COTTONFIELDS BACK HOME
Zo stil, de open hand
Het sijpelen
Doorweekt de kleding al
Levenskracht bevloeit straattegels
Weg, weg, gebaren uniforme handen
Lint bakent af: rood wit rood wit rood wit
Op de vlucht, de hand met het puntige staal
En ergens een moeder, onwetend nog
Verbaasd beziet hij zijn lichaam; de chaos
Zijn bleke, zwarte gezicht
Zo zit het dus
Dan hoort hij een vergeten lied
Draait zich om
Naar een wel heel bijzonder gospelkoor
Zie ook: http://members.lycos.nl/beeldentuin/
Schrijver: Anneke Haasnoot, 27 april 2008
Geplaatst in de categorie: actualiteit