Alle inzendingen over Yvonne Keuls

Wim krijgt een mooi boek Petra een tweedehands fiets Yvonne een schilderij En Rob een marmeren iets... Ik trakteer op dit feest - omdat het mijn laatste is - op mijn spullen en mijn erfenis.…

Op een donkere half oktoberdag zag zij voor de laatste keer de zon Ze fietste met die innemende lach naar links waar haar einde begon Een automobilist die te hard reed naderde snel en raakte haar fataal ‘t Meisje slaakte haar laatste kreet helaas trof die auto haar..frontaal Beroemd worden, wilde zij graag als actrice zou ‘t dan moeten…

De burgemeesterskandidate Reker Werd met een zware messteek neergehaald De dader heeft in zijn tactiek gefaald Want zij is van verkiezingswinst nu zeker Er blijkt maar weer: de inzet van geweld Maakt zomaar van een slachtoffer een held…

Politici en bestuurders waren bang om de boel te laten escaleren, dus pakten ze een bloemetjesbehang om de onverlaten mores te leren. Maar de politie pikte dit niet en het waren zeker vluchtelingen, opgefokt door alcohol en wiet deden ze de meest rare dingen. Ze trokken slipjes naar beneden en ze knepen in talloze billen, velen hebben…

Nu schijnbaar plotseling het paard van Troje zich onmiskenbaar tussen ons bevindt om in het donker onder vrouw en kind zijn schokkende verachting rond te strooien, zal men gastvrijheid, zo laat zich vermoeden, verbinden met verbolgenheid en woede.…

Ze ziet het ongelovig aan Ze komen uit donkere stegen Helaas kan zij zich niet bewegen Ze zou fel alarm willen slaan Ze kunnen haar taal niet verstaan De kruisridder greep ooit de degen Streed tegen Alláh, nee veel zegen Bracht dat niet Bijbel versus Koran Uit roosvensters stromen de tranen Het lichaam toch heilige tempel Werd smerig…

Ik noem ze niet bij name ik draag ze in mijn hart Waar ik ga, sta, werk, winkel uitrust, uit ga, woon of gewoon naar uitkijk Waar ik maar ben, waar ik maar leef wat ik ook beleef, wat me maar lief is Ze zijn er altijd in mijn hart: mjn man, mijn kinderen, mijn gezin, mijn moeder, mijn familie Ik draag ze in mijn hart en in mijn…

We komen dichterbij de waarheid, zaterdag gaan we naar Keulen, naar "dichtbij" Ik denk dat hij dan een toontje lager zingt, misschien dan ook een beetje gelooft in mij... en de mentalisten natuurlijk!…

Centraal station een remonstrantse dominee sprak mij aan en deelde mij al heel snel mee dat wij dezelfde school bezochten leraren passeerden de revue na veertig jaar nog steeds niet dejà vu na het overstappen ineens temidden van studenten voelde ik mij heel snel thuis in veertig jaren waren de meest boeiende studentenelementen nog steeds dezelfde…

Toen ik haar zag, een blonde freule Op een stralend wit paard In een dorpje vlak naast Keulen Het was het noemen niet waard In galop voorbij gedraafd De ultieme droom Als zoete wijn gelaafd Mijn toekomst, mijn home De kans op eeuwig geluk Eindelijk mijn gebeden verhoord Mijn droom kon niet meer stuk Stoutmoedig nam ik toen het woord…

Tussen Keulen en Parijs Ligt de weg naar Rome: Al die met ons mee wil gaan, Die moet onze manieren verstaan: Goeie manieren, Zoete manieren, Zo zijn onze manieren.…

Meer nog dan meren vol wenen, van Keulen tot Athene en Utrecht, alwaar hij haar rijmpjes las. Mocht hij maar vergeten, die dagen hand in hand van zee tot zout en zouter nog in kiezeldragend strand. Dan bleef hij niet bezeten hier, met foto's in zijn hand.…

Ik laat mij niet verleiden door Yvonne! Ondanks de spanning, trekkend in mijn lijf, verleidt haar diepe gleuf mij tot een on- voldoende. Keihard geef ik haar een vijf.…

Eenzame jongen ziet bloedmooie dageraad met oud hol gevoel.…

waren ze nauw betrokken de klapper van geklepper vuurpijl een fontein het donderde wel in Keulen weerlicht een nacht vol hij heeft het weer zitten komt samen vanavond blijkbaar of zoekt naar volle maan weerwolf dat is een ander verhaal dat snapt een kind een gevonden hand ergens in een lange lijst anders wordt ik gek bloot gelegd…

