geen halve, hele, mooie kleding is me sowieso een zorg!…

Een rusteloos gedoe speelt zich af, in mijn creatieve hersenkop. Nieuwe ideeën worden er gesmeed, in mijn oude smidse. Angsten worden er gepord of bezworen. Fossiele plannen worden omgesmolten in mijn nieuwe smelterij. Archivarissen slaan gebeurtenissen op in mijn slapende archieven. Wat ik me niet meer herinneren wil, wordt versnipperd…

Ik hoef de namen niet te kennen, van hetgeen wonderlijk groeit. Hoef de boeken niet te lezen, die over illusies gaan. Zelf ervaren wil ik. Bewustworden. Bestaan. Al die kennis en al die weetjes, brengen ons echt niet nader, tot wat ieder mens heilig is. Heilig als wij dieren zijn. Onze wereld is heilig. Stralend als de zon. Wie heiligheid…