Alle inzendingen over doorweekt

schminkresten schuren als een schaafwonde over haar doorweekte mouw aan een schoenzool plakt confetti seconden vast het mombakkes ligt gedeukt in de goot guirlandes schommelen in de rozenstruik er staat een paard in de gang ze schopt tegen het zoveelste blik dat verloren in een voortuin ligt bespottelijker kan alaaf niet klinken in dit…

Hij niest en niest en niest van alles kriebelt in zijn neus betraande ogen staan wat triest zijn oogopslag zo serieus Het zonnetje in huis slaat om in deze tijd met ogen als een sluis waaruit water wordt geleid Toch trekt iets extra aandacht laat mij niet los hoe ik ook poog pakt mijn blik met volle kracht: dat is zijn doorweekte elleboog…

Helemaal doorweekt, blauw van 't lachen eindigend samen in het grote bad hebben wij een hele fijne dag gehad.…

je beloofde me regen in onverwachte buien druppelende neerslag tot ik zou verwateren schrijnende striemen tekenen mijn wangen doorweekte draden omsluiten mijn huid maar mijn ogen zien slechts het zilver van de talrijke mooie parels die zich aaneensluiten tot een schitterende plas en mijn zongerijpte lach tekent daar een regenboog…

weet jij dan niet dat ik je liefheb steeds weer naar het heden keer voor jou en dat ik in de nachten die ik wakker lig het geluk zoek, blindelings vraag of de dagen zo zullen blijven als een losgelaten kalenderblad waarop tijd drijft naar bijna vergeten woorden naar wat onvervulbaar blijft, doorweekt met de ruimte waarin jij je…

Jij kunt de zon in het water zien schijnen Het is daarom dat wij schuilen tot de zon doorbreekt We zijn al doorweekt tot de draad toe nat, verzopen kat Het Brabants landschap met of grintweg of bospad krinkel in en kronkel uit De zomen met onkruiden die je nu kruiden noemen moet Goed, jij kunt de zon in het regenwater…

't Was een steek, die hij later afwezig liet vallen; onbruikbaar lag deze doorweekt in een plas. Z'n staatssecretaris was juist - wat een wonder bleek - dáár en hij pakte het fruit en het groen, want als onderminister bezat-ie een ondersteek. Dáárin kon hij dus de boodschappen doen.…

ik kan pijn proeven de bloederige smaak van verscheurend vlees doorweekt met een gekerm van druipende overdaad die langzame slachting waar bot gesneden het mes almaar dieper de wonde bewerkt mijn stervende schreeuw in het laatste gereutel vrij van gevoel als echo weerkaatst en alles verstomd in die bruisende smaak waar langzaam…

Tot de schemer, dan hoor ik hoe ze lange lyrische Russische zinnen zingt, die als zachte parels plengen op mijn doorweekt plafond. Van het verdriet dat haar verteert begrijp ik natuurlijk maar weinig. Maar als ze met vakantie gaat, zal ik beloven haar Russische planten water te geven.…

hoorde jouw naam zacht vloeiend stromen mijn hoofd en lijf doorweekt vanuit het vroeger nu jij die nooit afwezig was schrijft nu hallo en liefs de grootste liefde onze liefde heeft ons gevormd tot wat we zijn en wij zinnen begrepen voor ze uitgesproken waren genoeg aan enkele woorden echte liefde kent begrijpt meer dan taal meer…

Regen jij hebt mij goed gehad Ik ben helemaal zeik en zeik nat Mijn jas mijn broek mijn sokken en zelfs mijn ondergoed Ik ben doorweekt van top tot teen Als je het doet dan doe je het goed Maar jij doet het niet zonder reden Jij moet de plantjes en de bomen water geven Zonder regen hebben wij geen leven Dus bij deze zal ik het jou vergeven…

Zwarte woorden worden doorweekt in rood, een paars gordijn verzacht de stromende dood. Geprevelde tranen knielen gevonnist op mijn mond, rozenbladeren bedekken mijn adem op de grond. Bedelend schuift mijn schaduw in mijn ogen achteruit, lichtloos bewierook ik mijn dovende huid.…

Wind en regen natte wegen doorweekte kleren plassen als meren Paraplu’s delen tegen de pijpenstelen soppende schoenen onder een afdakje zoenen De lucht dof en grauw ik verlang naar blauw naar volle zon liggen op het balkon dunnetjes gekleed zonnebrand gereed Misschien morgen regenjas opgeborgen het zonnetje hoog weer zomerdroog einde…

Ik word vruchtbaar door het zaad, van duizenden gewassen, gans mijn lijf is nu doorweekt, laat mij jou toch verrassen.…

Hemel en aarde doe je verstillen, angstige schimmen in doorweekt fluisteren. Jouw ogen zijn strak gericht. Tussen verleden en heden vlucht je weg en blijf je in dat ene woord steken, ‘radeloos’ in verdriet ontwricht.…

