Alle inzendingen over Zelfvertrouwen

natuurlijk draagt het leven stenen aan voor ons bestaan maar wie zegt dat ik bouwen moet zij stapelen zich vanzelf om mij heen geven steun en goede moed hun beperkingen gaan echter snel benauwen perspectiefloos wordt mijn zelfvertrouwen ben dus rigoureus gaan ruimen de ballast heb ik weggedaan transparant is nu de kern van mijn bestaan…

het was te groot voor kleine handen slechts verbazen in raken en betasten het blijven haken en verkennen met een lach het ervaren van zorgen en wat lasten later in weerbarstigheid breken en verbouwen funderen en groeien op ontluikend zelfvertrouwen heb het grote klein gekregen mijn handen geven nu het volle leven…

De schoonheid, die van zelfvertrouwen blaakt, valt formidabel in de smaak bij heren. Ze heeft d'r knappe smoeltje opgemaakt en al d'r geld aan dure uitgaanskleren. Die investering stelt de stoot in staat om rijke mannen naar zich toe te halen. Ze zegt, dat kosten uitgaan voor de baat en kleren voor de mannen die betalen.…

Wat moet ik met mijn zelfvertrouwen wanneer jij mij verlaat? Wat kan mijn territorium nog toevoegen als het hart eenzaam is?…

Jouw stoïcijns zelfvertrouwen Verscheurde mijn spiegel Verstrooide mijn zelfbeeld Over de bodem van mijn ziel Letterlijk onder de voet gelopen Je hebt mijn naam geroepen Getracht de snippers te vormen Naar jouw evenbeeld Maar het bleef bedrieglijk Anders Genen in je eigen kind Bleken gemuteerd Tot daadkrachtig wezen Ben je bang dat…

Zo mis ik nipt een glimp van dat bleek naakt Dat een oude honger stilt En van zelfvertrouwen blaakt…

Laat ze naar je kijken Alsof ze beter zijn Laat ze om je lachen Gun ze toch die gein Laat ze nu maar denken Ze denken wat zwart-wit Jij staat daar wel boven Je weet toch hoe het zit? Laat ze je maar meten Je hoeft niet aan die norm Blijf vooral jezelf Jij hebt je eigen vorm…

In de spiegel zie ik een lach, Maar ook onzekerheid. In de spiegel zie ik ogen. Ogen met blijdschap. In de spiegel zie ik haar, Het zit in de war. In de spiegel zie ik mezelf. Ik doe het wel, Maar ik durf het niet.…

Ik heb ze: van die wappervoeten Ben veel te mager, lang en plat Met op mijn rechterwang een wrat Een neus vol bruine zomersproeten Ik heb ze : Piekig steile haren Te dunne benen, zo gênant (Wat ben ik mooi in dromenland) 't gaat over, maar na hoeveel jaren? Ik heb ze: knokig schriele knietjes En elke jongen lacht me uit Zijn blik verraadt…

Nu ik door jouw ogen dwaal als door een bos waar ik geen duisternis meer van schaduw onderscheiden kan Waarschuw jij me voor de wolven in het struikgewas En toch, het enige dat ik zie zijn zwarte schapen en een volle maan…

Vrijheid genoten reizen zonder plan eindeloos de horizon uitgestrekt het land Optimale bezinning maximale rust doel voor ogen gaandeweg zelfbewust…

Een vlinder zo zacht, een orchidee die lacht, vol zelfvertrouwen en kracht. Zo vrouwelijk en vredig, vol vreugde, zo vrij, zo voel ik me bij jou.…

ik ben zo ontzettend zettend zettend blij blij blij blij ik ik ik ben zo ongelooflijk ongelooflijk blij blij blij blij dat ik dat ik dat ik het fietslied heb geschreven ik ben zo ontzettend ongelooflijk verblijdend blij blij blij dat IK het fietslied heb geschreven en niet JIJ...…

Vol zelfvertrouwen voelt de man zich vrij. Hij zet zich op de naast 'r staande kruk en haar profiel ziend denkt-ie: 'Wat een stuk!' Hij zegt: 'Dag schat' en streelt terloops d'r dij. Hij voelt triomf. Z'n blauwe ogen blinken. De vrouw kijkt voor zich uit. Hij wil de moed niet in z'n stoute schoenen laten zinken.…

Nooit was je zo zwaar. En zo mooi. Met ogen van lichtgroen water. Je vleugels ontplooid. Voorbij voorbij aan de laatste vader. In de morgen de woede doorstaan. De walg die omhoog kwam spoelen. 's Nachts door het zeewier gegaan. Het hoen van de wanhoop zien broeden. Zo moedig gestreden. Genoeg genoeg om de dans te ontspringen. Om straks…

Ik kreeg een flinke dosis zelfvertrouwen: de knipoog, die een knappe meid me gaf, bezorgde mij de moed. Ik ging in draf naar haar. Ik wilde wel een nestje bouwen. Het was verbazingwekkend, hoe het klikte. Ze was heel enthousiast en wilde stappen. Ik snapte, dat ze op een huw'lijk mikte.…

