Alle inzendingen over de kunstenaar kijkt naar zijn schepping alsof het los van hemzelf staat

het schrijvende diepe zelf verkent een denkbeeldig onmetelijk landschap het tekent beweging een gevleugeld tweespan dat het witte en zwarte paard gaande houdt het krast op wit tot het zwart tevoorschijn komt het hoort hoe Thor over de rooie gaat het schrijvende diepe zelf schrijft zich los van de ander…

Los van het alledaags gepeuter Weg van het wurgende geklier Fiets ik door Uw schepping, Heer Vaak is het een vreselijke rotzooi hier Maar ik zie grazende koeien, ik zie mooie vrouwen De hemelpoort staat op een kier Leuk gedaan, die schepping, Heer Met elke kilometer wordt het beter hier Los van het alledaags gepeuter Weg van het wurgende…

Leegte die naar Eeuwigheid ons Uit doet zien Zegt de kunstenaar Die Schepping maakt Uit de heimwee Van zijn hart Dank aan beeldend kunstenaar Gerard Koster, Eenrum Dagblad van het Noorden, 12 oktober 2012…

Van daaruit kijkt hij naar de rails en de lichten en een locomotief die los op de rails geparkeerd staat. Groot en ondoorzichtig. Een man die met een andere man, die stierf, samen gereisd heeft is hem dit schuldig. ------------------------------------------------- uit: 'De simulatie van de schepping', 1989.…

Zou jij mijn God willen zijn neem dan van mij weg alles wat absoluut is wees nabij zoals ik ben zuiver mij uit in wie ik zal worden of als blijkt dat jij een schepping bent van mij dan ben ik de kunstenaar die onvoorwaardelijk lief heeft wat tot leven kwam…

Zou jij mijn god willen zijn neem dan van mij weg alles wat absoluut is wees nabij in mijn zijn zoals ik ben zuiver mij uit in wie ik zal zijn of als blijkt dat jij een schepping bent van mij dan zal ik de kunstenaar zijn die onvoorwaardelijk lief heeft wat tot leven kwam…

Het verlangen zo dichtbij, alsof ik het zou kunnen grijpen, maar zover, zover verwijdert, van mijn klein bestaan. Ik kijk en luister, verlangend, terwijl ik daar doodstil sta. En eindelijk, hoor ik ijl maar duidelijk. De klanken van een mondharmonica.…

Er lijkt in Dordrecht aan de Kromme Dijk Zich zoetjesaan een wonder te voltrekken Supporters hangen hoopvol in de hekken En rekenen zich heel voorzichtig rijk Het is, zoals dat heet, nog niet gedaan Toch klinkt het zachtjes: Dordrecht komt eraan…

niemand kijkt of luistert zoals Mandela schetser achter tralies van een verlangend vergezicht de kunstenaar transformeerde het menselijk tekort tot het uitzicht op een prachtig landschap: hoopvol en veelkleurig…

Alsof alle voorbijgegane jaren andere levens waren. Alsof alle mensen uit die levens karakters uit boeken en films waren. Alsof ieder nieuw moment daar los van staat. Niet langer een gevolg is van. Maar een begin van een nieuw leven. Met onbegrensde mogelijkheden.…

Ik kom je tegen in vormsnoei van planten vogelformaties in zon en middernachtsblauw in de seizoenen in vreugde en verdriet in stilte en welluidenheid in vertellingen in realisme en stilering in grijswaarden en in kleurrijke mozaïeken in architectuur en heemkunde in reuzen in monumentale glasramen tekeningen en reliëfs in boeken, typografie…

Voorzichtig, keer op keer Hij kijkt me donker aan Alsof ik hem bezeer. Met lege ogen, ja, van wie? Het is een nette heer Maar zijn ogen kloppen niet. Dan plotseling staat hij stil, En kijkt verward omhoog. Onrustig slaakt hij een vreemde gil. En sluit zijn handen om zijn oren Ja, om wat, wat wil hij niet horen?…

Vannacht werd ik wakker Na een nachtmerrie Ik stond op en keek uit het raam De Poolster lachte me toe Alsof ze me gerust wilde stellen De sterretjes fonkelen in de hemel Het voelde alsof er uren voorbijgingen Enkel ik en de sterren, niets anders De donkerblauwe hemel word rozerood en oranje De sterretjes twinkelen een laatste keer als groet…

