Alle inzendingen over dammen

Eens heb ik geprobeerd om blind te dammen Zoals Ton Sijbrands onlangs heeft gedaan. Het kostte mij geen moeite om te slaan: Mijn tegenstander had zijn kop vol krammen. Geblinddoekt sloeg ik vaker raak dan mis, Ik weet nu ook dat dammen oorlog is.…

Ellen ten Damme heeft naakt bij mij geslapen en sprookjes verteld...…

Een damhert uit Hoevelaken die hield niet van dammen maar schaken hij sprong op het veld als een ware held en probeerde de stelling te kraken…

Het houdt van dammen en het fokt maar aan Het bouwt een burcht met bad en kinderkamer Het heeft twee klauwtjes dus behoeft geen hamer Het heeft aan watermanagement gedaan Ons heemraadschap heeft dus niet opgelet Men had het diertje hier toch uitgezet?…

'n Omvangrijke dame uit Damme zat over d'r zwaarte te drammen. Een troostende buur zei d'r: 'Kijk niet zo zuur; je weegt véél minder kilo's dan grammen!'…

Ze zitten als versteend achter hun bord Met starre blik en kromgegroeide lijven, Hun geest gevuld met veertig platte schijven; Ja, dammen is de allersaaiste sport. En daarom vind ik die controles jammer. Een beetje dope zou goed zijn voor een dammer.…

De schapen het blaten de populieren het ruisen de sloten het gras de wind het riet de wolken vervoeren de dijken bewaken de dammen dichten de hekken plaatsen de polders inrichten het poldermodel van ons maakbare nederland…

Je legt de eerste steen. De ruiten, die geven onze grenzen aan, een bord vol regels en vol wetten. Zwart staat voor 'man' en wit is 'vrouw' of was het andersom? Ja, het was andersom. Zwart is voor jou. In gedachten hoor ik stenen slaan. Ik zet mijn zinnen op je dam. Je kijkt naar buiten. We beginnen. Ik sla een steen. Jij slaat er twee…

Niet te geloven, zeg! Sijbrands, geweldenaar. Laat hem maar schuiven, Hij haalde zijn gram. Wereldrecordhouder Blindsimultaandammen, Geef hem voor altijd De dubbele dam.…

(voor Deetje Damme (1909 - 1934)) Daar sta je dan ergens in Batavia leunend met de ellenbogen tegen een reling de onderarmen en handen relaxed neerhangend terwijl jouw riem om jouw slanke taille zit Jouw kapsel springt van rechts op sierlijke wijze naar voren en jouw witte jurk zit als gegoten ik kijk vooral naar jouw dichtgeknepen…

Ja, deze waarheid geldt dus ook voor ú mens: wees onvervalst en authentiek, speel nooit toneel. Mies Bouwman ondervond verstrooid hoe lastig eenvoud zijn kan. Zij wist: nú hens aan dek, ik moet de boel hier redden. Jannes die liet zich echter niet vermurwen tot gebeuzel, bleef zichzelf tot aan het slot en dwong zo juist respect af door gehannes…

De denksport is, zo dacht ik, heel beschaafd Men speelt er bridge en dammen en ook schaken Het zijn, dunkt mij, toch echt heel nette zaken Dat wordt helaas door feiten niet gestaafd. In Amsterdam speelt men een potje poker De inzet blijkt een dodelijke joker.…

Met voetbal, sjoelen, schaatsen als het vroor, Mens Erger Je Niet, pesten, Pim Pam Petten, Met dammen, Monopoly en kwartetten Hij deed niet mee omdat hij steeds verloor Maar landjepik, daar was Vladimir Putin Als jonge knaap al vroeg behoorlijk goed in…

Een eeuwige stroom dreigt over te gaan in de kater van de eeuwige haast dammen dwingen in de plannen kabbelend water tot verleden als onbelangrijk weggezet het heden laat zich daartoe winnen wij zijn aan zet maar wassen onze handen in de stroom die Judas spiegelt…