Met mijn uitgeholde schoenen liep ik murmelend verloren door de dichtvertakte bossen die verstierven in hun blad Waar in stilte ik het fluiten van de kierewiet kon horen en verdroomd nog voor mij uit de eikels trapte van het pad In de schemer zag ik bankjes die de elfen toebehoren en ik viel op hen in slaap met dromen die ik nooit vergat…

mijn driften getemd met vermanende stem ben ik de mindere geweest van dravers die blind hun wegen banen en van hen die als dove doffers opdringen in te schikken toe te geven verder plaats te maken tong en tanden getoomd is er het schrift als een boog gebundelde kracht hierop verheft zich mijn wezen letterlijk veer ik vrij met…

Verdriet van binnen, niets goeds over mijzelf te kunnen verzinnen. Het gevoel van niets waard. Buiten schijnt de zon, terwijl het van binnen maar niet opklaart. Er zijn zoveel dingen waar ik naar verlang. Als die dingen niet kunnen, maakt me dat verdrietig en soms bang. Wensen die zich niet vervullen, zo veel vragen die ik niet kan onthullen.…

Het is voorbij, de strijd is gestreden. Het einde van de tunnel geen verlichting, maar oplichting. Het tegenovergestelde van lachen dat voel ik nu. Ik lach. Mezelf de schuld geven breekt mij. Anderen breken mij. Wat doe ik hier? Wat doen jullie? De woorden, jullie woorden. De stemmen, terug gekomen. Het einde van mezelf, nabij. Vanaf nu,…

Met heel mijn hart Maak ik een nieuwe start Ik heel mijn hart Ben niet meer verward Bevrijd me van verdriet en pijn Mag nu voor altijd mezelf zijn Koester mijn lieve kleine ik Ook al ben ik nog wat dik Ik vergeef Ben blij dat ik leef Een ontvankelijk hart altijd Bevrijd me van gevoelens van spijt Laat schuldgevoelens en schaamte los Geef…

Veel mensen hebben snel een oordeel klaar Omdat ze eropuit zijn te kleineren. Ze horen niet dat jij ze iets kan leren, En noemen je dan ongeschikt of raar. Voorkom dat iemand ooit je passie dooft. Je kàn het, als je in jezelf gelooft.…

Voor hoe lang moet ik op reis gaan, om eindelijk thuis te kunnen komen? Hoeveel mensen moeten me erkennen, voordat ik in mezelf geloven kan? Is leven zegen of een vloek? Wat moeten ik doen, wat laten? Vragen die ik vinden wil. Antwoorden die ik zoek.…

Ik geloof dat het goed komt Zekerheid wordt niet geboden Verlost of niet ik ga onder de zoden Als een god ben ik verdomd Het leven geeft en neemt Het leven raakt en verstomd De draad die je van jezelf vervreemd Vermoeide ogen kunnen niet worden vermomd Rust zacht perfectionistische fanatiekeling Ga in vrede naar de maatstaven geschaafde…

Hoeden maken de man, en menige vrouw. Zonder hoed voel ik me onzeker. Ben ik depressief en lichtgeraakt. Ben ik voer voor psychiaters. Zonder hoed voel ik me naakt. Mijn hoed geeft zin aan mijn bestaan. Zònder hoed ben ik bijna niemand. Mèt hoed kan ik mijn leven aan.…

we schilderen langs een gebogen lijn jij kwast anders maar je kleuren voelen fijn je raakt daar waar je grenzen weet vergist je en herstelt met zachte warme streken ik heb het altijd al geweten je talent is jeugdig en zo gaaf penseel nu maar je eigen smaak en weet dat jij in kleur en lijn voor niemand meer gebogen staat…

Eenzaamheid is geen zwakte, maar een kracht en een teken van moet en zelfvertrouwen. Een blijk van wijsheid en inzicht en een getuigenis van geluk en gemoedsrust.…

omzien naar mijn gedetailleerde dromenfantasie hopend dat dit nooit gebeurt onderwijl vrolijk plukkend van de dag liefste hou me stevig vast het regent ijskoude realiteiten vragen striemen door de binnenkamer de zon lijkt verder weg dan ooit als het leven twijfel is wie twijfelt dan niet mee aan het belangrijkste vertrouwen genaamd het zelfvertrouwen…

Gespannen en hyperalert Telkens beducht op tekenen van dubbelzinnige communicatie met achterliggende dreiging ook bij mensen die geen destructief gedrag vertonen Allemaal het vervolg van jaren lange emotionele en psychische mishandeling Helaas: heb ik dit jaren meegemaakt En het kost dus ook jaren om mijn eigenheid en zelfvertrouwen…

heerlijk dat gebaar als jij iets door de vingers laat glippen niet gezien onopgemerkt een toeval of gelukje verloren in kleine stukjes je had het nog net en nu is het verdwenen zoiets doet nauwelijks pijn maar verlies is nooit fijn het stukje eigen dat jij verzamelde maakte deel uit van wat je bezat dat je zelfvertrouwen…