Alle inzendingen over doodop

zag jou staan voor de paradijslijke dichte deur bedekt met een super grote diamant daarvoor de strenge engel met de recente foto uit de aardse krant vol afschuw wees hij daarnaar en wel een ronddraaiende stervende stier dwaas joelende medemensen niemand trok zich iets aan aangaande het gemartelde dier de heilige Rechter…

Onopvallend komt een vlinder te sterven op een leuning van een tuinstoel nu het september is en hij gewoon doodop…

Tegen Kerstmis had hij huizenhoog tegenop gezien overweldigend de opeenstapeling die almaar groter werd onmogelijke keuzes lagen aan de vooravond wat hem deed besluiten niet meer te zijn…

gedrapeerd hangen haar laatste levenslinten lonkend naar eeuwig senryu…

Zijn leeftijd was gezegend: vierentachtig, Doodop was hij als Parkinsonpatiënt En als je reeds op aarde heilig bent Wordt je de hemel sowieso deelachtig En dus begrijp ik eigenlijk niet goed Waarom je voor de paus nog bidden moet.…

Koud zo kil leeg zo stil Moe zo zwaar doodop zo maar Pijn zo ziek samen paniek Lief zo fijn trouw zo mijn Houden van hoeveel missen zo veel Komt goed ooit zie ik jou altijd weet dat ik van je hou…

Hele nachten vechten Hele nachten rennen Hele nachten in het geweer Doodmoe word ik wakker Doodop en versleten Het wil niet meer Men zegt: het is verwerking Men zegt: het is verdriet Wat het is, het zal me jeuken Wat het is, vind ik niet spannend Het moet stoppen Dit mijn hele leven Trek ik niet…

Waar ik nooit aan heb gedacht Wat kan, wat je niet verwacht Violet paars en aubergine kleuren pracht Het kwam diep uit het binnenste van moeder Aarde Ver naar hier gedragen door de lucht Met veel gedonder en gezucht Te laat en doodop De zonsondergang bijzonder Met dank aan IJsland Was ik daar maar gestrand.…

ben doodop mijn geest doolt door het niets murw geslagen kom ik ten ijs stuurloos de kilte trotserend onder mij het donkere niets krakend en steunend hoor ik met beangstigend geluid de echo het verleden peilen met onder elke bladzijde mijn paraaf... Elinora, 22 december 2010…

steeds twijfelend, erg onzeker gevoelens waaruit ik besta diep verborgen ze verscheuren mijn leven zo nadrukkelijk aanwezig doodop ben ik van steeds innerlijk te vechten kon ik mezelf maar berechten huilend met de wereld mee die op een antwoord wacht ik kan alleen maar geven een onzekere lach zoeken naar vrienden doe ik niet meer…

Ze liggen daar nog En zijn doodop... Een nieuwe beving En hulpgeroep Een nieuwe angst Van dezelfde groep Uitgedroogde babies Uitgehongerde monden Uitgeputte honden Mensen met opengereten wonden Help hen en geef het Nog niet op Er zijn er nog die leven En liggen onderop…

Mij is ontnomen het plezier Verruild voor kilte van cipiers Slecht zijn ze, slecht tot op het bot Trekken de kroon van mijn kop Opgesloten in een pot Cel met tralies, ik ben doodop. Klaar met deze houding. Haar woekert niet bovenop Omgeven door warm genot Levende van gedwongen tranen Misschien groei ik ooit nog naast bananen.…

Nee, ik heb niet altijd tijd, Maar tijd kun je maken Daarom heb ik reuze spijt Als ik die loze kreet moet slaken Doe gewoon wat je moet doen en zoek geen uitvluchten je kunt er een ander pijn mee doen maar soms moet ik deez wereld even ontvluchten Dus neem het niet altijd te zwaar op als ik eventjes geen tijd heb soms ben ik gewoon doodop…

Het was ook wel riskant Je zou alleen masseren Mijn bovenlijf ontbloot Jouw handen op mijn lichaam De verleiding wordt te groot Voorzichtig draai ik mij om Verzetten heeft toch geen zin Je ogen verkennen mijn lichaam Ik hou mijn adem in Jouw mooie warme lichaam Bovenop dat van mij Verstrengeld in elkaar Dat wilden wij allebei Doodop…

De donkere huizen zijn doodop en deuren blijven gesloten voor mijn zacht geklop, de echo van mijn hart blijft zich hoopvol herhalen. Mijn ziel ademt de nacht hoog boven de troosteloze daken. Ze hoort enkel het geschrei van mijn dof verdriet, vandaag zal de avondwind mij zachtjes omhoog dragen.…

Kom me halen Ik ben doodop, ik kan niet meer Nooit meer terug, nee nooit meer…

De dood kwam stille en in de nacht muren vormden heel geen bezwaar Ik sprak ik had je vroeger verwacht hij glimlachte; wij begrepen elkaar De dood bood mij de rechterhand ja, hij nodigde mij, als het ware uit Ik breng je zo naar de andere kant wanneer ik jou in mijn armen sluit De dood zuchtte: O ik ben doodop ik moet even rusten aan jouw…

Soms word ik het gewoon spuugzat en 's avonds rol ik op de bank, want dan ben ik van 't mopperen DOODOP Kleine kinderen, kleine zorgen Dat zei vroeger mijn moeder al...…

Ik heb je gezegd, we zijn al doodop. Volgende keer als ik wat van je hoor, gaat jouw dood voor. Volgende week kreeg ik een bericht. Al mijn haat was gelijk op jou gericht. Ik heb iedereen bij elkaar gehaald Die door jou in hun leven waren verdwaald. Ik heb mensen bij mekaar gekregen, moed gegeven, jij niet bepaald.…

daar zit jij dan, voorgoed afgeschreven, iets zette jouw carrière stop, daar zit jij dan, voorgoed uitgestreden, jij voelt jezelf waardeloos en bent doodop, toch zie jij na al deze moeilijke dagen, dat de zon ook voor jou nog steeds schijnt, er komen antwoorden op al jouw innerlijke vragen, en al jouw somberheid verdwijnt, kijk eens om je…