Alle inzendingen over arm om schouder

Jouw arm eenzaam Leunend op geen schouder Maar op het koude hout Van een verweerd bankje Het verhaal achter jou Zullen we nooit weten Jij bent gewoon Een meisje zo alleen…

lopend langs het water mis ik jouw arm die om mijn schouder lag jagend in het bos mis ik jouw schot dat doel trof levend in dit leven mis ik jouw liefde die mij verwarmde…

Naar de herberg ben ik op zoek 'n arm om mijn schouder Stemmen gedimd en woorden zonder snelheid in zinnen gevat Niet drank als gastheer,herbergier niet de kurk om op te drijven Naar de herberg ben ik op zoek papier.... om over vriendschap te schrijven.…

Liefde een chemische reactie keuze voor het nageslacht een klinische reactie wetenschappers bedachten een kille tegenactie mijn heerlijk gevoel vrijen, strelen jouw lange haren, gezicht, schouders, armen, lichaam en na het vrijen langzaam, zacht bedaren met haar tevreden in mijn armen en vergeet, zeer voldaan Wetenschappers naam…

een zeilschip gaat voorbij wit tussen de bomen verdwijnt de wind wiegt de takken zachtjes de bladeren dakpannen rood in de rij schouder aan schouder de zonnestralen tegemoet wetend warm zijn nabijheid brengt mij terug verankerd met open armen in mij warm en licht de verte is hier de zeilboot ben ik luister naar de zee zij zegt…

de dag beginnen met een kus brood snijden en tomaten wachten tot ze zich aanvlijt met kopjes geven en gespin haar armen om mijn schouders de mond op mijn tonsuur me vragen waar of ik ben terwijl de waterkoker bruisend tot stilstand komt…

Sla je armen om me heen en hou me vast hou me vast als de tijd het laatste kwartier aangeeft de zon ondergaat en de nacht begint Sla je armen om me heen en hou me vast hou me vast als de tijd zijn laatste adem uitblaast en me meeneemt naar de eeuwigheid Hou me vast…

Ze loopt elke dag voorbij het grijze haar fier opgestoken Ze laat haar hondje uit en spreekt hem zachtjes toe Ze loopt elke dag voorbij in dezelfde verschoten jas een plastic tasje in haar hand Ze spreekt zachtjes in zichzelf Ze loopt elke dag voorbij naar de winkel in de schuur daar wordt haar tas gevuld Ze prevelt zachtjes: dank U wel…

Je armen om me heen Ik denk laat me los Maar voel me tegelijkertijd zo verloren Ik kan niks meer We zitten daar maar Geen idee van tijd Wat we wel weten is.. Dat we elkaar nooit meer loslaten Voor eeuwig bij elkaar We hebben misschien twee harten Maar ze kloppen als één!…

Maar dan denk ik:wat maakt kleding nou uit sommige mensen zijn zelfs te arm voor een beschuit…

Armen vol geluk dat is een kostbaar geschenk houdt het stevig vast.…

Wij sluiten alles hermetisch af om ons te beschermen tegen het gespuis Zij slapen met open ramen en deuren Wij leven met de mobiele telefoon, de PC en de TV Zij zijn verbonden met de hemel, de zon, het water groene velden en de schaduw van de bomen De moraal: zijn zij arm, ver van de bewoonde wereld, of zijn wij het...…

kom in mijn armen en laat me je laatste uur verwarmen en wiegend eindigt hier jouw avontuur nooit meer in mijn armen geen kopjes nooit meer vragend in de keuken geen gesnor de brandstof is op…

Die arme Fleur, maar ook die arme ouders, Wat krijgen die verdomd veel op hun schouders.…

lang voor hij zijn arm rond haar schouders legde had zij in zijn ogen haar verloren dromen gelezen, ook die van hem zijn lichaamstaal had haar vertelt in hem te durven geloven vol vertrouwen heeft zij haar hand in de zijne gelegd hun wereld is nu van samenzijn beloftevol luistert nu de wind…

Om mijn schouder een liefdevolle arm dit is geborgenheid tranen voelen warm Zonder enige schaamte rustig kunnen schuilen mijn trots laten vallen en natte tranen huilen In échte vriendschap kun je alles vertellen niet blijven zwijgen en mijn hart kwellen…

