inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 58.295):

grenzeloos beminnen

zoveel rechters hebben hun oordeel geveld
in het begrensde land dat in de boeken staat
beschreven, de verdrevenen opnieuw verdreven

beschermd wat zo beschaafd in naam
van koningin en vaderland met alle wapenen
wie anders is
te lijf, te lijf gegaan

de wet heeft opgesloten die als kind werd opgejaagd
in chaos van besloten huizen, de kelders
waar de oorlog ongezien is voortgegaan
en ook de vluchteling die opgejaagd de grenzen
overschreed alsof mijn land het zijne was
en onze grens er niet toe deed

mijn God of Allah of hoe Hij ook heet
we kunnen nu toch weten
dat niet de grenzen nog bepalend zijn maar
wie we zijn op deze kloot en wat we doen
met welk willekeurig lot ons treft
de adem die we delen in een klank, de hand die
houvast vindt en streelt

een onbekend bemind gezicht

Schrijver: Yvonne Wagenaar, 1 januari 2016


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 166

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
2 januari 2016
Het aardige is dat degene die het meeste baat heeft bij het grenzeloos beminnen, de minnende zelf is. Mooi verwoord, Yvonne.
Naam:
Adeleyd
Datum:
2 januari 2016
Dat is inderdaad onze opdracht: grenzeloos beminnen. Voor minder moeten we niet gaan. Prachtig beschreven.
Naam:
Annejan kuperus
Datum:
2 januari 2016
Een lekker leesbaar en aangenaam gedicht heb jij hier geschreven Yvonne; 'met welk willekeurig lot ons treft', is een rake zin die wat mij betreft meteen de kern van jouw GRENZELOOS BEMINNEN weergeeft...!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)