Alle inzendingen over actualiteit maatschappij welzijn

Waarom kan men de multiculturele maatschappij niet waarderen om zijn verscheidenheid en kleur zoals een warenhuis; betredend vol variatie, vorm en geur… Objectief elk artikel bewust beoordelen zonder het meteen te bestempelen met vooroordelen.…

het gaat zo snel voor je het weet is de maatschappij totaal ontwricht heeft de tv een internetgezicht waarop je alles kiest in vrije programmering you tube is een eindeloze teaser die jij interactief van commentaar voorziet bloggers en vloggers dingen naar jouw gunst want jij als volger bepaalt hun kunst op netflix ben jij…

en deel zijn aan onze leefomgeving sprankelen zij in harmonie met een totaal andere biosfeer in ons nieuwe samen zijn identiteiten gelijk maar in verbinden vullen zij elkaar aan en versterken tal van nieuw gegenereerde krachten uit het toekomstig perspectief ik heb u lief zoals ik van mezelf houd is de nieuwe context die de maatschappij…

Zit ik weer in de schoolbanken Hetzelfde als gister en de dag ervoor en die dag daarvoor Daar moet ik deze maatschappij dan voor bedanken Bedankt voor alle nutteloze uren Die ik beter aan mijn taalkunsten zou kunnen besteden Nu zit ik een beetje voor me uit te turen Al die kale witte saaie muren In het begin der tijden gevuld met posters…

scheppen van een band ~~ ~~ ~~ tussen leden van zijn gezin, in hun hut bij een ondergaande zon ~~ ~~ ~~ Toekomst tegemoet Het meisje kijkt om en lacht lief door haar tranen heen ~~ ~~ ~~ Prevelt volop in 'n van mam geleerde taal lekker spelend in het zand ~~ ~~ ~~ In een zeer drastisch gemodificeerde veranderde maatschappij…

Jekkers had het Vaak en veel Over kantelen, Het legen van Een aantal Bruine pretpalen Waarvan hij achteraf Een heel tuinhek Kon bouwen - Dat was in De jarig tachtig, Dat was toen, Nu is hij die Voorop loopt om Recht te zetten Alles wat scheef Gegroeid is in een Maatschappij die Al tig jaar van Overdaad en weelde…

Het niet kunnen lezen en schrijven is nog Steeds een taboe in de maatschappij. Het vooroordeel dat men wel te dom zal wezen Wordt omzeild met trucs en vleierij. Woorden schieten te kort wanneer op een dag Het besef doorbreekt; en de moed aanwezig is Meer te kunnen met de taal die men spreekt.…

Mogen wij het recht van leven en dood Tot ons eigen maken Of moeten wij het leven Tot het einde toe bewaken Is er een toeval of niet Is het leven aan ons Het recht op dood Willen Een zelfgekozen einde Haalt het strijdbare uit de maatschappij daarin zijn we niet vrij Kan onze Moderne samenleving de beschikking Over ons eigen leven geven…

sputterende' kaars welke je toch branden wilt laten tevens een eigen weg wilt gunnen zodat er tijd ontstaat om te praten zonder te weten dit aan te kunnen je leeft compleet in je eigen wereld; op aarde met voldoende dingen omhanden toch is het besef af en toe van onschatbare waarde want je kan niet als enige stranden in de hectiek van onze maatschappij…

God schenkt met gulle hand de menselijke geest wonderbare gaven daaruit spruiten soms grote uitvindingen voort die de mensheid kunnen helpen tot grote zegen zijn spijtig dikwijls mengt Satan zich in de handige maaksels van de strevende maatschappij gebruikt haar kunde voor kwaadaardig spel en doortrapte vernieling luid schreeuwend…

intuïtieve aantrekkingskracht van gelijkgestemden die herkenbaar waren door communiceren uit hun sferisch gevoel kende hun stilte waar het leven explosief hamerde op weten en presteren opnieuw proberen geen toekomst had jij met je warme hart voor de uniek subjectieve apartheid die deze groep heeft binnen de gelijkheid van de maatschappij…

Het doen was punt twee en nu terug kijkend gingen wij achteraf mee met de maatschappij die wij nee verkochten. Terwijl wij het zochten in eenvoud, in religie, het boeddhisme. Maar in deze westerse cultuur gaan ook wij nu soms voor goud.…

Ik moest wel eventjes naar adem happen De man had net gezegd: Meneer, een krant? En ook: Bedankt, u was mijn laatste klant Toen ik hem in een cabrio zag stappen Terwijl ik grommend voor mijn oude bak koos Zei hij: U ziet, je blijft toch altijd dakloos…

Groot in nederigheid Sterk in naastenliefde Heugelijk in humor Gedurfd in werken Onverstoorbaar in spreken Lichtje in de donkerte Verkoeling in de strijd Even aan je denken is een verademing temidden van zoveel gebakken lucht…

Ieder is er goedlachs en niemand is er arm. Het is er prettig warm. Het regent alleen ´s nachts.…

