Alle inzendingen over Zon vertrokken

Zomer is met zon vertrokken luchten met herfst eerder grijs dan blauw Kou heeft de toeristen de dagjesmensen van kade en oever verdreven Ik schrijf en heb geschreven over zomerzon de stroom,de schepen die er -dagelijks- voeren Nu liggen ze er nog wel stoer maar stil en verlaten motorgeronk... alleen in mijn geheugen.…

als de morgen is gekomen en gisteren zal zijn vergaan dan ben ik met de zon vertrokken dan ben ik ver bij jou vandaan Mijn hoofd zal jouw kussen niet meer raken mijn arm 's nachts niet meer om je heen het punt is gekomen je achter me te laten vanaf nu ben je wat je wilt zijn, alleen Het is niet dat ik je er om haat of omdat je er steeds…

we zijn met volle zon vertrokken zij en ik de hond erbij kreeg snel blaren zonder sokken want jij was er voor zonde gods niet bij zocht je op de paden in zomers bloemenrij voelde al van verre ons bankje was niet vrij zag konijnen zonnebaden in een winter vol mineur maar een mager vosje staartte vol majeur de lucht is nu betrokken…

Even dacht ik, verroest daar komt de zon maar het was van korte duur, de wolkenpartij won en nu is het weer somber.…

Quil u van hart tot hart hier welkom heten tis beter zogezeid dan één op één u moest verdorie anders toch us weten hoe vaak mij voor de mond komp wattik meen Durris al zo veel ongein in de zin en daarenbovendien nog per gezin ook tienmaal zoveel onzin in de gein dat Son en ik u graag ten dienste zijn We maken zo met alle Nederlanders…

Het afscheid namen wij in stilte als twee grote mensen Zij doofde het licht te vroeg uit verbrak haar rozenkrans en verdween voorgoed…

Niet de citroenboom, niet de absint en de nacht, maar haar absentie: de witte jurk over de krans van een oude muur; de lelie omkranst de herinnering aan slanke handen, gescheiden van de aarde en haar gezicht, de boom is haar stem, de rozen zijn in haar gesticht, vertrokken om het zoet der liefde te verspreiden en naar eigen inzicht…

ze nam de deur, de auto in en ze vertrok ze liep, en was weg mijn leven uit, ik was stil zwijgzaam, bot ik wist wat ze ging doen ze ging weg ik zag het in haar ogen ze vertrok het was zwaar, en ik was stil... zweeg het dood, de pijn is hard en rauw eerlijk en koud de eerste vriend die ik kreeg toen zij van mij vandaan reed…

in de spiegel kijkt zie je dan ook jouw eigen pijn en dat je totaal niet lijkt op de vrouw die je wilt zijn Je speelt slechts een kleine rol met een enorm groot ego je bracht mijn hoofd op hol en dat is nu nog steeds zo Terwijl ik zo voor je sta vertoont mijn hart nog naschokken het is hoog tijd dat ik nu ga want de liefde is allang vertrokken…

de zomervogels trokken naar het zuiden we raakten los uit elkaars armen de verlatenheid streek neer om niet weg te gaan verstarde verlangens bevroren in het ijskoude licht hoe naakt was de waarheid die rillend aan ons kleefde toen de noorderzon zonder ons vertrok…

We zitten te praten maar je bent al vertrokken en wat ik gezegd heb heb jij niet gehoord De muziek en het glas ze brachten je elders naar andere oorden met ander genot Ik zie nog je handen om het wijnglas gebogen en voel hoe je adem de mijne ontmoet maar je ogen, ze dwalen je zinnen ontwijken Ik zag hoe je wegging al ben je er nog…

Wij zijn vertrokken, ruim een week geleden, Naar Zuid-Europa, badend in de zon, In Nederland viel regen in de ton, Maar wij bezochten Italiaanse steden. En nu ligt Noord-Italië in puin, En ik zit in de zon hier in m’n tuin.…

Zomaar een zomeravond nog voor de zomer begon Heb ik jouw warme, lieve blik Op mijn netvlies gezet Die ogen waar ik 6 weken van dromen kon Straks zie ik jou daar weer Vragend zullen mijn ogen De jouwe gaan ontmoeten Ze zullen vragen naar meer Zal jij al open staan voor nieuw leven Gekwetst bedrogen geknakt bezeerd Heeft zij jou achter…

Diep van binnen Zijn mijn laatste woorden zoek Druppelen mijn zoute tranen Net over het randje Van de volgelopen emmer Ik zou wel willen schreeuwen Ik zou wel willen huilen Ik zou wel willen krijsen Maar ik doe het niet Diep van binnen Is het laatste hoofdstuk uit En toch kan ik het boek Niet wegzetten in de kast Ik pak het steeds weer…

