Alle inzendingen over blind vertrouwen

In vertrouwen wil ik zijn doch de leegte brengt geen antwoorden Hoop ligt verborgen beschermt en sust mij verdrijft mijn ongerustheid tot ik er klaar voor ben…

Woorden raken niet ogen spreken hart en ziel als de liefde leeft…

met je vingers aftastend helemaal over zijn gezicht heel voorzichtig aanrakend daar, in het donkere licht je voelt hem aan, zo puur niet met gêne, zonder schroom je "ziet" hoe hij werkelijk is zonder dat mooie laagje chroom…

Een vrouw draalt maar wat rond Voor een blind date uitgedost Niemand in de omtrek die opduikt Tot een vale dwerg schuddebuikt in de haag Hij schikt zijn vette klissen, pulkt aan de kraag Een maan kruipt voorbij. Hij ruikt Naar een karkas dat oplost In een bloedbad.…

Al wat mij lief is Heeft u verloochend Al wat mij lief is Heeft u gederangeerd In uw ijver Heeft u schoongemaakt Zonder aanziens Des persoons Al wat mij lief is Heeft desondanks Zijn nederlaag Onder ogen gezien Lees de eerste strofe Hoe u ook wil Niet hij Maar u bent het zicht verloren De simpele ziel De ware woorden Al wat…

Zo wazig een oog kan zijn Één blik traant zorgeloos onafgebroken Zo zwart de wereld in mijn ogen Dat ik steeds verder in het donker kwijn Zo helder blijkt het 'niets' op te staan Verder en verder zweef ik door een leegte Zo blind deze passieve engte Zo zorgeloos die traan…

Wij hebben in de jeugd gemind wij minnen in de ouderdom, en al wie zegt: de liefde is blind, is waarlijk dwaas en dom.…

zelden zag ik zo een masker vallen in een klucht, ongeschreven, waarin de sterfelijke mens, verblind, voor zijn eigen bevalling vlucht…

de wind huilt door de avond heen het laatste gouden licht zinkt weg over de daken mijn ogen branden van vermoeidheid de rust ligt buiten onder de bomen maar dat zie ik niet meer…

de wind huilt door de avond heen het laatste gouden licht zinkt weg over de daken mijn ogen branden van vermoeidheid de rust ligt buiten onder de bomen maar dat zie ik niet meer…

met de zonnebril inmiddels in zijn hand stak hij huilend een sigaret in brand en voelde waar ik was gaan staan kneep krachtig in mijn arm ik liet hem al troostend begaan open …dicht ….open … dicht ….open…dicht daar stond hij, zo heel fragiel en leefde niet meer in het licht alleen een blinde huilt vanuit zijn ziel open …dicht ….open…

Je mag je koren niet meer strelen je weide niet meer zien je paard niet meer bevelen het machtig oog wordt een blinde vinger.…

Blinde vindt dode Kopt een landelijk Dagblad vandaag - Heftig begin van Deze dag, maar hoe Vaak ben ik Al niet ziende Blind geweest en was Ik niet eens in staat Om een levende Ziel te vinden die Mijn bestaan Bevestigen kon?…

Eerlijkheid, heeft me altijd aangesproken. Meningen uiten, zeggen waar het echt op staat. Mensen in beide ogen kijken, was me veel te recht door zee. Nu ik maar één oog over heb, heb ik daar geen moeite mee.…

vertrouwen is tweezijdig je kunt het niet alleen waarheid blijkt partijdig liefde lijkt van steen je hart blijft, zonder te begrijpen, -lijkt doof en blind geweest- gehavend samenknijpen totdat het weer geneest je ziel dwaalt zonder baken op een ritme zonder maat zal liefde nog ontwaken voordat je slapen gaat?…

