100 resultaten.
en morgen wordt het licht
hartenkreet
2.0 met 21 stemmen 1.961 doorn in mijn hand
gevoed met mijn bloed
hield de roos in leven
niet loslaten
een hand tekort
voor wat moest
steel en hand
vergroeid versmolten
onderhuids ontstoken
ondragelijk de pijn
met harde liefde
ruk de steel uit mijn vlees
plant de bloem
in de donkere aarde
en voed haar
met het bloed uit mijn hand
rood op zwart
morgen schijnt…
Levensdichter
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.021 Je schrijft nu je laatste verzen
er was nooit een mooier lied
dat zo snel moest afgeschreven
want de tijd die heb je niet
Jij maakt aan je letters krullen
en de zinnen geef je glans
van die laatste mooie woorden
maak je een ware levensdans
Het kost je moeite zo te schrijven
maar jij omklemt de pen met kracht
je wilt zo graag wat langer…
hemelvaart
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 1.654 daar waar de bomen
tot in de hemel rijken
zie ik haar
in het blauw
de zon omringt haar gestalte
haar hand in de lucht
ze wuift me vrede toe
haar schoonheid
is oogverblindend
mijn ogen tranen
van het felle licht
toch blijven kijken
totdat haar schaduw sterft
en zij voor eeuwig is…
waanzinnig
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 464 ik weet dat ik denk
wat ik wellicht begrepen heb
niets meer is of minder
oh dwaze wijsheid
je ledigt mijn leegte
tot vervulde overdaad
ik spring omhoog
opdat ik neer zal dalen
in de put van mijn
hoogste zijn
wek me in de avond
zodat ik in de ochtend
slapen zal…
Ademloos
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.117 en nu
nog één keer
adem in
inhouden nog even
zie je die kleuren
het rood van je gezicht
de gele sterretjes
als je je ogen sluit
voel je die duizeling
en hoor je die stem
adem dan
adem dan
je wil te overleven
is er nog lief
blaas nu maar uit…
Schone dood
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 606 de schoonheid van de dood
leeft op de gezichten van hen die waren
onbereikbaar ver zijn zij
de koude herbergt warmte
van buitenaf niet voelbaar
van binnenuit niet tastbaar
en toch het hart
zal ogen openen
een glimlach
zal ontwaken
rust in vrede
zal uitgesproken worden
in de schoonheid van het leven…
de dood en ik
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 670 langzaam
loop ik
jouw richting uit
open je armen
neem mij tot bruid
verwelkom mijn wezen
en neem mijn zijn
kus af alle wonden
en ontneem de pijn
met jou zal ik
de uren
die eeuwig duren
doden…
liefdesverdriet
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.746 een brief vol woorden
die ik niet begrijp
een zakdoek vol tranen
is het enigste wat overblijft
een verscheurde foto
op de tafel
een verscheurd gevoel
in mijn hart
alle blaadjes van de roos
alleen de doorns nog over
die me keer op keer in mijn hart prikken
een gevoel dat geen gevoel is
verdoofd van de pijn
huilend door de gedachte…
De Wind
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 128 Zachtjes streelt de wind mijn haar
Zij maakt dat ik niet stil sta
Een zachte duw, een vriendelijk gebaar
Zodat ik maar vooruit ga
Zwarte wolken pakken boven mij
Het is een gedonder van jewelste
De depressieve wolk komt voorbij
Het is alweer de zoveelste
Toch laat ik mij niet ontmoedigen
Ook achter deze wolk schijnt de zon
Stapje voor stapje…
vreemdeling
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 187 gij vreemdeling die onverwachts gebaart
verhaalt van verre kusten waarvan ik ‘t bestaan
vermoedde, maar niet dorst heen te gaan
ge neemt me mee in grote vaart
wolken, slierten, licht, beweging, flitsen
toverlantaarn met brekend licht
dat kleur geeft en mijn ziel verlicht
mijn kern raakt tot atomen splitsen
ik staak ’t verzet, ruik…
geen bereik
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.075 Ik kan mijn nagels krommen,
strepen in je vel, je geeft geen kik,
mijn snik
mijn strelend onvermogen
