Alle inzendingen over andre

Nee, gaat mijn leven iets voorbij, Dat 'k zelf niet goed kan zien - Dan is 't voor andre', en niet voor mij, - En toch - misschien - misschien!…

Je voelt je klein en het doet pijn om roepende te zijn alleen in de woestijn. Schijnbaar hopeloos, een leegte, eindeloos. Teleurgesteld en boos. Een leven wat ik niet koos. Compleet gestoord.... Niemand die je hoort, geen enkel woord! Alles in de grond geboord. Mijn liefde is gesust, mijn energie geblust. Te zijn zonder levenslust…

Het leven is als een puzzel, je krijgt er steeds stukjes bij. Niet altijd past het in elkaar maar vaak genoeg pas jij bij mij. Jij bent de schakel tussen alles, het past nu maar op één manier. Misschien dat dit gedeelte afkomt, dat doet mij dan veel plezier. Maar ook dit is maar een stukje van het hele grote geheel. Samen puzzelen we nu…

De lach op jouw gezicht is de inspiratie voor mijn gedicht. De lijnen in je gelaat vertrekken. Sommige krimpen, sommige strekken. Je gezicht wordt al rapper steeds en steeds knapper. Je mondhoeken trekken in een krul, je lach is spontaan en o zo gul. Zelfs je ogen, die lachen mee, mooi diepbruin van kleur, alletwee. Door smalle spleetjes lachen…

Al die alledaagse dingen, geluiden en geuren om je heen. Luister er eens goed naar, en bedenk dan bij jezelf hoe fijn de bewustwording is van al die kleine cadeautjes....... Het tjirpen van de krekel, het zingen van de wind, het ruisen van de zee, het spelen van een kind. Het krijsen van de meeuwen, het knarsen van het grind,…

Moe van al het vechten, geen zin meer in mijn werk, Geen zin meer in mijn huis. Moe van al het zoeken naar begrip en liefde Heeft het nog wel zin? Heb ik nog zin? Waarin? Ik ben moe.... Mijn liefde hoopt zich op, verandert lanzaam in verdriet. Ik voel me eenzaam en verlaten en niemand die het ziet. Het leven is een molen en ik zit…

Het leven loopt op zijn einde, verschrompeld door ouderdom. Maar voordat hij ter aarde stort toont hij nog even zijn mooiste gezicht. Het herfstblad in al zijn kleurenpracht! Warmte in een koude zonsopgang omgeven door mist. Mystiek, misschien nog gevangen door een web vol met ochtenddauw. Opgaand in de natuur, zijn resten…

Het is een stille wens van menig vrouw en ik weet ook de liefste wens van jou. Om na de roerige periode in je leven je liefde aan een eigen kindje te geven. Een kindje van je eigen vlees en bloed. Het leeft en beweegt en je voelt het goed. Het is een genot om je te zien stralen, bezig om alles uit je zwangerschap te halen. Het kind zal zich…

De zon, de zee, een verlaten strand, jij en ik, samen hand in hand. We lopen en kijken naar elkaar, als een jong en smoor verliefd paar. De zon kan je uitstraling niet verbleken, ik raak maar niet op je uitgekeken. De wind waait lustig door je haren, mijn hart komt maar niet tot bedaren. We lopen alsmaar door, voet na voet, samen onze toekomst…

Mijn gevoel laveert mij door het leven. De route wordt gelezen door mijn hart. Wat ik tegenkom is me om het even, want het echte leven is vaak hard. Genieten doe ik nu met volle teugen. Ik kijk positief naar wat dan ook. Deze tijd zal me nog lang blijven heugen, want al het negatieve gaat op in rook. En als de rook om je hoofd is verdwenen…

Eerst waren er de puzzelstukjes: Tijd heelt alle wonden, maar soms gaan ze ook open. Tijd is niet te stoppen, zal altijd blijven lopen. Tijd, waarheen, waarvoor? Niemand kan het zeggen. Tijd is tijd is tijd en moeten we ons bij neerleggen. Tijd is als een boom, groeit en wordt steeds hoger. Tijd is als een waterval, stroomt en wordt nooit droger…

Een woord is maar een woord, samen vormen ze een zin. Een woord is maar een woord, met een eind en een begin. Een woord is maar een woord, zoals ook het woord "bemin" Een woord is maar een woord, welke betekenis zit daar in? Dat is niet uit te leggen, want het gaat om een gevoel. Daar zijn geen woorden voor, als je begrijpt wat ik bedoel…

Ik zocht mezelf en ik vond jou! Ik zocht vriendschap en ik vond liefde! Ik zocht een thuis en ik vond er twee! Ik zocht het heden en ik vond de toekomst! Ik zoek niet meer, ik heb genoeg gevonden......…

Getekend door het verleden -kwetsbaar- met een hele dunne schil. Je hebt zoveel te geven -voelbaar- je weet ook dat ik dat wil De bescherming van het pantser -schijnbaar- is niet goed genoeg tegen mij. Ik doorbreek het met mijn gevoelens -merkbaar- en dat maakt jou weer blij. Niemand weet van te voren -onzeker- hoe is de toekomst van…

Wanneer ik naar jouw foto kijk en ik kijk je in jouw ogen..... Dan denk ik stilletjes bij mezelf, mijn gevoel heeft me niet bedrogen. Jouw ogen zijn open en vragend, wat wil je van me weten? Ik ken je nog niet eens en kan ze nu al niet vergeten! Bescheidenheid is jou niet vreemd, je glimlach die is ingetogen. De rust straalt van je af…