Hier ben je veilig voor de wereld ik maak ‘m wel minder kil Heus, er kan je nu niets gebeuren ik zorg wel voor jou Zoek een plekje warm, haast heilig met mijn arm om die schouders van jou.…

soms zou ik even bij je willen zijn gewoon kijken over je schouder kijken wat je doet soms zou ik langer bij je willen zijn gewoon op je schouder leunen even heel eventjes maar soms zou ik je arm willen lenen om me heen geslagen omdat ik dat nodig heb Soms zou ik je de hele dag willen horen alleen je stem soms ach soms...…

En je armen om in te schuilen De plek is koud, je schouder draai je weg Op onze vriendschap kan ik niet meer bouwen Vertel me, mijn troubadour Hoe kan ik nu ooit nog een andere man vertrouwen ?…

Schouder aan schouder Stonden wij In de zon In de regen In de zomer In de winter Schouder aan schouder Stonden wij Als de herfststorm Ons omver Trachtte te blazen Schouder aan schouder Stonden wij Op uitgestrekte stranden Op hoge kale bergtoppen In diepe donkere dalen Schouder aan schouder Stonden wij En we wisten Dat…

Als de man dan zal huilen, dan pakt de vrouw de man beet De vrouw neemt haar man in haar armen, met zijn hoofd op haar schouder De vrouw zal hem troostende woorden toefluisteren in zijn oor, terwijl hij op haar schouder zal uithuilen Zoals het hoort...…

Wat is dat voor een stichting Een strand vol arme tanden Het gat daar in je handen Dat is toch geen gezicht Wat moet jij in Mozambique Een land vol slaven plagen Of op je schouders dragen Op kosten van de republiek Steek je handen uit de mouwen Deel je bijstand met de armen Help ze mee met stenen sjouwen Huizen, scholen te verwarmen…

Een schouder om te huilen, mijn armen die ik om je Heen kan slaan. Woorden om te troosten, als je het ff niet meer aan kan. Mocht je heel gelukkig zijn of wil je graag iets anders Kwijt, dan zal ik naar je luisteren samen lachen, Samen huilen. Ik ben er voor je, altijd!!…

vergeten wangen schouders een verlaten rug alleen wie wil nog terug naar verlangen als armen zijn wat ze niet zijn en de pijn van het alleen zijn niet vervagen wat wacht nog in de nacht als de tijd sneller gaat dan een hart openstaat voor nog meer dan het antwoord geeft zichzelf als het zonlicht het water de…

je schreeuwde stilte mijn woorden waren sprakeloos alleen mijn handen konden je bedaren in ervaren van verdriet maar ik was er niet beeld en woorden konden je niet aarden je was alleen miste schouder en die warme arm om je heen toch ben ik gekomen in de onrust van je nacht we bevochten samen al je dromen…

Het geluid dat het licht in de hoek maakte Overschreeuwde mijn avondgemoed Reeds bevind ik mij in het iets donkerder Als aan een muziekversterker draai ik aan de knoppen Om mij af te stemmen op de Weg Draaien, regelen, tot je samenvalt Verstrooiing is een gehavende vijand Die je een arm om de schouder slaat Om er een mee te worden Vrede…

we gingen stiekem dansen je weet het vast niet meer maar je nam me in je armen ik vleide mijn hoofd op je schouders neer.. wat voelde ik me veilig in die armen, sterk en vertrouwd want we waren al lang samen en we werden samen oud..…

kom niet te dichtbij ik wil je gadeslaan de armen losjes langs je lichaam de schouders in serene rust je gezicht zonder voorbehoud verstild verscholen achter verwaaide haren je verhalen kleuren de hemel korenbloemen blauw langzaam waait de wind alle woorden weg…

Met je schouders, je armen je liefde je lachen en verdriet iets anders lieverd, hoef ik echt niet! Oké?…

Ik snoer je tranen vast Verscheur de last Ik druk op je schouders. Scheld je uit Laat je bloeden Bemin je woede Je grijpt me vast En trekt en drukt Je schiet me leeg Doorzeeft mijn lijf Maar zelfs bebloed zal ik wachten Zelfs dood sla ik mijn armen open En mijn ogen op.…