Alle inzendingen over Witte Plein

"Het Witte Plein", voor actie zonder rellen, bood plaats aan wie beslist wilde betogen. Dat bleek ineens niet op het Spui te mogen; men was genoopt zich elders op te stellen. Dus staat zo menig ras-republikein straks uitgerekend op het Kóningsplein.…

fluisteren de stenen van het Rode Plein; Revolutie, Revolutie, Revolutie! twitteren de mezen, de merels en de mussen elkaar, ze pikken kruimeltjes van de drommen toeristen die rusteloos dwalen langs de oude glorie van het plein. Het is stil en het gromt in het hart van de Beer.…

nooit was koelte klaarder dan het water dat ik dronk in de schaduw aan je bron platanen koesteren groen de stilte blauw en wit de milde eenvoud van je plein…

Gewoonweg zitten zitten op 'n bankje in de zon Genieten van het schijnsel op de huid de nog witte huid En alleen het geluid van na - zomerse stilte op een plein Je mag er zijn daar in de stilte van het plein waarop de zon haar baan trekt weet,hoe de dag begon met 'n scheutje morgenzon en zitten gewoonweg zitten zitten…

heeft het dit maal goed voorspeld Hij blijkt de 'grote held' in 'n witte wereld Waar... straat en plein glad als spiegels zijn Bel: de ijs-of sneeuwlijn!…

Ik sprak die taal vroeger ook De taal die ze op dat plein spreken, De taal van al die pleinen De pleinen overal ter wereld Waar we spraken in de taal van het verzet, de stenen, de opstand de revolutie, de vrijheid, Die sprak ik ook, die taal Dat sprak ik, vroeger de taal van het plein Nu spreek ik de taal van de angst De taal van het…

Ik sta hier nu als joker op het plein het standbeeld "Jan gips van Stavoren" ja hoor, de mensen lachen en hebben gein had ik alles maar geweten van te voren.…

Op het plein zijn vier mannenbillen Uit een lawaaiige nacht In het onstuimige licht van De dageraad gevallen Scheepstoeters vanaf de Maas Schetteren in dolgedraaide oorschelpen Hun twee blote torso's detoneren Bij het zondagochtend klokkengelui Bierblikkend turen de nachtbrakers Een nieuwe dag tegemoet krakkemikkige knikkebollers Op…

Hier in de ruimte om ons heen in lege stilte van gebarentaal een prullenbak met conversatie de vogel met een oud verhaal en kale kruimels voor de natie in laatste regen van de dag een druppel die om aandacht vraagt gedachten aan een serene brief een plein om even alleen te zijn wat doemgedachten voor de variatie.…

Je hoeft er het plein niet te vrezen Alleen de klinkers klinken onder schoenen De ochtend valt er af te lezen aan de huiver van muren De mensen schuchter morgen haalt met hen adem niemand en niets nog echt op dreef Muzikant met z'n muziek is er tweemaal te geef Echo van accordeon tegen muren van kerk en paleizen…

IN THE SQUARE In the square, she came running I was lucky to be there In her hair, she wore flowers The scent it filled the air She must leave, not returning I was sadness standing there A silent square, bus of silver With my vision disappears OP HET PLEIN Ze kwam met een vaart aangerend op het plein Ik had geluk - magic time…

Een leven ,zo snel Geleefd,dat wel Afscheid tijd zat, Moeilijk is dat Tranen genoeg, Ik wou dat de dood jou oversloeg…

Er was geen stervensangst geen pijn, God heeft hem zomaar weggenomen, Zijn engelen zijn stil gekomen. Geen groet geen afscheid mocht er zijn. Nu staan wij bij zijn planken woning, Zien voor het laatst zijn lief gezicht, Waarop een glans van vreugde ligt, Omdat hij zomaar 'thuis' mocht komen.…

