Alle inzendingen over bijzondere emoties

Vast zitten in een web Van emoties Verdriet, pijn Verder kan niet meer Blijven kleven in Het verleden Het heden verloochenen En de toekomst Daar reken ik niet op Zelfs met veel moeite Om eraan te ontsnappen Blijf ik de prooi Ik verschrompel Als aas voor tranen.…

zachte gitaarklanken klinken begeleidend de houten stem van Neil Diamond genietend luisteren naar zijn 12 Songs dwaal ik door emoties van muzikaliteit een levende legende in persoonlijk concert bij mij thuis afgezonderd van de rest van de wereld…

ik zoek de aders in het steen mijn beitel vindt ze in het klieven gestold in koelend samengaan nadat emoties zich uit aardes haard verhieven zij verhalen hoe de schepping sluit maar in stromen magma perst de korst nog steeds haar nageboorte uit…

ik heb ze op papier gezet met emoties gekleurd exotisch van vorm door oosterse schikking mijn liefde in bloemen gelegd maar ze verwelkten zonder jouw aandacht al snel in je hand een lach was mijn dank het lyrisch boeket schoof je vlug aan de kant…

Als ook de wind Niet weet Uit te leggen Waarvan gefluisterd wordt En het land Van het stof Niet vernam Welke vorm het aanneemt Zelfs de zee Met druppels Verwaterd De regen niet waarneemt Terwijl altijd het voelen In emoties Knetterend De leegte vult…

het licht van de zon dat door de groene bladeren speelt legt warme schaduwen neer op mijn armen - mijn benen mijn hele lijf verlicht mijn hart de last mijner gedachten met een schat aan emoties droom ik mijn droom tot werkelijkheid…

Het liefst zou je even een arm om je heen willen hebben, om je emoties te kunnen delen. Liefde en verdriet gaan vaak samen. Het is nu eenmaal de waarheid.…

Bemind dat dekt de lading wel Sterren flitsen door mijn hoofd Er is niets meer dan gevoel Imploderende explosies ontladen emoties Geen teugels meer Ik vlieg je tegemoet en even zijn we…

Voorzichtig, heel voorzichtig raak ik je aan met mijn ogen in een droom van verlangen… Langzaam, heel langzaam omring je mij met warmte in het duister van genegenheid … Zachtjes, heel zachtjes spreek ik woordjes van liefde in het licht van hoop...…

De eenzame zee houdt mij gezelschap op het strand ik trek de avondzon als een deken over mij heen mijn blote voeten vrijen lieflijk met het warme zand en ik voel me heerlijk hier zo moederziel alleen...…

Zul je goed op jezelf passen en voor altijd mijn engeltje zijn laat al het kwade je niet verrassen de wereld is groot maar ook zo klein Zul je ook nog eens aan mij denken en mij kiezen uit honderd namen als je mij ziet zul je dan wenken we hadden het toch leuk samen Onthoud dat het leven jou zal testen dat je pijn zult voelen waar je niet…

Als een diepblauwe wilde rivier nemen mijn gedachten de vrije loop heel even waren ze net nog hier maar nu drijven ze slechts op hoop Overspoeld door enorme verwarring meegesleurd door onverwachte vloed verlamd door innerlijke verstarring verlangend naar een beetje overmoed Gaat deze vlucht over tot verdrinken of dwingt het positieve tot…

Ik ga op mijn rug liggen in het zachte gras en laat mij meevoeren naar wolkenland dromend over hoe mooi alles ooit was zo heerlijk rustig…niets aan de hand Reusachtige eilanden van pluizig schuim hangen roerloos in een zacht blauw toneel helder wit vermengd met een grijze pluim zo overdonderend mooi…en zo veel Donzige dekens in een bewegingloze…

Laten we dansen in de regen zoenen in het licht van sneeuw neem me mee in jouw zegen voor het feest van de eeuw Omarm mij in de stralende zon til me op een wolk van geluk drink met mij uit de liefdesbron streel de bloem die ik voor je pluk Hou me vast in de koude nacht spartel met mij in een passiefontein ik heb hier zo lang op gewacht…

