Alle inzendingen over bleke wangen OR verbleken OR hoop

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

mijn hemel kust bewogen wolkjes wanneer ik droevig naar de regen staar mijn hemel verzacht de dwaze wind wanneer ik kwijnend in de stormen rondwaar mijn hemel verbergt donkere schimmen wanneer ik stervend door de schaduwen glijd mijn hemel weerkaatst het rustige blauw wanneer ik bleek langs de oevers verdwijn…

koud spillebeenden voeten over de striemen van gezwollen tepels naar de kille handen waarin ik heb gewoond met een handgebaar en enkel ogen schopten schoenen naar zeepbellen; leeg geblazen op ongehoorde windvlagen woorden werden gescalpeerd en tranen beschilderd met oorlogskleuren die in langgerekte jaren het knikken deden beven…

de leugen is zijn waarheid haar waarheid een gevecht met bleek gekleurde wangen spuwt zij zijn leugen uit zij moet toch beter weten hij belazert steeds de kluit…

De schors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, de levensringen blijven de bast en de kern zo zwart zoals mijn gedichten vol fabels zijn geverfd, daarop heb ik mij telkens weer verkeken, wel de grenzen opgezocht, die bleken in waarheid flexibel te verschillen, te verbleken in onze zandloper loopt het zand in…

zag ik niet de bleke weken of de laatste sneeuwvlokjes die langs jouw wangen streken? nu de wind het blad omslaat in het marmeren jaargetij tikken mijn dagen in versterving voorbij…

Maanden waren ze Zwanger geweest Van hun derde kind Hoop begon te gloren Op voltooiing van Het gezin toen er Geheel volgens protocol Een scan werd gemaakt En het vruchtzakje Leeg bleek te zijn Zwanger van alleen een Voller wordend vruchtzakje Dat leeg bleek te zijn Voor de artsen een Doodnormale constatering Met als dooddoener…

in het grauwe ochtendlicht blijken de nachtelijke sterren te verbleken nu alles toch heel anders is dan het aanvankelijk heeft gebleken ben ik blij dat ik mezelf nog heb terug gevonden wijzer zonder vragen over dan het aanvankelijk heeft gebleken nu alles toch heel anders is blijken de nachtelijke sterren te verbleken in het grauwe ochtendlicht…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

hij bewaart wind in zijn grot soms zuigt hij de longen vol bolt wangen en laat hem los hij schenkt tegenwind in een dichtgestropte zak aan de held die doolt zeilt op uwe zee matrozen zaten te gissen aan boord pulkend aan de knoop tot hij ontsnapt de bestemming wijkt de reis is verstoord…

Hoop verdween. Geloof ging heen. Over bleef het fundament. Voor hoop bleek dat genoeg om met geloof er aan te bouwen. De kloof gedicht. Haat gezwicht. Liefde overwon.…

Die bleke wangen, levens laatste schans, 'n vege strijd nog en 't is al gevloden. Vlucht dan dat ene ook, zo grif geboden, Schuchter aanvaard - slinkt dan voorgoed haar glans, als zonk van 't laatste rood de laatste vaan?…

Die bleke wangen, levens laatste schans, 'n vege strijd nog en 't is al gevloden. Vlucht dan dat éne ook, zo grif geboden, Schuchter aanvaard - slinkt dan voorgoed haar glans, als zonk van 't laatste rood de laatste vaan?…

het is nu toch eindelijk wel gebleken dat een lach de traan doet verbleken…

Tranen over mijn wangen tranen van verdriet Durf ze te laten stromen niemand die ze ziet Tranen over mijn wangen om een hele lieve meid Haar ben ik nu echt verloren hoop dat het gevoel snel slijt Tranen uit mijn hart dat nog monotoon zacht klopt De bonzende opgewonden slag is sinds haar vertrek gestopt…

biggelden langs de wangen en gilden wij het uit van verrukking het was pure misvatting alles bleek verloren wij maar denken dat het toneel was ‘Wie is er bang voor Virginia Wolf’ want zij waren acteurs…

ik zie ze lopen over je wangen wat heb ik je aangedaan laat mij wat ik fout deed toch vervangen laat mij niet in het ongewisse staan ben ik het echt die zich schuldig voelen mag ik zag ze stromen branden van verlangen tot ik beter keek en zag dat het een voorbode bleek van een onderdrukte nu voluit losbarstende gulle schaterlach…

Waarom huil ik als ik aan je denk terwijl al zoveel tijd is verstreken Ik bekeek je als een godsgeschenk totdat de sterren gingen verbleken Waarom deed je mij zo’n verdriet door plots uit mijn leven te treden Dat je ging merkte je evenwel niet veel te vroeg bleek je al overleden Waarom huil ik elke nacht om jou wijl ik naar de donkere hemel…

- 't Knopje zweeg en hoorde 't aan; Maar de middag kwam haar wreken, Deed haar boezem opengaan, En de volle roos verbleken. Hoop en dartelend Genot! Zie uw beeld en 't menslijk lot!…

zout stolt op de sproeten van haar wangen, die onbevangen dwaler aan de kust, klapt ze het schelpengruis van haar handen als paarlemoer snoer waarmee ze mij om haar vinger windt, fantasieën die ze met mij niet delen kan en waarin geen mens haar vindt.…

wanneer is het gebeurd je haren grijs gekleurd je ogen dof je wangen bleek je kleren besmeurd wanneer is het gebeurd geen gevoel als ik je kus geen aai over mijn rug geen traan als je moet gaan wanneer is het gebeurd dat ik niet meer voel als je me ziet als ik jou zie wanneer vertel me dan nog een keer hoe het was voor je…

bloemen kleuren het plein waar duizenden tranen de stenen verbleken Italia piange…

Het is nu al zo lang geleden Dat ik je voor het laatst zag Al die tijd heb ik gebeden En denk ik weer aan je lach Veel woorden zijn gestreden Veel pijn is er gedaan Elkaar nu steeds vermeden Ontkennen het bestaan De tijd kruipt langzaam voorbij De uren, de dagen, de weken Eens hoop ik dat jij voor mij Deze tijd doet verbleken Elke…

Heb slechts even met je gesproken was eerst niet van je gecharmeerd Je kwam kil en afstandelijk over maar dat beeld bleek geheel verkeerd Toen ik moeite nam je aan te spreken bleek je warm, innemend en charmant Door de indruk die je op me maakte vergat ik je naam te vragen naderhand Ik hoop je ooit weer tegen te komen en je alsnog je naam…

Mijn leven verbleekt bij dat van anderen Ik zie het leed, wat niemand kan veranderen... Ik ben bedroefd als mensen moeten lijden en geen uitkomst zien, waardoor ze overlijden... Mijn lijden verbleekt, bij, hoe anderen moeten lijden Míjn pijn verzacht, als ik anderen zo zie strijden Maar ooit zal de zon, door de wolkenmassa heen,…

ben jij hoop en verlangen een traan op mijn wangen de stem uit mijn dromen dagen nog te komen nevel in de morgen het avondrood gefluister in de wind de lach van een kind een hart gegeven met liefde doorweven ben jij het leven hier in mij…

Jouw geest schijnt een licht te zijn dat mijn schim doet verbleken. Enkel een herinnering op de bodem van mijn hart gestort...…

Als ze de stille hoop die zo vaak ijdel bleek heeft uitgesproken komt haar gevoel, mij nog zo eigen, weer levend in me boven. Verwachting stijgt, tegenslag dreigt... als haar teleurstelling mijn hart bereikt is het of troostend Hanna in me schreit.…