inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 67.491):

Resurrectie ?

Mijn troubadour, mijn heraut, de zon,
geestdriftig krijger voor de deugd
en louter vreugd van velen, zuiverheid
als pas gedorst graan, jeugdigheid
uit de simpele eenvoud van het hart,

een verlosser en boodschapper
tegelijk, te zaaien om te oogsten, een
verlossende maaier in een wervelende
show van purper stralen, in een oceaan
van hoop, ogen vlammend gericht op

aards verdriet, deinende ritmen door
de hemelse ruimten, vormt het zilt
in de kleur van stuwend bloed in het
gelijke broedsel van tweeslachtigheid
uit de klei van aarde waarmee mensen zijn

gemodelleerd uit de schaduwen van licht
zijn die ons evenbeeld, uit het mythische
verleden die de seizoenen trotseert, de
overwaarde in algemeenheid verleerd.


“De Goden hebben het zout der aarde op de hoeken
van onze mond gesmeerd zodat we dorstig raken,
en blijvend zoeken naar de oorsprong van geluk.”

Augustinus

... Illustratie: Bron: Cirkeloftime ...

Schrijver: Pama, 5 mei 2019


Geplaatst in de categorie: mystiek

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 35

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)