Wie doet er mee? De woelige zee en vieze lucht maken ons ziek. Chemie met vliegtuigen uitgestuurd als gif tegen elk leven. Mijn lijf reeds ziek, maar ik nog niet. Daarom die roep tot creëren; verbeeldt en het wordt je deel. Gedachten verzetten piramiden. Al gehoord van het Noro-virus? Weg ermee. Toveren is de boodschap. Een nieuwe aarde…

Met minder lust in macht. Met minder loze spullen. Met minder mededieren, die wachten op de slacht. Met méér welvaart, vaart niemand wel. Zeker dieren niet. Geen boer. Geen heer. Zondermeer.…

Het oude jaar heeft iedereen geraakt voor groot en klein werd alles anders en wereldwijd valt nog een traan. Daarom de wens dat in het Nieuwe Jaar Corona wordt verslagen. Voor u heb ik een aantal letters toegevoegd en schrijf daarmee naar hartenlust uw wensen en uw dromen ga met wat u zelf geschreven heeft, voor 't mooiste wat het nieuwe…

Laat de wereld even voorbij waaien het ziek zijn is al zwaar genoeg maak je hoofd leeg en denk aan niets het is niet te verklaren waarom de een meer moet lijden dan de ander je bent een man zonder land een toekomst zonder horizon een verleden vol vergetelheid vergankelijk op weg naar het einde ik heb je lief gehad in barre tijden de…

Ben jij nog wakker nu ik mijn zielgezicht spiegel aan de horizon of een diepe vijver in het midden van het nachtwoud adem jij die stille nacht vol begeerte in mijn dromen blijf je bij mijn nakend lijf? Maar ik hang aan de maan bedrijf vitaal moderne kunst en val op een dag omlaag om je te troosten in breedte van alles wat verlangen…

Radio-actief Stand plaats hoogspanningsmasten Smet vrees straal bekaaid…

terecht een mens, dat wordt je niet dat ben je wat ken je en wat leer je hoe meer je weet verleer je die primitieve drang om hard te slaan en lang en dat maakt me zo bang gewoon en ongeremd lief hebben wie je kent maar ook die vreemde die bange en die boze die domme grenzeloze en tot slot lief te kozen wier haat je slaat en…

een nieuw jaar begint pijlen schieten in de lucht schitterend aan de zwarte hemel gelukwensen alom te middernacht ik kijk vanachter het raam proef enkel pijn en tranen een ramp van ongekende omvang heeft mij nog in zijn macht ik hoop dat uw gelukwensen ook de mensen DAAR bereiken met geldelijke steun van U waar NU een wonder wordt verwacht…

Ben u werkelijk zo naïef, meneer? Dat u dat over een ander denkt Vindt u dat nou echt, meneer? Dat u zich zo in de discussie mengt Doet u niet zo hypocriet, meneer Heeft u echt wel goed geluisterd? Een ander heeft ook gevoelens, meneer Er wordt nu over u gefluisterd Denk u zich eens in, meneer Door uw en andermans dom gepraat (Waarom noem…

Kerst in Irak is als iedere dag patrouilles, mortieren, handgranaten, geen water, geen elektriciteit, tanks en geweren in de straten. Kerst stelt er niet veel voor dit jaar liederen bij een bomaanslag slingers bij zelfmoordcommando’s nee - kerst wordt dit jaar een gewone dag. Kerst wordt een dag zoals iedere dag, niemand kent immers vrede…

Insecten melden zich luidruchtig bij de laatste lipbloemigen. Een huisjesslak is halverwege de opgeschoten venkel. Zuchtend verweert de bamboe zich. De buddleya bloeit vlinderloos. Dagpauwoog en kleine vos ontbreken. Floxen knikken elkaar vriendelijk toe. Als een klamme deken hangt de warmte over de tuin. Ik veeg een druppel zweet van…

de makers van misère zijn meesters van de daad ze wonen riant buiten zitten nooit op zwart zaad de makers van misère gaan te kust en te keur reizen rond de wereld zorgen voor malheur de makers van misère krijgen altijd hun zin treinen botsen ontsporen gebouwen storten in de makers van misère zijn lang niet levensmoe verbranding verminking…

verbijsterd kijk ik met ogen vol ongeloof naar de journaalbeelden uit Ossetisch Beslan waar vertwijfeld dolende mensen dood en verderf verwerken met rood als hoofdkleur onze mensenwereld blijkt een stevige aardkorst met uiterst zwakke plekken in de beschavingslaag eruptie van mensonterend leed en beschaamd zwijgen…

jouw handen wezen bloemen de weg om te bloeien vele kleuren groen boden zich aan om aan de basis te mogen staan van de unieke vorm en geur waar bevruchtingen vanzelfsprekend gaan ook in conclaaf van wind vliegen en bijen aan wie nu de eer om als stuifmeeldrager nog te echten na talloze nectargevechten zacht zingt je lach…

kennen kende herkend. wennen wende gewend, weten wist geweten, zien zag en vergeten, olie benzine geld, macht onderdrukking geweld, na angst komt verdriet en rouw, is het nu mijn beurt of die van jou?…