De mens kan harten transplanteren, kunstharten laten functioneren en kunstkleppen uitproberen. Maar wat men niet kan leren, is...... Hoe je hartzeer kunt verhelpen, hoe je hartstochtelijk spelt. Hoe een bloedend hart te stelpen, dat is je nooit verteld! en....... Hoe je aan een hart gevoel geeft, hoe je een hart kunt laten spreken…

Ik kan mijn ogen niet van je afhouden en maak er stiekem een foto mee..... Je afbeelding zit op mijn netvlies: Een lief meisje van 43 jaar jong, nog knapper als op haar 18e.... Ze straalt het leven uit! Hoe komt dat? Waarom dan? Door wat? Door wie? Ikke? We hebben het steeds ontkend. We hebben het weggedrukt. We hebben het verzwegen…

Mijn hand in de jouwe. Het teken van vertrouwen. Dat is er niet meer. Dat doet mij zeer. Die leegte voel ik goed. Het lijkt of ik bloed. Plots stopte onze liefde bij jou Terwijl ik verder wou. Ik probeerde antwoord te krijgen Maar jij bleef zwijgen. Het enige wat ik kreeg Is de leegte die achterbleef. Maar ik blijf hopen ooit…

In deze voor mij moeilijke tijd Zijn jullie er altijd. Een schouder om te huilen, een plek om te schuilen. Zelfs als het zover komt een schop onder m'n kont. Ook al loop ik te tieren of jullie dag te verstieren. Dan nog, blijven jullie me trouw. Zulke kinderen vind je niet gauw. Daarom dit schrijven. Ik hoop dat jullie zo blijven…

lag in bed te gapen echt bijna te slapen toen werd ik gebeld het was zinloos geweld ze zei ik kon het niet laten ik moest met je praten jouw luisterend oor daar word ik rustig door ik hoorde haar aan liet ook mijn tranen gaan zoveel pijn en verdriet voor mij stopt het niet ze is bang en verward haar stem zo apart ik ken haar…

conventies wat zijn dat normen die bepaal ik zelf doctrines heb ik uitgehold een woordje een wenk een gezichtsuitdrukking kwam ik tekort om die ander wel te begrijpen waarom zijn mensen zelden duidelijk iedereen is gelijk iedereen is meteen meteen over de zeik waar is broederschap gebleven avontuur was verslavend deed de mooiste…

Dat je sterven in september komen moest. In een nacht vol sterren. Nieuwe maan, een zucht, een woord. Op kouse'voeten in een wijde boog- Langs het bed waar ik zo vaak In je ziel, ons peinzen en ons minnen, Je dijen, je borsten en je haren De roze peluw en vers linnen. Kon adem halen en het venster sloot- Je voeten zoenen en je tenen tellen…

Wie verre reizen doet, kan veel verhalen Dus ga je het heelal in voor een klus Dan plas je eerst nog even op de bus Zo’n urineritueel voorkomt vaak falen En dan scherp zijn met je oog op het verschiet Want aftellen, dat doen de Russen niet…

(voor André Kuipers) Je draait soepel in het rond als een goudvis in zijn kom, je ruimtehuis bevalt je goed, terwijl je vrolijk reageert op de aardse vragen van familieleden en verslaggevers, verberg je als een ware joker de pijn in je hart over de vervuilde en vernietigde delen van de aardbol, die je haarfijn kunt waarnemen, net als God…

Regels die als vanzelf Opborrelen uit een onderbewustzijn Dat zich soms zo maar kennen laat, Zich aan de openbaarheid prijs geeft In woorden die zuinig gekozen zijn, Een witregel die soms meer doet Dan duizend woorden kunnen zeggen - De oerkracht van de poëzie Die hersens resetten kan als Was ze pure psychofarmaca - Een punt heeft…

Ouder worden en niets meer begeren, Niet van zichzelf en ook van andren niet, Geen liedren meer om vrouwen te bezweren, Alleen een lief dat liever contanten ziet. Wat mij verlaten wil, dat laten varen, Geluk gelaten door genot vervangen.…

ik zie nog hoe je altijd noodgedwongen in zijn schaduw liep - hij was zo'n grote man - en hoe hij dan weer jou steeds opnieuw in het zonnetje zette - hij was zo'n warme man - hoe groot is nu die lege plaats naast je niet enkel pijn en eenzaamheid maar vol herinneringen hij was in dit leven zoveel mensen tegelijk dat zijn afwezigheid…

november 1944 En liep in mei 1945 terug van Midden Duitsland naar Nederland Waar een nieuw kind was geboren en een nieuw Nederland zou ontstaan Ook ik verblijf al ruim 30 jaar in Amsterdam officieel woonachtig sinds 3 juli 2019 in de Zuid-Jordaan Waar ik me voor dit jaar de Jordaan Dichter mag noemen Deze harten/smartenkreet draag ik op aan jou Andre…

verstopt nu komend aan het oppervlak van mijn eertijds verwrongen geest De vrijheid boeit me en veel meer Het warme zonlicht evenzeer een madeliefje in het gras Het fascineert me ja nu pas Mijn hennetje zo lief en zacht begroet me blij na kille nacht De heldre lucht zo schoon en klaar die maakt me blijde ja heus waar De droefenis die andren…

En 't koren dat hij zelf er zaaide, Een andre zal het rijpen zien; Een andre zal de sikkel zwaaien Op 't maatgezang der arbeidsliên. Toch zal hij sluímren zacht en dromen, Bij 't wiegend reuzlen van het graan.…