Alle inzendingen over augustinus

Op het feest van Augustinus, van wie die aanvangszin heel bekend is.…

vrijen dat het een lieve lust is met heimwee in de botten naar woestijnen waar gejaagde herten lafenis vinden…

Pappa waarom huil je? ze durft het niet te vragen Pappa is verdrietig, pappa kijkt ver weg Pappa luistert naar muziek, De Nocturnes Van Frederic Chopin, klanken die wegzinken in een snik Pappa luistert naar muziek, ik schommel en huil mee Blauwe lucht en rode golven om verdronken sterren Niet teleur te stellen ga ik mee omhoog tot de regenboog…

Droevig en neerslachtig van sobere gestalte zoals ook zijn vrienden de ezels die door de vijanden van Hemelse genade met hun lasten op de schouders worden beladen op aarde onderweg als een vreemdeling moet zwerven och zoete leliebloem van 't leven op al mijn wegen kom ik u tegen buig mij voor u neder al het vergeefse worstelen leg ik…

mooier dan mooi is het, met wijsheid, liefde, respect en plezier te leven om in staat te zijn te vergeven en iedereen een hoopvol en vooral Gelukkig Nieuwjaar als groet mee te geven…

Het uit de kast gooien van Augustinus! En laat ik mijn papieren onbeheerd, maak jij van mijn gedichten serpentines. Moet ik ze dan maar leggen in vitrines, of is het dat je dít vers wél waardeert? Hou ik mijn hoofd tegen jouw warme vel, zodat je als een drilboor spinnen gaat, dan denk ik: o wat ben je toch een tinus.…

De een denkt aan zijn liefste, de ander denkt aan zijn liefste en aan de wereld en aan de congruentie der dingen en de Heilige Augustinus en hoog oplaaiend vuur. De een is alleen, maar zo eenzaam als de ander is alleen een hond, in een hok, verkommerd. ----------------------------------------- uit: 'Gewone gedichten', 1998.…

kleine en parmantig stapte hij met die verrassende charme van een grote kleine generaal doorheen het ondermaanse dat hij al te graag onthaalde met de hem typerende stem die als windgong klinken kon waar hij ook zong of citeerde leverde hij ieder mens de zon wiens hemel vertroebelen kon met sonnetten uit zijn oeuvre die het verhaal van…

“De Goden hebben zout in onze monden gelegd, zodat we dorstig blijven naar geluk ” Augustinus…

Augustinus…

Ik zie omhoog vanuit mijn raam en ondervraag de maan hoe zij de duisternis van nacht met haar glans verdrijft Ik huiver en zie het ontelbare heer der sterren en vragen dwarrelen door mijn hoofd Ik zie omhoog vanuit mijn raam en ondervraag de zon Voel de warme straling die volstaat voor het zaaien van de dag die…

De dood is niets. Ik ben slechts aan de andere kant. Ik ben mezelf, jij bent jezelf. Wat we voor elkaar waren, zijn we nog altijd. Noem me, zoals je me steeds genoemd hebt. Spreek tegen me, zoals je dat vroeger deed. Niet plechtig, niet triest. Lach om wat ons samen heeft doen lachen, denk aan mij, bid met mij. Spreek mijn naam uit, zoals je…

De dood is niets Ik ben maar aan de andere kant ik ben mijzelf Jij bent jijzelf Wat we waren voor mekaar zijn we nog altijd Noem me zoals je me steeds genoemd hebt spreek tegen mij,zoals weleer op dezelfde toon niet plechtig,niet triest Lach om wat ons samen heeft doen lachen Bid, glimlach denk aan mij bid met mij Spreek mijn naam uit…

wie met vuur speelt moet zich niet verwonderen om zich te verbranden aan de verzengende gloed tot het water uit de hemel stort die de stem van de dood heeft bezworen zie het water zee en stranden de gouden zon de koele maan en hoe ze op hun tijd op en onder gaan alles heeft een bedoeling in ons kommervol bestaan tussen…

Och hoor de wind die waait en zingt het wonder dat liefde heet druppelt uit ‘t hart van de lelie naar leliebloem van stengel naar stengel in vruchtbare aarde…

het water troebel en rimpelig omspoeld met dode vissen glijdt langs de witte toren met het kruis er wordt een deur gesloten het zal niet lang meer duren dat de dag zal komen dat er helder water over de stenen zal stromen op deze plaats springlevende vissen…

