2134 resultaten.
Vleugel gevrij
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 54 ik heb
de bloemen
in je voetsporen
zien groeien
zij markeerden
in bloeien
het pad van wij
nog vaagjes
naastgelegen
wat wilde
vegen verwaaid
en ongebaand
in een naamloos
tegenstreven
waren ooit
een stel uit
chaos en obstakels
verbinding was
er wel maar nooit
iets van een door ons
gedragen perspectief
wij waren vrij
de wereld…
Op sterkte
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 596 wegzeilend
bloeien jouw ogen in mijn gezicht
van nieuwe lippen
in de vroege lentekeer
naar het beeld van mijn hart
dat dichtbij omrankt
jouw blik schemert violenblauw
opent ogen op onze borsten
op sterkte
onder de azuren hemel
waar harten geborgen zijn
over ’t geheel
vinden voeten vaste grond
waar liefde bloeit
om het leven te…
sayuri
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 203 tere licht van de dageraad door
zilveren vogels scheren langs groene grashalmen
op de bosgrond een dessin van scharlaken rode bladeren
glinsterende verbeelding van de zon
de cocon in geelgouden gaaszijde
een nachtvlinder strijkt op haar arm neer
roerloos blikt ze in het heldere licht van de zonsopgang
weldra staan de kersenbomen in bloei…
Een pijnlijk raken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 zacht wiegen
de boompjes dicht
naast jouw stam
jij hebt ze
jarenlang
luwte gegeven
jonge spruiten
markeren de liefde
van samen leven
toch schuurt
af en toe nog hun bast
in een pijnlijk raken
is het licht
even zoek dat hen
gelukkig moet maken
hopelijk kan jouw steun
hun lente doen groeien
naar een warm zomers bloeien…
Zij wenst de wereld licht
hartenkreet
4.0 met 69 stemmen 2.757 balancerend tussen wit en zwart
wenst zij de wereld licht
in het hart van haar gedachten
bloeien witte rozen
de mooiste is gekozen
gedragen over de drempel
van een grijs verleden
waar meeuwen krijsen
in het stille sneeuwen
van pijn..…
Plassen vol regen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 109 wind
schrijft onleesbare tekens
in plassen vol regen
mistroostig hangt nat
na het langdurige bad
aan de boom te versterven
hol klinkt de ziel
van de gloedvolle herfst
in het zompig bederf
zo lang dagen nog korten
zal overvloed rotten
naar een vruchtbaar begin
dat zal groeien
als winters vorstige tekens
in ijs en sneeuw zullen bloeien…
Overschrijden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 158 Ten lange leste de brokken
niet passende puzzelstukjes
op een lichte glooiing
met eenrichtingsverkeer
Het contrastrijke vervaagt
achter de vloeibare grens
van adem en waden
contouren worden milder
Restanten van late bloei
verglijden nog even zichtbaar mee
het glanzen van voorheen dooft uit
maar het uitzicht blijft bewaard
de oneindige…
lentepartituur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 234 We hebben afscheid genomen van
crocussen en narcissen
Nu is het de beurt aan de bomen
die weelderig groen zullen kleuren
we genieten van de magnolia
die haar bloemen heerlijk laat geuren
en van het zonnige geel van de forsytia
dan gaan roze en witte bloesems
met overvloedige trossen weer bloeien
zo heeft alles in de natuur
z'n eigen tijd…
schijnsels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 214 toen zomer stierf in wolkeloos septemberen
liep een bloem mijn leven uit
haar bloei was weg
en bloedde, binnen randen van verdriet
want er was niets te zien
alleen een zachte schijn
langs wangen, die op lelies leken
gevouwen handen droegen hemels
dichtgesnoerd gevoel verdroeg de warme dagen niet
weggevaagd
vraagt toch naar kijken
waar…
Een nieuwe border
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 147 met zorg gekoesterd
zijn zij opgegroeid
tot in de volle wei
blij en zorgeloos
tot zij later weer
in borders zijn geplaatst
geselecteerd op groei
totdat hun bloei
volwassen is geworden
een tuin met generaties
die voorspelbaar waren
tot achter de geraniums
daar krioelt het van jong goed
zij groeien tegen wind en weder
ook al worden…
Grafbeplanting
poëzie
3.0 met 3 stemmen 530 Op het zwijgend erf der doden
Bloeie 't roosje in de schâuw,
Maar 't vergeet-mij-nietje er nevens:
vluchtigheid en liefdetrouw.…
Prelude van de lente