Ik weet nog dat ik naar haar keek en dacht wat is ze bleek de haren zijn niet goed gekamd volgens mij droeg ze de scheiding toch wat lager die lok over het voorhoofd lag er nooit en de glimlach doet me denken aan de laatste keer dat ze me kuste op mijn wang wat was ik bang toen om te gruwen van het Keulse water dat de geur van kwijnen…

Zo Dom te zijn als Utrecht, Trier of Keulen zo stevig vastgenageld, zo alleen te staan, bereid je af te laten beulen door wind en kou en regen, stil als steen Je hoofd een koepel met twee hemisferen de binnenwand van engelen bekleed waar het gezang weergalmt, het exulteren van heel de schepping die zich heilig weet Zo dom: geen redenering…

oor breed glimlachend te smilen Als zij iets níet was, was het frígida Ze toonde strak in 't pak haar bolle billen Haar haar verdween onder een blauwe cap Niet echt esthetisch, eerder 'n handicap Doch niet voor iemand die haar huid zou willen Strelen, mama wat een Italiaense Zo'n jonge moeder en drie keer zo snel Als Atje Keulen…

Ik boetseer je gedachten tot volmaakte beelden van steen. Slechts herinnering bevroren in wensen van ooit en toen. Ik giet je tranen in de palm van mijn hand wring uit de levenslijn. Als was in mijn handen jij was.…

Ik wil niet dood maar enkel sterven dood is zo definitief dood is enkel om te erven sterven klinkt zo lief Sterven is een zoeter heengaan dood, ik houd er niet van dus waarom de dood verkiezen terwijl ik sterven kan…

Zoete kussen trekken een spoor over het naakte lichaam Huivering, de wind streelt mee door het open dakraam Twee lichamen gaan tesamen op in het ritme van de nacht Vurig verlangen in harten gevangen in passie tot bevrijding gebracht.…

ontwakend word ik gewaar van de aanwezige naast mijn bed mij troostend toesprekend met enkel het daar zijn dan langzaam in de verte verdwijnend alsof de kamer eindeloosheid kent ik weet nu wat ik moet weten rust voert me mee.…

Ontwijkende blikken dreunen tegen mijn hoofd en raken mijn hart Zij die ze blikten blozen en lopen snel naar daar waarvan ze denken dat ik niet gaan zal Ik volg ze met mijn ogen mijn hart huilt…

De versleten rand waartegen jouw benen schuurden bij het verzitten De kale plekken op de leuning waar jouw hand de bediening omklemde De losse stof op de zitting van het draaien in je slaap Ik haatte die stoel waarin jij zelfs je laatste adem richting de tv zuchtte Tussen de kussens vind ik een paar muntjes en ik glimlach…

Twintig stenen op een rij zo klein, zo koud en er komt er een bij hun plaatsen ik tel ze hun namen ik spel ze de letters en woorden die hen toebehoorden vervagen in dagen en harten en hoofden die ooit beloofden vergeten het weten van het korte bestaan helaas mijn lief helaas je ligt niet meer vooraan.…

Dood, oh, dood neem mij nog niet ik ben nog lang niet uitgeliefd ga mij voor nog even maak mijn weg naar jou zo lang zolang ik nog wil leven. wacht me op maakt niet uit waar verras me als je wilt maar laat me eten tot mijn honger uiteindelijk is gestild laat me proeven van de spijs die harten voor mij bereiden maar laat deze beker aan…

doorn in mijn hand gevoed met mijn bloed hield de roos in leven niet loslaten een hand tekort voor wat moest steel en hand vergroeid versmolten onderhuids ontstoken ondragelijk de pijn met harde liefde ruk de steel uit mijn vlees plant de bloem in de donkere aarde en voed haar met het bloed uit mijn hand rood op zwart morgen schijnt…

Natte muren Modder in het gras Koude handen Dikke das De bomen kaal De mensen vaal Maar zachtjes kleurt vanalles groen De natuur heeft ineens veel te doen Slapen met de ramen open Te warm om door de stad te lopen Op het strand liggen zij aan zij En bij de kassa van het pretpark wachten in de rij langzaam stroomt een jaar voorbij Bladeren…

de schoonheid van de dood leeft op de gezichten van hen die waren onbereikbaar ver zijn zij de koude herbergt warmte van buitenaf niet voelbaar van binnenuit niet tastbaar en toch het hart zal ogen openen een glimlach zal ontwaken rust in vrede zal uitgesproken worden in de schoonheid van het leven…

langzaam loop ik jouw richting uit open je armen neem mij tot bruid verwelkom mijn wezen en neem mijn zijn kus af alle wonden en ontneem de pijn met jou zal ik de uren die eeuwig duren doden…