Alle inzendingen over Zoveel in eeuwigheid

Zoveel liefde en Zoveel pijn Zoveel moeite om bij elkaar te zijn Zoveel twijfels Zoveel pech Zoveel te zeggen maar Zo ver weg Zoveel haat terwijl je wel van me houdt Zoveel warmte en toch ijskoud…

onder de loep is het strand een heelal van spiegeltjes en kralen is bij het morgenlicht je haar een kanten spiraal van goud is bij avond je gelaat verlicht als de bijbellezer van Rembrandt, krioelt een druppel van leven in het koekoeksei van je DNA en onder het plaveisel: het vermoeden van strand onder de tijd: het vermoeden van het grote…

Zoveel zwakker zal ik zijn zonder jou Zoals jij zoveel zwakker zal zijn zonder haar Zo dichtbij ben ik steeds Zo ver weg bij jou Verder en verder vaar ik jou vaarwel Verder en verder vaart mijn verliefdheid terug Ver gaan mijn gedachtes: Vaar ik ver met jou als mijn metgezel Langer laat ik lijden Lager wordt het licht Liever lag ik lang…

er is geen laatste eer maar zoveel meer kan geen afscheid nemen omdat jij niet uit mijn blikveld bent verdwenen zie je ogen hoor je stem voel je handen raken we ademen samen nog de lucht genieten stilte en de rust ik ben niet echt alleen wij delen wat het leven ons te geven heeft…

er zijn zoveel woorden die gezongen worden you are my sunlight and my rain in de verte een paar vensters hoewel we niets weten kijk naar de vrouwen in hun bikini's vijftiger jaren raak ze aan denk je terwijl je hen ziet…

Nog zoveel te doen, dus ik wil het allemaal en nu ook meteen!…

Je krijgt heel wat te verduren, toch slik je het. laat je niet leggen in de luren domweg omdat je dat niet ligt. Je krijgt heel wat te incasseren soms teveel zoals het lijkt men zegt: de tijd zal 't leren maar de pijn: zonder onderscheid Is meer dan een mens kan dragen. Toch lach je, telkens weer alsof de zon ied're dag schijnt maar…

stilte zoveel vrijer dan voorheen…

De hemel wordt licht de vale maan is er nog. Onverwacht geluk niets kan hier tussen komen. Zelfs de liefde niet er is veel meer dan alles. Wat in de morgen wordt vermoed bedacht en gezegd.…

Dan is Uw liefde eeuwig om mij heen!…

roze is de kleur van de bril waar ik door kijk een fout antwoord... maar toch geef ik die mens gelijk want problemen bestaan er niet er zijn alleen maar oplossingen dus blijf ik weg van mensen die problemen maken... bij elke oplossing!…

Ineens die tranen om zoveel dat kwetst, dat onbegrepen toch de dagen kleurt, dat plots naar pijn en naar november geurt en dat zoveel weer losmaakt dat allang vergeten leek. Maar even plots komt weer het licht en schijnt de zon; ik weet dat geen seizoen het eeuwig leven heeft en dat de eb en vloed dit leven tekent.…

zij kocht de tabak en ik de pet of samen soms een pijp zij stopte hem in de borstzak van je flanellen hemd maar die eeuwige zwarte pet kreeg ik jou niet eens opgezet zoveel vaderdagen later…

Zij die zoveel leven bracht op Internet is heengegaan zonder ons te verlaten want wat zij achterlaat is blijvend gedachten, emoties, verbondenheid in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn bloeien de mooiste bloemen eeuwig voor Fairouz.…

Dankbaar voor deze mooie parel des leven welke mij met zoveel liefde door hen is gegeven! En, iedere dag, hoop ik op eeuwigheid oneindigheid een klok, zonder tikkende tijd, God, ik wil ze echt -nooit!- kwijt. Kan ik hun die parel weer terug geven opdat we voor altijd.... ach...ik wens hun gewoon -het eeuwige leven-.…

Lieve overheid dank voor het nationale vuurwerk nu nog werk lieve overheid vurig werk alstublieft…

Dien de Heer met blijheid Prijs Hem en geef Hem alle eer Zijn goedheid keert steeds weer Hij blijft tot in eeuwigheid. (uit Romeinen 12)…

Maar om je te vergeten duurt een eeuwigheid. In de stroom van de tijd hebben wij samen geleefd. Een moment in het bestaan van het universum. Kijkend op de eeuwigheid was het niet meer dan een zucht. Een nevel die even verscheen en zomaar verdween. Is alles nu verloren, is alles nu voorbij?…

Alsof ik hier niet komen zou, zo doet het leven eeuwig voor. Met zomertijd en wintertijd, mooi hier en lief mijn lief. Zoveel adem raakt niet kwijt. Alsof ik eeuwig zou; lopen over water.…

Eenzaam, altijd denkend maar wel alleen, En dat met zoveel mensen om me heen. De eeuwige glimlach, gemaakt, niet echt, Diep gewortelde pijn, tranen waar ik tegen vecht. De glimlach die eens zo spontaan was, verdween, Eenzaam, altijd denkend, maar zo alleen.…

Geloven volgt op wat je hoort, dat is een vaste regel. Meestal door het gesproken woord, liefst met een waarheidszegel. Maar soms regeert de leugen, alsof de leugen waarheid is. En men zich gaat verheugen, op iets wat louter maar een luchtbel is. Hoe merk je nu het onderscheid, hoe zie je het verschil? Het duister dekt de waarheid dicht…

Zoveel van jou, dat ik niet had, zoveel van mij, dat jij bezat. Zoveel van mij, dat in jou verborgen lag Zoveel van jou, dat ik in mij verschijnen zag. 't Was de kroning in ons leven 't geluk ons aan elkaar gegeven. Zoals de zon die scheen doorheen de regen kwamen wij elkander tegen: 't was Gods zegen!…

jij met zoveel mij en ik voel me vrij, heel vrij…

Zou de Eeuwige niet groot genoeg zijn om ons bij alle onderdrukking zoveel weerstand te geven wat ieder nodig heeft. Gelukkig hangt het niet van ons af maar komt het wel op ons aan als we ons toevertrouwen aan de Aanwezige.…

Steekt er wellicht soms iets kwaads in het virtueel een plek aanschouwen waar zoveel verdriet en leed en zoveel pijn is van wat ik niet weet van bekende en onbekende mannen en vrouwen. Hier rusten ze de eeuwige rust. Schoorvoetend scroll ik langs de zerken. Mijmerend bestudeer ik zo hun werken mij van de eindigheid meer bewust.…

Er zijn zoveel jagers in een stormachtige wind. Er zijn zoveel zoekers op hun weg door de duisternis verblind. Kinderen van de hoop die het licht nog niet eerder wisten te zien. Die al op zo veel deuren hadden geklopt voor een nu niet, of een mogelijk dan eens misschien.…

Mijn gezin dat ik zo bemin van groot naar klein eeuwig zal ik dankbaar zijn de liefde die jullie mij geven brengt zoveel geluk in het leven ook in moeilijke tijden kunnen jullie mij verblijden dat is de kracht van ons gezin en dat vind ik een enorm gewin.…

Ja, zoveel mooie woorden zijn er over geschreven, hele boekenkasten vol, maar nu ik het je dan ga zeggen, zucht en stamel ik er dan tenslotte uit: 'k'k'kauwanjauw!!!…

Je zult het niet in kranten lezen, het wordt niet op het nieuws vertelt, want zoveel bomen die bloot staan ontkomen niet aan het geweld van de getijden.…

Ik wens je zoveel goeds als goed voor je is!…