Netgedichten

netgedicht (nr. 17.818):

De Wind

Zachtjes streelt de wind mijn haar
Zij maakt dat ik niet stil sta
Een zachte duw, een vriendelijk gebaar
Zodat ik maar vooruit ga

Zwarte wolken pakken boven mij
Het is een gedonder van jewelste
De depressieve wolk komt voorbij
Het is alweer de zoveelste

Toch laat ik mij niet ontmoedigen
Ook achter deze wolk schijnt de zon
Stapje voor stapje wordt ik moediger
Alleen soms wou ik dat de wind wat harder blazen kon