Netgedichten

netgedicht (nr. 51.139):

doodmoe

moe gevochten vroeg ik de dood
wordt het niet eens tijd?

ik vroeg het vriendelijk

sorry, zei de dood
ik werk niet ‘on demand’

gewend mijn zin te krijgen
vroeg ik het boos en eisend
mezelf niet meer in de hand

ik wil, zei ik, ik heb het recht
om nu te gaan, ik zag je gisteren nog staan
hier om de hoek, ben jij zo wreed dat ik
moet bidden en smeken of je mij
niet wil vergeten?

ik ben god niet, zei de dood
bidden helpt niet en je weg ligt open
je hoeft alleen maar door te lopen

dus liep ik door
slepend in vertraagde pas

en merkte later
dat de weg
vanzelf
doodlopend
was