Mijn oog is tijdelijk blind geworden. Vertrouwen moet ik dat alles goed komt. Weten dat het leven op aarde goed is.…

spreken met je hart zwijgen met je mond je bent een geval apart sterk en heel gezond maar meestal averechts zijn jouw gedachten wel bizar, zeker niets slechts dat begreep ik echter snel dus schenk ik je het vertrouwen ontgoochel me alsjeblieft niet ik wil het niet berouwen zo besparen we veel verdriet ik hou van jou mijn zoon mijn…

Ik voel een behoedzame afwezigheid, een ontwijkende blik, gesloten ogen, verloren woorden, verlaten gevoelens, een verkleinen in je wezen, een gebroken ontbreken van vertrouwen en geloof in de honger van je stem Maar laat me niet te pletter lopen tegen blinde muren, laat me niet staren naar schreiende uren ik geef je…

vraag want alleen vandaag ben ik het kind in golfjes blind achter de noordermuur gezocht…

Niet eens met de verkondigde boodschap Werd de man kwaad, ging staan en schreeuwde luid Daarop rukte hij beide ogen uit Onder toeziend oog van de Gemeenschap “Op deze Boodschapper kan ik niet bouwen’ Beter is het blind op God te vertrouwen” …Een man heeft zich zondag tijdens een mis in een kerk in de Italiaanse stad Viareggio de ogen…

met mijn dromen ik was angstig, geheel ontwricht in mijn zoektocht naar het mooiste licht schaduwen mogen nu gerust verdwijnen de zon mag weer volop helder schijnen op een plaats waar kwaad ligt te gluren zal al het goede in het leven verzuren jaloersheid en nijd waken voor altijd wees op je hoede, voordat het je spijt want ruimte en vertrouwen…

Daar zit ik dan en alles is gedaan Midden in een puinhoop Op de bodem van mijn bestaan Ik sluit Mn, ogen en gedachten komen Verlangens vermengen zich met stoute dromen Mijn lijf is moe, m'n hart klopt snel Maar mijn ogen kijken nog steeds fel Ze schitteren zacht blauw groen En zien nu zoveel meer als toen Toen ik nog blind kon vertrouwen…

ik bedevaart in vol vertrouwen wierook gaat mijn handen vouwen zag je beeld op sokkel staan hoorde gaan van kreupelen en blinden zij die oeverloos geen weg meer konden vinden je mantelt blauw met in je ogen sterrenblinken bent voor hen de liefdevolle vrouw je kathedraalt te lourd brandschildert licht van al je goede werken in vele…

Kon je niet even langer steunen op mijn vertrouwen was de basis niet genoeg?…

Blind voor mezelf waar anderen duidelijk zien hopeloos verloren met de uitweg in zicht doof voor mezelf waar anderen kunnen luisteren proberend te vluchten van hier naar hier gevoelloos voor mezelf waar anderen me raken rotsvast gevangen in een open veld…

Mocht je me ooit je hand reiken kijk me dan niet aan Zoek niet in mijn ogen ze zouden je ontwijken Mocht je me ooit je hart geven kijk dan niet naar mijn lach Zoek niet in mijn ziel ze zou je maar misleiden Leef gewoon je leven maar kijk niet zo verwonderd Ik loop nog steeds te beven in het bange donker…

Jij bent het mooiste dat ik ooit zag, zei de blinde Ik voel het aan de wind en het ruisen van de bomen Ik hoor het aan de stille warmte van je stem Ik kan je schoonheid bijna dromen.…

De blinde die je bent, je vindt je pad door beperking begaan, opent je ogen bij het doel en vraagt oprecht, hoe heb ik dat gedaan?…

uiteen ik voel hoe honger sterft hoe macht doodt wat moet jouw wereld blind zijn…

uitgelaten spring ik verliefd doof voor je antwoord al reeds gegeven ik wil het niet horen en zal het niet horen niemand raakt me niemand doet me pijn leef in mijn eigen wereld eigen creatie anderen dansen mee met me een hand op mijn schouder roerloos bekijk ik jouw aangezicht alles en iedereen is weg zonder woorden was de boodschap…