Alle inzendingen over angelo di berardino

Van de wolken die men weemoed noemt, zal men genezen, en genezen zal men stranden vinden, leeg als bomen in december. Men zal water zien, het vage varen van de visser, de dagen zien omslaan van ijstijd naar dooi. En jij zal zeewier zaaien, gewiekst als je bent. Met lipstick en haarkam jezelf restaureren. In niets voorbij, de aarde…

we moeten investeren we moeten sterker staan we moeten ondernemen we moeten dag na dag we moeten produceren we moeten meer en meer we moeten hoger bouwen we moeten naar de maan zo sprak de wijze koning zijn landgenoten toe de dichter keek hem aan met halfgesloten ogen deed twee stappen naar voren en zei toen zijn gedacht we moeten…

als kind droegen wij zeeën aan land in dunne emmers wij bouwden kastelen met water en bloed en drukten gaten in muren van zand van ramen en deuren wisten wij niet dan kwamen de golven luid en ongrijpbaar liepen wij weg op magere benen wij vluchtten naar later naar morgen en beter vonden huizen met winddichte luiken gingen naar…

nergens nog vreugde: als hij haar ziet is het al avond. als zij hem ziet herkent zij hem niet. dat zij toch niet heeft te klagen, dat zij woont in mooie kamers. zij kijkt niet op wanneer hij liegt, zij is vergeten dat bij het vuilnis van de dag soms zilver wordt gevonden. of sleutels en een jas. oud brood dat zij in water weekt…

rook sleepte zich uit haar longen pure malt druppelde in haar keel miles blies zijn giftig koper in haar handen er was geen ontkomen meer aan deze nacht ze bood geen weerstand gaf zich over met getrokken borstels regen viel wind stak op vuur in haar zeegroene ogen koningsblauw loste op in karmijnrood ze danste alsof het nooit nog…

soms vader door de omgekeerde verrekijkers van de tijd zie ik je weer hoe je bestond op de rand van de eeuwen hoog en rechtop als graan in augustus alsof je altijd hier zou zijn dan zie ik dit gehurkt en gebogen een kind aan het water zoekend naar zeeglas maar blind voor de dagen die zonder vertragen wolk na wolk boven ons razen…

waar hij ook gaat, naar links naar rechts naar boven naar onder. altijd loopt hij verloren tussen aarde en hel. en wat hij zegt, en wat hij weet. wat hij zoekt wordt nooit gevonden. zo zwerft de mens, de dagen voorbij. en wie hij werd die niemand werd. dan krom en moe en kwaad en stil. maar af en toe, zo nu en dan. als hij de…

zij staat in mijn straat met wolken te strooien. ze zijn van opaak en indigo inkt. zij danst en zij danst, zij glimlacht en zingt. maar niemand die luistert of heel even gilt. zo zie ik haar lopen, het voorhoofd gebogen, na jaren van strooien. geen eten of drinken, geen landschap of straat. alleen maar de stilte van inkt en opaak. en…

vanmorgen zag ik hem liggen, ik dacht: hier ligt een man, dacht ik. maar niets was minder waar. er lag geen man, alleen een foto. vergis u niet. hij lag wel degelijk te liggen. languit op pagina 6, netjes in het midden. gewond, bebloed en zonder naam. en amper te verdragen blies hij recht in mijn gezicht zijn laatste adem uit.…

zij voegen zich samen op bladgroene dagen. de hond en het kind. zij lopen naar nergens. de hond op breekbare poten, het kind op zijn rug. het is het vallen van de avond dat ze zo samen houdt. de hond en het kind, geketend aan elkaar, en ginds: een huis om in te schuilen.…

Op deze leeftijd, deze fase hier zittend in de zon Begrijp ik, net als vele jonge mensen, het grote 'waarom' Althans, vanaf het bankje in het park met uitzicht tot daarginder lijkt het hele gebeuren immens groot maar het kan ook wel met wat minder Niet minder prachtig, niet minder gelukkig en het heeft zijn grootsheid zeker weten maar het…

Een kriebel in mijn nek, een blaadje Een reiger voor me langs, zo snel Een wolk schuift langzaam verder, een blauw gaatje De zon die vindt zijn weg wel Kleine mannen, een duim zo hoog, lachen en ravotten Een bluesman speelt gitaar, ik hoor het in de wind, de wilg verliest zijn knotten Twee oude mannen, ze fluiten eensgezind Mijn ogen dicht, ik…