vindt leegte in je ogen
starend in ongeziene verte
mijn vuisten slaan je rug
ik stampvoet: kom terug
ik krijs de ongehoorde noten
ik hijs mijn rimpelvel
in kous en jarretel
en zing mijn vroeger lied
maar jij gaat niet accoord
de…
liefdeslied
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 505 Ik heb je lief
in tomeloze stromen
die van grote hoogte denderen
in zwaar geruis
en waar het spat
daar werd ik nat
ik heb je lief
in brede ferme streken
in kleuren die niet van wijken
weten
en waar het rood
mijn ruimte vult
daar werd ik trouw
tot in de dood
ik heb je lief
in woorden die
niet meer te houden zijn
en waar…
Marylin
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 170 nog altijd vult haar schoonheid
het hart dat zo verlangt naar
hoop, naar uitverkoren zijn
nog klinkt in haar omfloerste stem
de zekerheid van het geloof
dat old soldiers
nooit verloren gaan
voor haar publiek
is zij een film die verbloemt
dat zelfs de daden van de macht
leeg zijn als een verlaten nacht
als de toneelgordijnen sluiten…
fillipijnen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 198 als moeder Gaia chaos wordt
en wervelstormen baart
die niet zijn in te tomen
als wilde stromen
raken in de nucleaire kern
als gekerm
de straten overmant en
kinderen onbeschermd
tussen vallend puin
wezenloos bewegen
laat mij dan
meer oog dan lichaam zijn
alziend goddelijk oog dat
de gulzigheid van Gaia
doorseint aan het alomvattend…
geveld
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 120 hout splijt tot in de vezels
onder het ritme van de bijl
bezwijken ringen van de tijd
in ferme slagen zwellen spieren op
en bundelen de kracht
een laatste slag wordt toegebracht
ruisend valt de bladerkroon
haardhout wordt in vlam gezet
en in de bedstee droomt een koortsig kind
van vuur, van toortsen aan de…
een zacht nieuwjaar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 266 ik hoor zachtheid nog voor
de winter kraakt
zachtheid van
zomaar vensters die flonkeren
in donkere straten
ik zie mensen fluisterend praten
binnen branden kaarsen
getemperd licht vervaagt
de rimpels in een oud gezicht
onherbergzaam gaat de weg
langs kreupelhout en rottend blad
toch zijn de geuren vers en fris
alsof er in het afgelopen…
doodmoe
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 813 moe gevochten vroeg ik de dood
wordt het niet eens tijd?
ik vroeg het vriendelijk
sorry, zei de dood
ik werk niet ‘on demand’
gewend mijn zin te krijgen
vroeg ik het boos en eisend
mezelf niet meer in de hand
ik wil, zei ik, ik heb het recht
om nu te gaan, ik zag je gisteren nog staan
hier om de hoek, ben jij zo wreed dat ik
moet…
stationshal
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 212 ze wacht op het staaldraad bankje
haar voeten naast uitgewreven frites met mayonaise
op de leukbedoelde kleuren van de tegelvloer
pas op voor uitglijden
een omroepstem vermeldt een
storing op de lijn
aanwijsborden
veranderen hun bestemming
‘vertrekt vandaag niet’
jachtig bellen mensen naar werk
of naastverwanten
zij wacht in…
geluk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 167 vanzelfsprekend was
niet weten hoe het anders
hoe het meer of minder kon
geluk en treurnis zijn nu
het weten van verschil
geluk barst uit de voegen van de knel
als niets er meer toe doet dan
kleuren van verwondering
en stilte
vlak voor de poorten van de hel
ik houd de adem in
als het spektakel gaat beginnen
het is nog niet te laat…
grenzeloos beminnen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 166 zoveel rechters hebben hun oordeel geveld
in het begrensde land dat in de boeken staat
beschreven, de verdrevenen opnieuw verdreven
beschermd wat zo beschaafd in naam
van koningin en vaderland met alle wapenen
wie anders is
te lijf, te lijf gegaan
de wet heeft opgesloten die als kind werd opgejaagd
in chaos van besloten huizen, de kelders…