Scharen knippen; Topjes wippen; Geurend valt het groen. Kijk die chicks hun best doen! Heup aan heup op sportschoen, Top in zakjes doen! 't Warmer branden van de lampen ontkent het avonduur; Afzuiginstallatie, Zoemt een zacht triomflied; Een duister avontuur! Stoonde knippers, Toppenwippers, Net alweer gebeurd! Ga toch even zitten…

ik verander de wereld ik verander de wereld in een kikker o kon dat maar, springen naar de sterren onze eieren door heel het al verspreid al mijden wij de vliegen al van verre geef ons ruimte geef ons tijd geef ons tijd geef ons ruimte ik verzuim te vermelden dat ik niet toveren moet en goochel een spoor van woorden dat is mijn sprong…

hongerige ogen, graaiende handen, krijsend grut, overspannen moeders, coole pubers, chagrijnige koppen, bizarre smoelen, vrolijke types, tetterende kassa-meiden, even boodschappen doen, daar knap ik van op.…

ik verander de wereld ik verander de wereld in een kikker o kon dat maar, springen naar de sterren onze eieren door heel het al verspreid al mijden wij de vliegen al van verre geef ons ruimte geef ons tijd geef ons tijd geef ons ruimte ik verzuim te vermelden dat ik niet toveren moet en goochel een spoor van woorden dat is mijn sprong…

ijskoud stampte de wind door jouw witte straatjes in het nauw gedreven hield hij zo het leven achter de gesloten luiken de sinaasappelbomen rond jouw plein het bronzen kind in jouw fontein verkleumd verlaten de wind vond rust op een bankje bij de kerk de hemel brak het licht bracht leven in jouw wit de zon deed weer zijn werk…

Op het plein zweeft een kind zwiept met zijn hoofd eet chips uit een zak achter haar schouder duikt hij op wil je tikkertje spelen, mevrouw waar zijn je vriendjes, vraagt ze dingen doen, zegt het jongetje hij heeft lichtrood haar, witte knokkels een blikje cola heel wit kijkt hij weg de wind aait zijn verwoeste oogopslag zijn…

' en wijs naar het plein Hij stopt Zijn gang en wijst - mijn versteende blik sturend - naar een sober, doch levensgroot ruwhouten kruis op een lege en vergrendelde kerk aan het eind van mijn blikveld dan stapt Hij zwijgend verder over betraande kasseien op weg naar een volgend wit laken op een ander plein.…

Het Rode Plein ademt nog in dezelfde sferen voor nieuwe leiders, boven, die nu iets anders beweren.…

Over een plein klinkt een schreeuw. Dat de eeuwigheid lijkt te verstoren. Mensen staan voor even stil bij het leven dat voorgoed lijkt te hebben verloren. Voeten gaan in rijen vooruit. Maar soms schuiven er twee voeten tussen uit. Over het plein klinkt een gekrijs. Dat de eeuwigheid lijkt te verstoren.…

Je bent overal en altijd om mij heen feest in de dansende lichtjes van jouw ogen ik pak je hand we reizen naar een land ver achter de horizon waar de zon langzaam onder gaat klaterende fonteinen dansen op een plein de maan lacht ons vol uit wit stralend licht als buit…

mijn penselen hebben angst voor het bewegen vrees om plein en straat te vegen kleuren schromen zich te laten zien zij vloeien niet maar blijven aangelijnd het witte doek voelt koel in het ontvangen van de eerste schetsen ten langen leste heb ik mijn ezel in de tuin gezet wind en lentezon deden de rest…

Daar kwam een lelijk plein. Nu in 2004 mag ik kiezen uit twee ontwerpplannen, ´Bastion´ en ´Plein voor iedereen´.…

Dan rolt als een passievrucht het hoofd van Catharina het plein is wit, de wolken rood de Griekse maagd is dood.…

In het rood en wit schuilen de vrije mussen, het blauw is in rouw. Stilte op het plein, siddert in verbaal geluid morgen nieuwe ronde. Vrij lijkt onverveerd van angsten te bevrijden, hoop blijft ongedeerd. Illustratie: ( Karma ) Paul Martens…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

Haar naam verhaalt van Spaanse melodiën Van witte huizen rond een stoffig plein Van koele schaduw in verlaten kathedralen Van een verliefde muzikant 's Nachts bij een droogstaande fontein Van zonlicht ongenadigd op je lichaam Van kruiken vol met zoete rode wijn Die droogstaande fontein, dat is de liefde En die verliefde muzikant Dat zal…

stilte fluistert zich open grijs en immer nieuw werpt mij in de spiegel, het onbekende plein van de dood schuld wordt een gewassen bladzijde mijn hand uitgestrekt, wit in koude regen want daar begint het vanbinnen ik zie noch hoor wat mooi is of dat wat mij verlaten heeft het maakt ook geen verschil aan het einde…