Doorweekte fantasie als een knipoog voor de regen met bakken uit de hemel gehaald.…

Het doorweekt je, koelt je tot op het bot. De zon verwarmt de oppervlakte. Steeds meer. Maar van binnen blijft het koud. Een jaar is voorbij gevlogen, het gemis niet. Nog niet. Nooit.…

Zou je me missen zoals ik jou Zeker op bepaalde uren of als ik in de buurt ben en dan omhoog kijk Zo dichtbij Zou je eens per week nog aan me denken, of twee keer als iets jou herinnert aan mij Misschien als het stortregent en je iemand doorweekt ziet fietsen Ik zal me je stem herinneren en warme hand, zo vertrouwd om die van…

Iedere avond keer op keer Huil ik me in slaap De volgende ochtend Is mijn kussen doorweekt Dan denk ik: ‘Alweer’ Iedere avond keer op keer Zak ik weer verder in het zwarte gat Mijn hoop om er uit te komen Is allang vervlogen Er komt bijna bloed uit mijn ogen Iedere avond keer op keer Lig ik op bed Dan denk ik: ’Wat heeft het nog…

De striemende wind Splijt mijn brein Ratio in de lucht Gedachten op wolken Isothermen als wichelroede Doezelend op de thermiek Van mijn gevoel Regen geselt het sentiment De huid doorweekt Infiltratie tot het skelet De diepste krenking Letselschade Afbrokkelende koraalbank Zon aan de hemel Aarzelende oogopslag Stramme ledematen…

Het meisje met haar hondje in haar tas, dat vastberaden uit haar tent op het trottoir kruipt, langs flats in nieuwbouwwijken loopt, en langzaam doorweekt wordt van de regen die al uren blijft stromen, verdwijnt om de bocht, achter de kraam waar op donderdag een moddervette man probeert zijn vis te verkopen voor hij ze zelf allen verslonden…

als de wereld bloedend is door wonden en er geen uitweg is voor geluk wat zijn dan nachtengalen die muziek uitzonden terwijl ze bewust waren van dit dramastuk kan de zon dan blijven schijnen met de mens al hun wanen zonder dat planten en dieren wegkwijnen in een plas doorweekt met tranen de aardbol is compleet bedorven in wat goed en fout…

De lucht was vol gestouwd die avond met al wat wij lang waren vergeten, ik wilde niets weten van grijze gezichten in wolken en dromen gewoonlijk doorweekt maar onder een oude lantaarn in de zachtheid van wondere regen kwam ik je lach als een heel klein mirakel in een plas op de straatstenen tegen.…

Het vers gemaaide gras smeult als zijnde het laatste leven dat ik benoem met woorden die ik vond langs de leegte van het pad de geur is oud en desastreus, het ettert waar gebeurde momenten uit mijn hand al strijkt de eer slechts door het omber dat zacht doorweekt wordt door woorden van vergiffenis spreuken die het lijden verlichten zijn…

Het rulle zand al bang wordt laf doorweekt en wijkt. Maar als zij met haar golven en hun kracht het blubbernatte strand bestormt het nu bedolven land weer bodem vormt bewijst de zee weer eens haar macht.…

de ondergaande zon kleurt de hemel bloedrood universele emoties verspreiden zich over de velden waar rode klaprozen bloeien in de stilte staan rijen kruisen de grond is doorweekt van verloren tranen verwoeste levens marcheren als een bloedrode draad door de wandelgangen van de genadeloze hebzucht een gedwongen afscheid van…

Ik weiger te falen en ren, doorweekt van glorie- daden, zo hard als ik kan over het strand. ------------------------------------------ uit: 'Gigantische dagen', 2002.…

schuilt hij voor de regen die met bakken naar beneden stroomt tussen zijn benen een tas met zijn leven en nog wat kleding als reserve, voor het geval dat een brede glimlach verwelkomt haar als zij bij hem komt staan om te wachten op de volgende lijn zij snapt niet dat hij lacht beklaagt zich over de kou van de regen die haar jas doorweekt…

de wind is oppermachtig in het noorden hij geselt de verloren graswoestijn en buldert met beangstigend venijn door stervende of doodgewaande oorden waar nuchter de gesloten noorderlingen totaal doorweekte klei trachten te knechten en kale kromgebogen struiken vechten tot een trage dood ze zal bedwingen uit het lichaam van het arme wingewest…

Zo stil, de open hand Het sijpelen Doorweekt de kleding al Levenskracht bevloeit straattegels Weg, weg, gebaren uniforme handen Lint bakent af: rood wit rood wit rood wit Op de vlucht, de hand met het puntige staal En ergens een moeder, onwetend nog Verbaasd beziet hij zijn lichaam; de chaos Zijn bleke, zwarte gezicht Zo zit het dus Dan…