Eeuwig en enig is mijn verlosser mijn kracht en mijn leven Mijn hulp komt van de Heer die zijn wet boven de top van de Sinaï heeft gegeven Ik die alleen en verlaten woon op de aarde die Hij bouwde sla mijn ogen op naar het Oosten Mijn God de enige Heer over dood en leven Hij is het licht die het leven van iedereen richt…

Wit werd de stad als een duif de vrijheid tegemoet in de trieste lucht de aerosolen druppels die zijn blijven hangen ontsteken we het vrijheidsvuur anders dan anders…

temidden eindeloze snaren het hartverscheurend zingen jouw strelende vingers tedere melodieën dat me doet denken aan de milde wind die waait boven de blauw zilveren golfjes van de wonderbaarlijke rivier het lied van stil vertrouwen met tegenwind van een boot op hoge zee in nood en wilde maat terwijl de cijfers van…

Voor het haardvuur snort de poes In gedachten 't geluid van knisperend hout Op de achtergrond geroezemoes Obers draven met lekkernijen zoet en zout Het is iets wat vertroosting geeft In sombere tijden van lijden Zoals een wiegelied als men van angst beeft Of aan zichzelf verkwijnt van linkse of rechtse zijde De oudere kwetsbare maar speciaal…

Verfijnde wijn met een klinkende naam gerijpt onder de zonovergoten wolken och pittige geur sprankelende warmte robijnrood gekleurd van uitgelezen aloude wijngaarden ‘t zoete licht van glanzende serafijnen schommelt in ‘t kristal verwarmt in ‘t diepe dal waar zij aan de groeve opgesteld haar portret schilderde…

In aanmerking genomen dat ze er van leeft ziet ze er herkenbaar uit met haar blote konten gezicht Zodra ze het podium betreedt vergeet ze de kleine ruimte waarin ze heeft gezongen Ik zou haar willen zeggen dat ze mij herinnert aan het verleden Aan mensen uit de politieke kroeg met lelijke gewassen onder de neus…

Onbeschaamd schreeuwt men het uit op straat en met lintjes omhangen…

is het een troost om de zon te zien opspringen boven de tedere bergen der belofte? het licht en de wolken der hemelstreken met het masker op ons gelaat nu de corona golf ten tweede male over ons heen slaat elk zijn eigen weg in eenzaamheid en wellicht later, veel later pas ontdekken wat covid 19 was…

De wereld was er getuigen van en zag het stoffelijk overschot van Navalny in gewijde aarde van moedertje Rusland zinken Waar hij van hield en wilde sterven in het teken van het kruis Het hemelse Koninkrijk beërven We mogen hopen dat hij daar de vrede heeft gevonden die hij niet kon vinden op aarde Gelijk het Woord aan de gelovige openbaarde…

Wanneer we leven in goede tijden Waarin we gelukkig zijn Is het nauwelijks te vermijden Dat ons plotseling de angst overvalt Gelijk een man zonder ballen En een vrouw zonder kut Geluk kan nooit lang duren Wanneer wij in de spiegel gluren Zonder enig nut…

er is een boze kracht die mij mijn eigenheid wil ontnemen hij volgt mij dag en nacht wat niet bevrijd is houdt gevangen omringd door wereldse belangen zon valt op kruinen van de bomen de vleermuis dol van woede verscholen in 't hol hondsdol het woud vervult van klagen rondom haar plagen zon schijnt op onze kruinen terwijl…

Brokstukken en puin Een weduwe van schuim De geverfde papegaai Korzelig en niet schoon Krijst tiranniek achter een icoon…

De bloesem staat in weer en wind te bibberen van de kou terwijl de grijze wolken jagen langs het oneindig hemelblauw Het is alsof de storm de lente uit wil doven die door de bomen giert het oog verduistert de pijn te boven brengt Op al mijn wegen kom ik God tegen U leert mij weer te zingen het lied mij in de mond gelegd…

Wij willen niet sterven tussen verdorde herfstbladeren maar in de zomer dansen tussen duiven op het plein ons lied zingen wij willen niet de vruchten eten die onder de boom liggen te rotten wel willen wij 's nachts bij open raam in zwoele magnoliakamers gedichten schrijven met blauwe veders…