Stroomgebied
voorbij de datumgrens
in de lage tonen van de rivier
worden dagen korter
fladdert een verwaaide wens
nog eenmaal buitendijks te gaan
haar verkalkte aderen
vertrekken geen spier
verzanden in kribbige oevers
waar dammen naderen
en overlaten in lot berusten
weeën van waterstand
kabbelen tegen het plankier
schuren in hun verval
door tamelijk laagland
van getemd gemoed
zonder opzichtig kabaal
voelt zij haar einde komen
in de delta als voorportaal
naar beddingloze dromen
Geplaatst in de categorie: lichaam
Marsman zou in z'n sas zijn!