Een onverwachte warme speciale blik middenin een extreem koud seizoen een fantastische avond met jouw vrienden en zo hard lachen dat jouw spieren pijn doen Wakker worden en minuten nagenieten van een prachtige droom die nog dagen duurt slagen voor een belangrijk proefwerk terwijl jij bij jouw buurman hebt gegluurd In een drukke stad ineens…

een enkeling slechts vermaakt zich is zichzelf de rest is entourage zaalvulling dienend ter decoratie niet onaardig niet bijzonder alleen maar aanwezig de eenzaamheid van dit samenzijn schuilt echter in het feit dat eenieder zich de enkeling waant…

Je bent zo mooi en zacht, echt bijzonder. Kijkend naar je in je wiegje, zo klein. Zijn we Hem dankbaar dat je ons kindje mag zijn.…

Maar toen haar lief de reddingsboot bestelde, toen vond ze dat toch wel bijzonder fijn. Zeg, laat ze stoppen met die dure grappen en spoedig in het huw’lijksbootje stappen!…

Een bijdehante bij dook snel naar onder, want daar zag hij een vrouw en dacht toen: hé… ik vlieg eens in dat fraai decolleté; een raat vol implantaat is best bijzonder! En deze drieste daad kreeg als bekroning een pot pikante siliconenhoning.…

Dat is toch wel bijzonder wat voor hit er In Nijmegen op internet floreert Voor wie (wil weten of-ie) iets mankeert: Een huisarts die een spreekuur houdt op Twitter Welk virus jou ook treft onder de dekens 't Is opgelost in 140 tekens…

Zijn metaforen klinken vaak bijzonder. Maar nu: "We sneeuwen door die Polen onder, en zijn als land volkomen van de Lech?" De dag erna, je weet al hoe het gaat, weet hij natuurlijk van de prins geen kwaad.…

Paddenstoelen in of op het mos zijn ook bijzonder. In heel veel bossen kom je ze tegen, een mens wordt er blij van om ze te zien.…

Het is een flauw excuus, maar toch wel waar: ook mij valt deze tijd bijzonder zwaar.…

En ineens binnen 24 uur was Labrador Midon hondsmoe kon geen poot meer verzetten kreeg geen hap meer door zijn keel keek moe, triest en verdrietig en kruiste zijn achterpoten als teken "Es is volbracht" In de buitengewoon empathische omgeving van Dierenkliniek Kralingen te Rotterdam mochten wij onze bijna 15 jarige Chocolate labrador…

Het zaad voor mijn zomerbloemen liet ik wellen in mijn tranen ik zaaide het daarna op de heuvel waar mijn verloren lief nog steeds met vlinders stoeit de wind waait er mijn adem stil in liefdevolle fluisters de gezaaide zomerbloemen hebben uitbundig gebloeid…

dromen ingekleurd als ware het verlangen ik neem de geuren over waarin ik nu al zweef niets wordt overtroffen door de emoties die ik voel passend bij de liefde vol van pijn en in vlindering gevlogen dromen in kleur ik bid als vanzelfsprekend om het verlangen waar te maken.…

In het gebied waar dromen leven, en wensen geven, je laten beven, een zoet verlangen, in emoties gevangen, momenten wachten, de daad verzachten, ben ik in gedachten. Ik denk aan jou, aan ons, en hun. En realiseer me dat we weer dichter bij elkaar zijn.…

Verscheurde lijnen gebroken gedachten gegeven woorden gevoelens verkrachten Geroest op het vlies gesmeed vastgeklonken verankerd gebrand aan vurige vonken Verbroken lijnen getekende vlammen het oog overdonderd emoties verlammen…

Ik speel met kleine mensen knikker met emoties schrijf de sleurslang weg. Ik heb de sleutel maar ik kan de deur niet vinden.…

ik heb het wel gezien mompel ik bij tijd en wijle; zeker de wereld is groot en emoties nog eindeloos te vergaren maar waarom àlles ervaren door het afleggen van zoveel mijlen of nóg dieper navelstaren totdat alles zo duidelijk is als de ongekende dood…