Van af de eerste ontmoeting laat het niet los de wijze waarop ze ons volgt Tijdloze Agatha, speelt met één kijkmoment ernstig, ze zegt welkom en vaarwel vanuit de eeuwige deuropening die zekere honger naar de onsterfelijkheid van één vrouw en één kunstenaar bijtende in alle uren en ogen alsof ze kersen en appelen van de korte…

Van het concert des levens bestaat geen program Van het te vormen kabinet wel maar het wordt echter op z'n langst een middagpauzeconcert!…

Als hij in de keuken staat de walm nog om zich heen van het geveld zijn, kijkt zij hem aan, zegt iets moeilijks over dagelijkse betrekkingen.…

Maakt een grote twijfel in mij los…

Hij kijkt naar de bloempjes, die op hun steel bij het zuchtje licht heen en weer dansen. Olivier vat de wenk der torentransen: "Bewonder 's voorouders hof, thans jouw deel. Zie de bloei, fijntjes toch onnoemelijk veel; mag iets ervan de salontafel kransen?"…

ze zeggen zo vaak van de doden niets dan goeds dan ga ik je vast na het sterven liefhebben alleen weet ik nog niet of het jouw of mijn dood wordt…

Zwart-wit blaft hij zei je schor en hees alsof hij altijd al een speelgoed- hondje is geweest…

een reactie geen reactie een vier voor de moeite ik ontwaar dames en heren die denken te presteren maar vooral doen alsof dit menneke gaat voor zeker en vast dit menneke gaat en is u niet meer tot last…

plaats is voor de ander we onze woorden niet ombuigen taal kreuk- en strijkvrij in de kasten ligt we doen alsof we eeuwig leven…

op slag gefascineerd verbaasd, ben ik het die de man op deze foto maar steeds niet los kan laten hij kijkt me aan alsof hij met me spreekt nee, meer dan dat is hij me onweerstaanbaar wij zijn zo door en door vertrouwd, lijkt hij te zeggen de rimpels in zijn huid zijn die van mij de frons is identiek de haartjes van zijn neus volmaakt…

alsof een oog in een kijkdoos kijkt schoonheid ontbloot in kleine ogenblikken van verwonderd zijn appelkleuren en de dansende geur van het meisje dat kijkt mij nooit ziet als buitenstaander zoals ik haar alsof ik haar in dezelfde oogwenk ontmoet en verlies…

Je vertrok en verbrak voor even de banden van al wat verbonden is. Weg van zoveel moeten van zo vele vragen verplichtingen alom. De eerste stappen zijn gezet daar waar vrijheid en rust samenkomen in een ander bewustzijn. Waar je gaat Na denken zonder Vooruit te denken waar dankbaarheid ontspringt als een bron zuiver water de weg…

Het was een delicate operatie, zo’n tweetal, met elkaar totaal vergroeid. Maar het ging goed, dus zet men onvermoeid een nieuwe tweeling op de nominatie. Al vrees ik dat ditmaal geen enkel snijden de olie-industrie en Bush kan scheiden.…

Het voelt alsof, er iemand met mijn oren luistert. Het is net alsof, er iets door mijn ogen kijkt. Het idee dringt zich in me op, dat er in mijn brein wordt meegedacht. Maar door wie toch. Of door wat?…

Een stadsgedicht op armen en op benen Vrijwilligers gezocht voor een tattoo Ik moet er niet aan denken, het gedoe Maar velen die geheel spontaan verschenen Ik zie nu een recordgedicht als kans: Een levende sonnettenkransenkrans…

Een standbeeld staat er en kijkt zonder mening, staat er zonder beweging toch heel gewichtig te staan en kijkt strak vooruit, niet naar de ge- bouwen maar meer naar een onduidelijk punt in de ruimte.…

Hier staat een groot kunstenaar uit Her en Der als geen ander beeldhouwde hij menig stilleven en hoewel hij ons veel van zichzelf heeft gegeven, ging hij daarin op 't laatst net ietsjes te ver…