Alle inzendingen over blind

Eens heb ik geprobeerd om blind te dammen Zoals Ton Sijbrands onlangs heeft gedaan. Het kostte mij geen moeite om te slaan: Mijn tegenstander had zijn kop vol krammen. Geblinddoekt sloeg ik vaker raak dan mis, Ik weet nu ook dat dammen oorlog is.…

vertrouwen heb ik nodig vertrouwen moet ik krijgen omdat zonder dat vertrouwen ik zal blijven zwijgen vertrouwen zal ik vragen vertrouwen zal ik geven omdat zonder dat vertrouwen ik niet echt kan leven vertrouwen zal ik zoeken vertrouwen zal ik vinden omdat zonder dat vertrouwen de angst mij zal verslinden vertrouwen zal…

Op het smalle koord boven de open kooi springt hij zijn salto de leeuwen wachten Steekt zijn hoofd tot aan zijn schouders in de open leeuwenbek het is duister binnen Zijn messen gooiend geblinddoekt en scherp naar de donkere vrouw die haar ogen sluit Ze gaf hem haar liefde en geheimen erbij maar kan hij het aan liefde en intimiteit…

Blind, onbesuisd raakt hij juist in een dartele vlucht door zwoele avondlucht dodelijk verstrikt in het web van de spin. De eindbestemming van de vlinder wordt het vertrekpunt van een verslinder.…

Het bloed van alle schoonheid vloeit door aderen van jou bedruipt het karakter van licht met een rode warmtegloed... Je vertederende ogen spiegelen de node van begeerte het stille water, dat nauwelijks vloeit zal mijn beker niet beschenken... Navel van het hemelse paradijs verlos uw blindheid en ziet hoe schoon mijn hartsverlangen op…

Dwalend in bekende bos met bomen Verliefd en omdat ik niet goed keek Gul creëerde ik ruimte jij de streek Jaren had ik jou niet waargenomen Verwrongen ziende was ik blind en naïef Ontpopte zij zich als een goedkope dief…

Kleur nooit meer gezien Je gezicht nooit meer gezien Dieren nooit meer gezien Het leven nooit meer gezien Nooit een traan gezien alleen het snikken Het snikken van pijn De pijn in mijn ogen Pijn zoals nooit gevoeld Pijn zoals nooit bedoeld Klappen zonder te kijken Wat wil hij nou bereiken Na nog een klap Dacht ik in mijn hoofd Is…

vertrouwen heb ik nodig vertrouwen moet ik krijgen omdat zonder dat vertrouwen ik zal blijven zwijgen vertrouwen zal ik vragen vertrouwen zal ik geven omdat zonder dat vertrouwen ik niet echt kan leven vertrouwen zal ik zoeken vertrouwen zal ik vinden omdat zonder dat vertrouwen de angst mij zal verslinden vertrouwen zal…

kleuren scheuren in heel langzaam wijken zoals de hemel opent als wit oplost in niet meer langer willen blijven daar waar verzien de contrasten een blind vertrouwen in de toekomst geeft is hun mêlee de chaos waarvoor iedereen beeft ordening en inzicht zijn verdwenen alleen stukjes wit licht glinsteren nog even zonder…

Na het journaal en de sport en het weer na bloedige bommen, de beurs en ’t verkeer vlij ik mij neer met een Stella of zeven. Dan druk ik op ON, start up en log in op zoek naar mijn zoveelste boezemvriendin die even haar leven wil delen of geven. Na urenlang scrollen heb ik eindelijk beet een prachtexemplaar en meteen al een date. Een toffe…

Blind en struikelend over woorden Een nutteloos geweld Letters die uit verzonnen zinnen ontspoorden Door het geweten gekweld Een geheim alphabet Gevangen in een leugen In een vreemde taal omgezet Zinnen die niet deugen Muren van onzekerheid Gebouwd in een duizeling De liefde raakt zijn glans kwijt Bij de schaduw van herkenning…

Laat maar kletsen, ze zijn ziende blind.…

vertrouwen heb ik nodig vertrouwen moet ik krijgen omdat zonder dat vertrouwen ik zal blijven zwijgen vertrouwen zal ik vragen vertrouwen zal ik geven omdat zonder dat vertrouwen ik niet echt kan leven vertrouwen zal ik zoeken vertrouwen zal ik vinden omdat zonder dat vertrouwen de angst mij zal verslinden vertrouwen zal…

Wat wijkt gij, blinde min, van wijsheid en van rede! Gij mist de weg des deugds doordien gij ’t dwaalpad kiest, Door ’t volgen van uw lust en broedse zinlijkheden, Waardoor gij ’t slechtste zoekt en ’t alderbest verliest.…