“Signore, mocce s’ore pot verdore, canali hier senni so super grande, o, leggio di diaboli a bande, di velebote mè una motore ! So dra mi gondola calmo canvaro io gondel‘ier, e gondel pronto dááro”.…

In een hertenkamp ergens op Capri was een zeer dominante okapi hij was Godfather-fan dus men noemde hem de ocapo di tutti ocapi…

...doop doop di doo...…

lange lege nachten verlangen loutert klautert langzaam langs mijn ruggeladder langoureus mi lanct na di het tocht van binnen…

De tafel niet gedekt Het onbeslapen bed Alleen de leegte Die aanwezig was Nadat onmin hoogtij Vierde en de verdraagzaamheid Verdwenen was Val di Pur, augustus 2012…

Wat deed dat fris gelaat, dat hoge voorhoofd slinken, Gij schepper met paneel, en lier en marmersteen? Geen traan vloeide immer langs uw bleke trekken heen; Als Dante deed u nooit een glimlach de ogen blinken. Ach, al te zwaar een melk deed u de Muze drinken! Uw liefde voor de Kunst, zij vergde uw hart alleen, En zonder ooit een bruid vermoeid…

t'Arem herteke clopt so sere, draghet emmer nae di begheren, moght so gheerne nae buten breken om di van sijn geluc te spreken. Bilo, al mijne siele sinct nu ghi stadighe minne scinct, wegh is druc ende grote pijn. Tavont sullen wi vrolic sijn.…

Toen ik in de verte ook nog eens ´Un bel di´ van Puccini hoorde waren al mijn zinnen ècht begoocheld!…

Zijn uitvaart als van Di was ongehoord. Ons wacht nog slechts een enkel ding: Wacht maar tot ik dra mijn zakken vul Met popmuziek in “PIM, THE MUSICAL”.…

Men gaat er ook vanuit dat je dat weet, Daar een der hoofdrolspelers Di/do heet.…

ver- school zich diep in hem liefde aan zie het zoeken zelf- ont- le- di…

Met Lady Di is het gedoe begonnen, De Windsors zijn er nog van overstuur. Nu weer gedonder aan de Côte d’Azur, Kate Middleton lag daar halfnaakt te zonnen. Hooguit cup B en superslanke billen: Onmogelijk om daar zwaar aan te tillen.…

Dat dit het is Wat ik ooit Gekregen heb, Zich uitbreidde Tot een last die Mijn draagkracht Vele malen oversteeg, En dat ik nu Heb teruggekregen Als een kostbaar geschenk, Dat zich makk'lijk Laat dragen In mijn hand San Zeno di Montagna, Verona, 15 juli 2015.…

Édson Arantès di Nascimento Die speelde nooit met Puskas in het wit Van de armada van Real Madrid Als "Zwarte Parel", roemrijker dan Gento Won hij drie wereldcups met de Kanaries Zijn naam, Pelé, is nu al legendarisch 23 oktober 2020…

Dit was het dan, Zeg je en je kijkt Naar de resten Van hem die jou Verwekte, zorgvuldig Opgeborgen in een Gelakte houten kist - Je draagt hem over Aan het vuur, om te Vergaan tot as, De man die jou Een vader was San Zeno di Montagna, Italië, vrijdag 17 juli 2015…

Dat dit het is, Wat zich uitbreidt Tot een last Die de draagkracht Vele malen overstijgt - Allengs draaglijk wordt Nu gedachten woorden Vormen die een weg Zoeken door de pen Die hun sporen Achterlaat op Het papier San Zeno di Montagna, Verona, dinsdag 15 juli 2015.…

En wils du mi wederlieven, voor di bloem op bloemken ontschiet, en voor dijne venster zal klingen* der nachtegalen lied. ----------------------------------------------- klingen: geluid van glazen voorwerpen bij bewegen.…

nacht ligt naast me het is wachten op de storm er is een muur van regen er is geruis, gehuil, gekraak donder op zeg ik en het bliksemt als ik diep in zijn ogen kijk lees ik zijn ziel en zijn oude liefdes hij leunt op me en rilt we lijken twee stokoude mannen ooit konden we drinken als Richard Burton dansen als Michael Flatley zingen als Angelo…