Het besluit is gevallen Het boek is uit Zomaar dichtgeslagen door hem Of heb ik stilletjes gewacht tot hij het boek zou dichtdoen? Het besluit is gevallen Ik moet mijn pad Weer alleen gaan kiezen Zal ik dat snel met plezier weer kunnen? Het besluit is gevallen Een nieuw boek uit de kast gepakt Met nieuwe hoofdstukken Hoe zal ik die…

Sommige momenten zijn onbetaalbaar onberekenbaar onbewaakt onbepaald onbeschrijfbaar onverklaarbaar waardevol tastbaar goud zo’n moment was zaterdag Café Esprit Amsterdam Jij en ik ook ik besef dat ik met jou met ons voorzichtig moet zijn en zal zijn…

Geschonken kusjes door jou op gestolen slapende momenten bewaar ik in een laatje bekleed met jouw tederheid vannacht verlangend naar meer véél meer……

Kom geef me je hand en laat je gaan ontdek wat liefde echt kan zijn dat liefde oprecht kan zijn Kom geef me een kus en laat je gaan proef wat liefde fijn kan zijn dat liefde klein kan zijn Kom geef me je hart en laat je gaan voel wat liefde goed kan zijn dat liefde moed kan zijn Kom kijk in mijn ogen en laat…

Hij zag me wilde mijn stem mijn liefde, mijn zorgen voor hem Ik gaf me Heel mijn stem Al mijn liefde Iedere morgen aan hem We gaven elkaar haat en nijd dagenlange stiltes bitter verwijt dus na maanden verdriet van te verkeerd geven ben ik weer rustig en blij In mijn jonge leven geef ik de mooiste stem de beste zorgen,…

scharrelen en dwarrelen bedekken en bevlekken jagen en vervagen geuren en verkleuren verzachten de gedachten omwoelen het gevoelen Fel gekleurd bij zonneschijn vervagend door de nevels Winden vol venijn plettend op de gevels spiegelglad op wegen zacht glinsterend in de regen ik tol mee in ieder blad het ritselende leven door zo…

Vandaag ben ik je kwijt En toch zal morgen de zon weer opkomen Vandaag heb ik je laten gaan En toch zal morgen de klok weer verder tikken Vandaag ben je vertrokken En toch zal ik je morgen missen Vandaag ben je gestorven En toch zal je morgen verder leven in mijn hart…

Wanneer de zon vertrekt Naar delen die wij niet Bezien Verschilt het tijdsbestek Dat wij hanteren Van vorm met wat men altijd dacht Hoe het zou zijn En voelt de aarde zich vertrokken Naar een zonnig, helder zijn Zonder wijze tranen rond de Horizon vol maan; Zij Is slechts bekeken…

je vertrok in weer en tegenwind ik was je even kwijt maar in de ochtendzon daalde de duif met je boodschap als ontbijt heb de zon genoten jij jouw geliefden weer gesproken samen in hetzelfde licht ik ben je niet vergeten de seconden weten hoe ik je hebt gemist…

Niet vaak schoon ik mijn kamer - Nu toevallig toch en toen vond ik je haar een lange, blond of bruin, dat zie ik niet ik stuur je hem met wat verwarde woorden over 'het beste zo' en een vertwijfeld koud matras.…

buiten zie ik de winter langzaam sterven oren tuiten van de stilte mijn gedachten zwerven familiefeestjes, polonaises, monden die bewegen klanken dringen sterker door 'schön ist die Jugendzeit' later handen losjes op de schouders 'smoke gets in your eyes' allen die vertrokken zijn schuifelen voorbij 'sie kommt nicht…

van en zing een vrolijk lied en hoop dan dat de zon je ziet dat maakt je blij en zorgt dat je geniet…

Ze zijn vertrokken met de noorderzon Het huis zonder stemmen zonder voetstap Dat dit...kon de buurt uitgepest hun huis geen thuis Niet het gekraak van de trap van hun rokken:geruis Ze zijn vertrokken nee:'opgerot'.…

Benieuwd Wanneer ik je weer zal zien Benieuwd Ook verbaasd Wanneer jij er zijn al Ofschoon Vertrokken Met de noorderzon Welke zon dan ook Alleen jij wist jouw bestemming Maar Jouw hart ligt En dat weet je Hier bij mij Kom het halen En blijf Thuis Waar jouw hart ligt…

Benieuwd Wanneer ik je weer zal zien Benieuwd Ook verbaasd Wanneer jij er zijn zal Ofschoon Vertrokken Met de noorderzon Welke zon dan ook Alleen jij wist jouw bestemming Maar Jouw hart ligt En dat weet je Hier bij mij Kom het halen En blijf - Thuis Waar jouw hart ligt…

graag had ik je hand nog geschud voor je vertrok en zoals gebruikelijk wanneer iemand op reis vertrekt je een behouden aankomst gewenst wel, je was reeds vertrokken maar ik ben gerust je kwam blijkbaar aan en niet terug…