De zonnen verdwijnen In de nachtelijke soep De manen verschijnen Bij de eerste uilenroep Het duister schittert In de armen van de nacht Het licht versplintert En donker sluimert zacht Opengesperde pupillen Zien geen enkel verband Ontvangen geen verschillen Zijn niet langer informant Bij het dalen van de dag Is alleen de blinde man…

iets steels iets spijtigs, verdrietigs of juist speels ik slorp je woorden op en hoor je harteklop op deze dag zolang gewacht ik sidder, straks komt de nacht word jij brutaal van me afgescheurd weer naar die stomme trein gesleurd pijn en toch veel blijheid om uren intense tederheid mijn traantje smeekt: kom toch snel weer dit is geen blind…

ik ben gehuld in het gewaad van een blinde speleman een waas van onzekerheden en verwaterd ongeduld ik schrijf in een spiegel krul de letters binnenste buiten jaag de woorden op tot een rapsodie een melodie van kwinkslagen en implosies zoek op de bodem het illusoire begin het nooit aflatende einde in een metafoor van cascades ik zie anders…

Op de koude grond zat hij Met zijn rug tegen een muur In weer en wind en regen Iedere dag, uur na uur Een zwarte zonnebril op Vuile vegen op z'n toet Versleten, oude kleren aan Op de grond een vieze hoed *Blind* stond er op 'n plank Hij zat daar als bedelaar Als mensen wat geld gaven Zei hij:'k ben u dankbaar Als het donker ging…

bij tegenslag in het leven komen nare gevoelens boven drijven van het geluk waar ik naar wilde streven zal maar weinig overblijven tranen die bevriezen in ogen die verslagen zijn mijn eigen ik verliezen uit het ooit zo sterke brein met de wanhoop nabij zoek ik een uitweg zoals blinden bij nacht en ontij zal ik die nooit vinden toch…

Donkere wolken Die de nacht dimmen Een eenzame ster Wordt gesmoord Zonder één spoor Zonlicht Een woord zonder betekenis Maneschijn Vervaagt met de herinnering Aan jou Regendruppels Verdringen mijn blinde tranen Het donkere pad Verslindt mijn toekomst Ik ben het, alleen Verscholen in de schaduwen Mijn handen reiken Naar de dageraad…

Mijn leven: een boot meeuwen schuimende golven ruime sop tijd voor iets Jij dook op uit het niets maar wél aan boord geen land mee te bezeilen ... Toen werd ik door jou gekust.…

Resteren vier piepende koppies blind met witgelige snavels wijd open niet bewust van een smartelijk verlies op levensadem en eten hopen.…

Daar lig je naakt Opgewonden Een beetje huiverig Wachtend op contact Blind gebonden Een zachte kus Aan de zijkant van je lippen Je wilt meer, maar Ik ben weer weg Plagend speelt mijn tong Met je oor Fluisterende hunkering Je adem stokt Je fluistert terug Mijn lippen raken De jouwe Een hete zoen Tongen verstrengeld In eeuwige…

ik heb de massa’s gezien blij de gezichten vlaggen en leuzen om de aandacht te richten het samen verbroedert een leider die moedert zijn maten op weg idealen op spandoek gezet ineens is er drukte gedrang van de kanten het eerste vluchten uit het benauwende zuchten in blinde paniek mensen die vallen niet op kunnen komen vertrapt…

een sta in de weg, ben ik ook terwijl ik langdurig zit op de juiste momenten ja knik en eindeloos tot de schepper bid hoe is dat zo gekomen daar ik toch goed van zins ben de werkelijkheid onderscheid van dromen, verderf en schoonheid door en door ken het is als kleurloze verf op een palet op het doek verwerkt tot blinde vlekken waar…

De tijd die zij doorbrachten Een drie eenheid die vele nachten Discusiëerden over liefde en verdriet Blind naïef deelde hij en zag het niet Zag niet die ogen die lonkten Hoorde niet het zacht verhit fluisteren Altijd weer het even raken van handen Sloot zijn ogen en hij wilde niet luisteren Zij had immers trouw in liefde gezworen Vriendschap…

vergeet zo vaak te vragen hoe het je vergaat soms moet het dagen door de eigen kwetsbare schaduw heen waar ook nog mijn stokkende adem, onverstoorbaar, een verlammend zicht verraadt hoe draai ik, blind gevlekt, een zandloper van steen…

jij bent die 'k vaag als in een nevel zie zoals een water in het eerste ochtendlicht niet helder eerder vaal door 't groen als koude breekt en ik sta daar aan 'd oever zie niets tast blindelings met mijn hand 't doorschijnend grijs en ik wil jou beroeren maar vind je niet ik weet dat jij er bent en ook heel warm soms misschien en toch…

Ik kan de antwoorden niet vinden Heb gekropen op mijn knieën Zoekend naar alles Om me te helpen niet te verdrinken Beloftes zijn leugens geworden Niet eens eerlijk diep van binnen Ik loop achterstevoren En zie dat mijn leven me vaarwel zwaait Dolend door de straten als een blinde. Kan niemand me helpen weer te zien?…

elke waarheid maakt vrij De dag dat jij jezelf verried brak mijn hart van verdriet Alle illusies die jij me gaf Waren niet meer dan laf Je liefde was allang vervlogen en ik keek met blinde ogen Alle woorden niet gemeend hebben mijn hart versteend Ik was er voor je dag en nacht te lang teveel te vaak gewacht Alle vertrouwen nu verloren…