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 174 hij zag
de winter bloeien
in de eerste sneeuw
zij hoorde
schotsen breken in de
donkere schuif van kruiend ijs
de nacht gaf
amper nog zijn
korte sombere dagen prijs
hij wist
de sterrenhemel
bewonderde de klare maan
maar zachtjes kwam
het fluiten van de vogels
aan een prelude van de lente toe
hij zomert al in
licht en warmte…
Zwarte bloemen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 271 nog groeien ze
de zwarte bloemen
van de nacht
ze komen onverwacht
ronden rood en openen
verdriet in pijn en dood
wortels uit verleden
voeden beelden in het heden
maar bloeien doen ze niet
in opkomend licht
verkleuren ze
realiteit brengt geuren terug
ze stralen warmte
van de zon in het
reiken naar de hemel
waar vroeger
duister…
Kus ze tot parels vannacht
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 433 teder zullen
mijn handen je strelen
in een droom die ons
brengt tot een grens
onbereikbaar voor velen
we zullen de tijd
gaan ontsnappen
door in elkaar
over te stappen
te groeien tot bloei
we willen de wolken
bevolken in het
diepste van blauw
jij wordt de vrouw
van mijn dromen
ik zal je zo zacht
laten komen dat tranen…
Maangodin
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 183 Volle Maan
Haven voor Seizoenen
Zij varen uit en varen binnen
Ostara,
dagen lengen,
nieuw begin
Litha,
langste dag,
de bloemen bloeien
Mabon,
nachten lengen,
bomen ontgroenen
Yule,
de langste nacht,
de beer in winterslaap
Maangodin
Van alle seizoenen thuis
Eren wij op de dag dat
Zij
zich ten
Volle
Aan…
hopelijk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 207 wat is er toch gebeurd
dat je nu zo sprakeloos bent
wat is er toch gebeurd
dat je jezelf niet echt herkend
zo de tranen te zien vloeien
over je prachtige wangen
opdat er ooit weer hoop
en vertrouwen in je bloeien
de aarde draait nog rond
je haalt nog adem en gezond
ja gezond ben je ook nog
en dat is maar goed ook
hopelijk ben je gauw…
Ben geen hemelpaard
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 327 ik ben geen hemelpaard
weet als geen ander
wie jouw bewaarder is
de engel die
steeds op je schouder zit
stukjes geluk vergaarde
jij draagt ze aan
met kleine deeltjes in een
goed gevoel van verder gaan
opent klavertjes van vier
papavert de bloemen
ja bloei en kom maar hier
jij voorop mijn hemelpaard
in groen en rood geef ik mezelf…
Zo subtiel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 388 je slankte je hand
zo subtiel dat
jouw vingers mij raakten
was bij je in seconden
minuten en uren het kon
mij niet lang genoeg duren
wist je alleen raapte
overal sporen maar voelde
dat aandacht jou niet zou storen
jij koos voor
de dag waarop onze bloem
het wildst wilde bloeien
de kleur en de geur
herkenden we later in zaken…
Lievelingsbloem
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 484 De oogst is groot
aan dankbare herinneringen
die ons niet scheiden
maar ons binden
bij mij blijven
nu je fysiek afgescheiden bent
bloeien de herinneringen
aan jou, aan ons, aan elkaar
welig en tierig
jouw zo geliefde Oost-Indische kers
is mooi om naar te kijken en
lekker, gezond om te eten
ik zaai ze volgend jaar weer
omdat ook sterven…
In haar eigen zijn
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 66 wolken
onder de verwoestende stadswind
met de pijn van een aangedane boom
met wormstekige bladeren
vol met stervende vlinders
maken haar stem droef van ingehouden tranen
maar in haar eigen zijn
in wonderlijke lichtkring rood als fluwelen
bloedrode rozen
één zijn in liefdevolle vrede
daar in dat geurige lelieveld
daar bloeien…
Jij bent mijn lente
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 559 snel
onder mijn handen
gedoogde in kleuren
rechttoe en rechtaan
nu penseel ik
met olie op grond
die vooraf is gedaan
begrens het profiel
van je sterke lijf en balans
voor het eerst in mijn werk
natuurlijk licht
ik je op accentueer
jouw bijzondere kanten
jij bent mijn lente
samen zullen we groeien om
deze zomer uitbundig te bloeien…
moeder aarde
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 146 Laat me weer even bloeien,
laat vergeet-mij-nietjes op mij groeien.
