Netgedichten

netgedicht (nr. 79.501):

Onvolkomen innerlijk

Levendig is de nacht
vol met dansende sterren
waarin de maan zich bloot geeft
een aureool haar omringt

Hun hemellichamen verlichten
de weg die ik ben ingeslagen
maar buiten dool ik rond
als een blinde zonder zicht

Waarheen voert het pad mij
dat ik nu bewandel?
In vertrouwen wil ik zijn
doch de leegte brengt geen antwoorden

Hoop ligt verborgen
beschermt en sust mij
verdrijft mijn ongerustheid
tot ik er klaar voor ben