Hij kapt de bossen, wint de mineralen, ontgint het land, bouwt dammen, graaft kanalen en denkt: ik zet de Aarde naar mijn hand. Maar zie, zíj schokt en zaait verderfenis en toont hoe klein de mens in feite is.…

te goeder trouw te sterk geloofd te veel vertrouwd op wat beloofd te groot verdriet te zeer bedrogen te vaak belogen ik noem het niet hoed je voor dromen volg niemands vlag tracht te ontkomen aan het gelag bouw dammen van steen rondom je dagen het leven alleen is lichter te dragen…

Bouwen graag muren en dammen. Progressieven dragen water. Dragen water naar de zee. Wat doen wijzen en wat narren? Wat doen levenskunstenaars? Ze houden van verandering. Drijven met het water mee.…

eentje, blind en simultaan Je mist dus ook nog het genoegen van het slaan Naar mijn idee kan daar de geest niet bij gedijen Natuurlijk is een nieuw record absoluut top Maar hoelang zit je met die borden voor je kop ---------------------------------------------------------------- Ton Sijbrands brak dit weekend zijn eigen record blind simultaan dammen…

Ik sta samen met Ellen ten Damme op de foto en die foto hangt nu in mijn schrijfkamer te pronken als één van de mooiste momenten in mijn woelige leven. Hoe meer ik er naar kijk, hoe meer ze mijn vriendinnetje is. Laat me maar in die waan. Ik weet nog net dat ik mezelf voor de gek houd of net niet.…

mijn nesteling in jouw gemoed laat bloed een omweg kiezen door de tijd samen in de armen van elkaar we warmen daar en weren kou –mijn lief- waar ik van hou brandt helder binnen het gerief van warme vlammen boven wit waar onze kracht in zit wijkt nimmer door het inductief de waarheid in te dammen…

Alsof een reuzenhand onzichtbaar om mijn torso klauwt Adem kwijt onderweg De trap een berg om tergend traag te bestijgen Mijn handen onder stroom uitval Oogleden dammen voor een wellende zee Oren uitgefloten In alle kleuren van de regenboog Vingers die de pen torsen Laat mij maar even liggen…

ik geloof in een rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen staan werpen dammen op en dwingen…

ik geloof in een rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen staan werpen dammen op en dwingen…

bestaan zult gij sober, fundamenteel zonder enig spoor te laten gij zult nimmer steenkool aanhangen dit op straffe van digitale steniging ende publiecke beschaeminghe…

rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten wllen het anders maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen staan werpen dammen…

Verlaten dier, treedt uit een donkere schaduw, wat ligt je nog te mijmeren hier, er is brood, je spelen, ga, loop niet in dood spoor mij jezelf achterna, je verlangen in te dammen tot schrander dier, wat doe je nog hier, het is om even hoe je mag heten, of hoe ik je kan strelen, om alle dromen met je te delen, de zwakheid van je…

voorbij de datumgrens in de lage tonen van de rivier worden dagen korter fladdert een verwaaide wens nog eenmaal buitendijks te gaan haar verkalkte aderen vertrekken geen spier verzanden in kribbige oevers waar dammen naderen en overlaten in lot berusten weeën van waterstand kabbelen tegen het plankier schuren in hun verval door tamelijk…

als een stroom die niet in te dammen valt, noch na te bootsen ik schipper tussen jou en mij in het vat van onze liefde opdat ik niet verdrink…

natuur is niet in te dammen is te bevrijden door fietsers, wandelaars met een wijde boog er omheen te leiden zij maken hun ronde waar in oude tijden de Tjamme als rivier tot hier door de Dollard was teruggedrongen hooglandrunderen grazen rondom een plas waar ooit de zee-oever was tussen Beerta en Finsterwolde voorheen rolde de rivier…

hoe gaat de mens ooit snappen dat zijn bestaan meer waarde heeft als hij zich maar de ruimte geeft om over grenzen heen te denken opgeworpen dammen en dijken verschralen het landschap van zijn geest idealen verzompen binnen de perken van doctrinekerkers en -kerken voorbij de dood ligt open terrein waar zijn denken soelaas kan vinden ongehinderd…