levenslijn
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 180 ik dacht een rechte levenslijn te weten
geboren, school, het huwelijk, de kinderen,
het werk, de ouderdom, de dood
zoals op school geschiedenis
van links naar rechts de data
van gebeurtenissen
waarin de hoogtepunten van de strijd
zijn aangegeven, de triomfen
van het leven, de heldhaftigheid
maar niet de begraven nachten
de weeën van het…
Valentijn anders
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 325 je greep bloedt in mijn schouder
onder jouw weidse veren
balancerend
even nog die warmte in een scherpe groet
ik heb je diepe vrijheidsdrift verstaan
de ongebonden eenzaamheid begrepen
tussen regels door geweten dat liefde
ook betekent
los te laten
door te gaan
14-02-2016
*Voor H. Mac Donald en T.H. White…
vergetelheid
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 96 er is geen houvast
in dit ijle zijn
geen heldere lijn
die ‘t hier en daar markeert
’t gewone zijn
waar vorm met koele hand
nog tastbaar heerst
ligt achter mij
er lijkt beweging in de straten
maar in geblindeerde winkelruiten
zie ik slechts mijn oude zelf
er is geen binnentreden meer
geen bel die rinkelt of
de vertrouwde winkelier…
De IJssel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 157 zoals de stroom raast
in vale kleuren
en bezit neemt van het land
haar oevers overschrijdt met
niets ontziende gretigheid
zo is mijn liefde kolkend
in de regenbui en als de zon
de lucht weer openbreekt
onthullen witte dansers
wat de liefde weet
als ik oud ben omringt ze mij
in alles wat de wereld kleurt
en rukt uit de vergetelheid…
date
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 106 we verhalen
levens in een notendop
foto’s en etalagewoorden
met weinig zeggingskracht
je lacht
het kunstgebit met gelig waas
komt bloot
ik verberg de apparaten in mijn oren
zonder welk ik niet kan horen wat je zegt
ik weet nog de lange vrouw
die oma heette, grijs, doof en schimmig
in haar ouderdom
waar ik nu niet van wil weten
want…
vrolijk gedicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 182 dit gedicht is als
met helium gevulde vorm
kleur en vrolijkheid
dansend door de wolken naar de zon
in mijn kinderhand
de levenslange schrik
de holte van het touw
dat is ontglipt
schoonheid die
eenmaal losgelaten
zelf de weg naar boven heeft gevonden…
Ahmad Joudeh
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 76 hij danst een pad tussen het puin
de danser van Damascus
muziek klinkt in zijn hoofd
onhoorbaar voor publiek
zon verlicht het grijze stof
dat schuift en waaiert
door het denkbeeldig huis
dat hij nog ziet
ik zie alleen een platgebrande stad
verdwaald huisraad
speelgoed dat verdwaasd
getuigt
hij danst
stil en sereen
zijn…
Maria
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 354 Ik weet haar
doodgewoon
een overvolle tram in Amsterdam
het Damrak waar mijn oma kwam
met hoed, zo statig
toen nog geen verkeer
en nu
ze is er weer
in andere gedaante straalt ze
door generaties van weleer
behoedt zij zonder het te weten
zonder naam, zonder te heten
de reiziger naar wat
ik weet niet, maar wel dat
ze is
die geboorte…
wat winter was
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 199 nu
sneeuw niet meer is, en ijs
frisheid van een
kerstbevroren sterrenhemel
in vroege morgen
de slee, het schaatsen,
ijskristallen op het raam
winters speelplezier,
als prehistorisch dier
uitgestorven
nog even
rest in oude zielen de herinnering
krom gebogen uit de tijd
deze generatie sterft
en met ons
wat winter was…
hier ben jij
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 246 gevlucht uit een wereld
van grote woorden
snikkende omarming
een ‘wat vréselijk!’
dat teveel aandacht vraagt
hier ben jij
koude billen op de stenen stoep
naast mij
droog in het portiek
we kijken naar de belletjes op straat
en wachten op de zon
misschien een regenboog…