Alle inzendingen over afscheid OR weten OR tweelingziel

Je riep ons bijeen Wetend wat wij nu weten Ondanks je zwakte Gaf je kracht Zonder woorden Neem je afscheid De man met de zeis Lonkend bij de deur In je ogen je verhaal Hunkerend om los te laten Ik lees de pijn Voor ons, niet voor jezelf Dan de zin Gevreesd, altijd te vroeg ‘Wil het bezoek afscheid nemen’ En ditmaal is het afscheid…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

afscheid Soms zit er even Teveel verdriet In ‘t leven De dood strooit dan Zo om zich heen Dat de scherven Van de liefde Zich niet verzameld weten En onheel blijk je dan Veel te weinig tijd te nemen Het afscheid behoort niet Zo snel tot het verleden…

steeds als ik jou binnenlaat welt er een traan in mij omdat ik al bij voorbaat jouw afscheid weet daarbij…

Sinds het afscheid Weet ik.... Hoe moeilijk ik loslaten kan..... Met hart en ziel gil ik...... Ik wil het niet! En toch..... Is beter zo...... Laat maar los.......…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik kan het je niet vertellen Wat ik voor je voel Je moet het weten Weten wat ik denk En wat ik voor je voel Wat is het vervelend Als je er geen woorden aan kunt geven Maar schatje, weet voor altijd Ik hou van jou, En wij nemen van mekaar nooit afscheid……

door te durven dromen weten we te ontkomen aan die mallemolen nemen we klaar afscheid van eerder bestaan…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Dit gaat dieper Dan de diepste oceaan Dit gaat verder Dan het universum kan gaan Jij voelt het ook Ik ben niet alleen Al zijn wij samen Zijn we samen een Maar we zijn niet samen Zolang zij er is En al is zij bij jou Dan is dat mijn gemis Ik zal moeten wachten Ik vertrouw op het lot Ik heb oneindige kracht Ik word gesteund door God…

Ook al weet ik dat zij jou nooit kan geven wat ik jou geef. Onze belevenissen zijn hetzelfde. Dat heb je zelf gezegd, maar nu ben je weg. Kom je nog terug? Uit mijn hart ontvlucht een zucht. Ik geef niet toe. Ik geef niet op. Jij bent niet van mij, maar ik wel van jou.…

(een vervolg op mijn gedicht "Mijn vleugels der wind...") Innerlijk verlangen in hoop, gelegd in de armen der wind, zie ik ondeugende antwoorden, speels dansend zonder afloop. Het suist stil moedig verder, in eigen manifestatie ervan, jij die mij onbewust roept, als nog verborgen aanbidder. Uit jouw denken, mijn woorden, uit mijn '…

hier Je hebt een plek in mijn hart gereserveerd Ik zal altijd om je geven Want als je mij iets heb geleerd Is het hoe je liefde echt moet beleven Misschien spreek ik je nu nooit meer En zal je dit niet horen Daarom zet ik het op papier Mijn liefde voor jou gaat nooit verloren Al ga ik nu verder zonder jou Sinds je bent verdwenen Weet…

Weet niet of je ooit nog terugkomt het afscheid bij de rivier was zo veelzeggend kon de woorden niet verzinnen bedacht een glimlach maar dat werkte niet zoveel stilte in verdriet.…

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

ik weet, ook zij weet dat het afscheid komt Elke keer, wat doffere ogen, Elke keer, een wat vermoeiderde blik Elke keer, besef ik hoeveel ik van haar houd…

weten dat het bijna voorbij is een ander perspectief onvoltooid achterlaten dat leven een nieuwe einder eindigheid is afscheid nemen en verder gaan over de drempel van het onbekende waarover niemand iets weet blind binnengaan een éénrichtingsweg naar het ongewisse…

Ik wil weten, wat je voor mij voelt, want mijn hart is nog lang niet afgekoeld. Als ik je zie word ik warm van binnen, ik wil echt graag iets met je beginnen Ik wil weten wat je voor mij voelt want ik wil weten wat je met die mooie blik bedoelt…

Waarheid geeft zich niet snel bloot verandert wat we dachten al te weten de wereld is zo wijds en groot het zoeken is vaak eindeloos verbeten Wat we nu begrijpen, gieten we in wetten gissingen verdiepen we in theorieën en we willen dingen naar onze hand zetten ze gaan verloren in kleine melodieën Besef op welke schaal we opereren (hoe lang…

de stilte draagt mij terug naar de woorden die ik in de nacht verzameld had nog voor ik aan het sterven dacht toen vogels nog niet schreeuwden dromen speels bewogen en kinderen rode appels uit stoffige bomen toverden ik ging aan mijn huis voorbij zag mijn moeder door het raam en het glas dat ik had verbrijzeld met mijn kleine vuisten…

ik liet mijn vinger glijden over de wind toen jij me droeg over lichte trillingen van verdorrend hout door herfst getooid legde jij mijn hoofd tegen je schouder bedekte mijn haren met de kom van je hand ik vertelde je over lage wolken en over mijn dwalende blik naar een kale tuin in het gedempte licht zoende jij mijn ogen…

weet je nog dat we met lege magen maar vol passie de liefde bedreven dagen naadloos in nachten overgingen tijd passeerde ongemerkt weet je nog... urenlang luisteren naar elkaar met jouw hoofd rustend op mijn borst vingers die spelen op plekjes waar je eerder slechts van dromen dorst weet je nog...…

Dus ik sluit mijn ogen, het wordt zwart om me heen, ik wacht rustig af, ik weet het toch al, straks ben ik weer alleen, maar ik kan in ieder geval zeggen, dat ik al wist, dat vandaag de dag zou zijn...…

Weet je nog, dat jij me zei, zittend aan het water, waarin het zonlicht doofde, dat we later, heel veel later, voor altijd samen zouden zijn, en dat je mij dit beloofde En niemand zou van me houden, zoals jij dat kon, en niets zou je weerhouden, want de wind verjaagt de storm, weet je nog...…