Ik word vruchtbaar door het zaad,
van duizenden gewassen,
gans mijn lijf is nu doorweekt,
laat mij jou toch verrassen.…
Tijd
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 145 De lente brengt bloeien tijd stelt ons tevree,
maar dan in de winter neemt tijd alles mee.
En ook al weet ik dat het nergens op slaat,
doet het me toch pijn dat alles weer gaat.
Ook voor de mensen had tijd een idee,
hij liet ze kort leven en stemt ze tevree.…
kus ze tot parels vannacht
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 386 teder zullen
mijn handen je strelen
in een droom die ons
brengt tot een grens
onbereikbaar voor velen
we zullen de tijd
gaan ontsnappen
door in elkaar
over te stappen
te groeien tot bloei
we willen de wolken
bevolken in het
diepste van blauw
jij wordt de vrouw
van mijn dromen
ik zal je zo zacht
laten komen dat tranen…
ploeg me maar
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 681 ploeg me maar
in jouw handen
zal ik je winter
laten bloeien
in warmte samen
met je stoeien in
de lichte lentezon
jij hebt je
zaden al geplant
je hand strooide
de nieuwe sporen
onze kiemkracht
gaat ook dit jaar
niet verloren
ik heb de
herfst gesnoeid
knoppen kans
gegeven te komen
tot hun volle groei en weet
dat jij me eeuwenlang…
zij is door groen gedekt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 486 ik heb de lente
weer ontdekt
maar weet de plek
waar grond
geen bloemen gaf
zij is door groen gedekt
zon noch warmte
brengt bloei wel groei
in steeds ontluiken
moet ik echt wachten
tot de eerste bloem
zich ooit zal gaan ontsluiten
ik zie ze kleuren
om me heen
knoppen die me raken
wil geen groen alleen
maar juist de nectar
van…
Kus ze tot parels vannacht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 423 teder zullen
mijn handen je strelen
in een droom die ons
brengt tot een grens
onbereikbaar voor velen
we zullen de tijd
gaan ontsnappen
door in elkaar
over te stappen
te groeien tot bloei
we willen de wolken
bevolken in het
diepste van blauw
jij wordt de vrouw
van mijn dromen
ik zal je zo zacht
laten komen dat tranen…
in breuken wortelden mijn barsten
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.207 ik was het kind
dat hulp nodig had
ik raakte zacht je mannenhart
ik groeide
op de kale rots, in breuken
wortelden mijn barsten
ik was gebroken door
de hand die met mij knoeide
het eigen lijf dat ik verfoeide
voordat ik kon
verwelken zond jij regen
om te helpen, ik fleurde op
je kuste me
tot bloei in duizendschonen
zo kon ik…
Het paradijs
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 38 het schaduwde
te veel in de
laatste winterse
contrasten nog
overheerste het
koud bleke licht
waar wind water
pegelde en deed
huilen terwijl er
zachte warmte
zonder bewolking
werd verwacht
lente verjaarde
in groen met
minimale bloei
toch zal zij in de
herfst rijpen omdat
de zaden begrijpen
dat overleven
het enige is dat telt…
Ik weet dat jij er bent
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 623 Jij zegt: kop op, als je
eens omhoog keek, jongen:
pijnbomen staan weer in bloei
en uit de rotsen groeit een plant
die hen in spleten breekt,
alles zal vlak worden, ooit.
Ooit alles vlak: het land, de tijd,
maar niet ons hoog, ons laag,
het pieken.…