Alle inzendingen over crematorium

ik ben maar bij het crematorium gaan werken dat staat tussen een stel bladerloze berken grond-, water- en luchtvervuiling gaan maar door ja, ik heb een baan met toekomst want het crematorium brandt wel door…

Je gaat er met de bus of tram naar toe en volgt vandaar de richtingbordjes maar. Gebeurt het goed, kom je er met een kerst- gevoel of zoiets moois getroost vandaan. Het is heel erg naar maar ook weer niet zo erg. Bedenk bij onweerstaanbaar opkomend verdriet: Die hebben ze - mij hebben ze nog niet. -------------------------------------…

( voor H.H. Ter Balkt ) hier in het dorpje bij de oude kerk schijnt ook nog een begraafplaats voor niet-rokers te zijn…

Oudje zonder pijp, in het crematorium, rookt nu ongestoord. Groene strooiweide, bezocht door krassende kraai, trippelend in as.…

Terwijl we richting de aula lopen, werp ik een blik naar boven. De rokende pijp laat weten dat de oven brandt. Wetend dat jij daar straks ook in ligt in die nietsontziende vlammen ril ik, in de warme voorjaarszon en weet: dat na mij opnieuw iemand naar boven kijkt, naar die rokende pijp.…

Bij de tandarts, sta ik altijd met mijn mond vol tanden Bij die macho voel ik me altijd genomen Hij gaf de sexbom lik op stuk Hij zette de wandelclub op stelten dat liep wel erg moeilijk Het is altijd een dooie boel in het crematorium, maar wel lekker warm.…

Het is de dauw van het crematorium die verschroeit de huid er ontbreekt een lach een liefdevolle warmte in ogen en gulheid in tijd en ruimte net als de bril op het gezicht met het gewelddadige gewicht van gedode beeldende dromen een onsterfelijke werkelijkheid in verlangen het blijft wat in dromen sterfelijk blijkt.…

wel verwondering over de opschriften op de zwerfkeien die dienst doen als zerk van het eenvoudige "EVA" tot een spreuk zonder schroom "I love you in de blubber" doch voor wie zich daaraan stoort is er altijd nog het crematorium Lejo van Kuijeren…

Opgekweekt op dat Kleine stukje grond Waar in eenvoud Met gelijkgestemden Het gewas alle kans Krijgt zijn bladeren Uit te slaan om voor De mens gezonde voeding Te zijn - met in de nabije Toekomst bemesting van Heel andere koek: Er wordt asregen verwacht Niet van een uitbarstende IJslandse vulkaan, maar Van het nieuw te bouwen Crematorium…

vallen winnend, gelijk of verliezend zijn De tijd tikt, komt erom Niets kan het einde nog uitstellen wat zelfs het licht aan het eind van de tunnel niet kan Men heeft ruimte nodig om afscheid te nemen men kan niet tegen elkaar blijven staan geplakt Er wachten woorden en zinnen de werkelijkheid moet gevat rook uit een crematorium…

Hij werd ter crematorium gereden en dacht toen ‘t vuur possessie van hem nam: ~’t Is heerlijk braden in m’n eigen slede.~…

We wandelden des avonds door de tuinen Van het crematorium; achter heg en hazelaar Stond laag de vroege maan; ik at wat kruimels Van mijn vest en jij genoot van een sigaar. Je dacht wellicht aan zeer bezwete negers Op hete plantages in de weer. Ook aan Je gezicht meende ik zoiets af te lezen. Ikzelf keek door de heg naar de maan.…

De schoorsteen van het ziekenhuis, in 't late licht begon toen dood'lijk donkergrijs en wit te roken, alsof het crematorium vlak onder ons was ingericht.…

executiepleinen en dempen het gestamp van dampende deportatietreinen beestachtig tierend gebrul overstemt de sissende stoom hier emaneert tot schande de ontaarde NAZI-droom op de luifel boven het onthaal prijkt pijnlijk “Arbeit macht frei” in de hoogte erboven fakkelt een schouw in lichterlaai de weeïg-zure brandlucht rond die crematorium-toorts…

de in barok stijl opgetutte laan belette mij niet om de modieuze strakke lijnen te volgen waarmee het crematorium was neergezet volgens de plannen van de stadsoudste die nog net voordat hij pensioneerde zijn eigen oven wist te sieren met het laatste restje architectuur van Berlage vreemd genoeg kwam ik hier voor heel iets anders, ik kwam voor…

Ze horen van en God die leeft zelfs in de doden, die niet sterft met de stervenden niet vervliegt als een koortsgedachte in een crematorium. In hun voorstelling hebben zij aan die God vleugels gegeven. Wat hadden zij in gedachten een zonnegod op zijn vlucht door een vluchtend universum?…

ben is op de post ik kijk in de camera, spreek mijn laatste woorden doe een groetje en dan dat ‘goedje’ uit China in een kwartiertje ben ik gepakt, gepiept kunnen ze me niet meer pakken, oppeppen want het is mooi, geweest, genoeg geweest maar ook heel, heel veel vervelends in mijn leven testamentair bepaald ‘t lijk direct naar ’t crematorium…