Alle inzendingen over droogte OR schorseneren en prei

Pluvius, oh Pluvius voed toch ons gewas daal zachtkens neder in druppels van glas wij dansen en zingen slaan de trom en mediteren tooien ons met turkooizen veren Pluvius, oh Pluvius bescherm ons gewas daal zachtkens neder in druppels van glas wij dansten en zongen sloegen de trom en mediteerden tooiden ons met turkooizen veren…

De natuur blust uit in een te vroege zomer alle vruchtbaarheid verdroogt wat regendruppels tikken vluchtig op een stoffig raam als je naar buiten kijkt zijn ze al versmolten in het alom aanwezig stof rest slechts de vage geur van verdampte vochtigheid die je verlangend insnuift (aangepast)…

eerst zondagavond dronk ik het hemels water weer liet druppels vallen op mijn tong ving ze op en droomde over fonteinen goh, wat was toch de laatste keer dat ik mijn handen uitstak, om op te vangen, dat hemels vocht dat de Dommel uit deed deinen waarop menig mond heeft gewacht en ik weer zweet behouden mocht ik dacht aan de komende nacht…

Het gebarsten eelt van hun te droge voeten leek op de diepe scheuren in de verdroogde grond de planten gingen dood bomen vielen al meer uit ze dansten in het stof voor een beetje regen dansend op hoop van zegen onder een blakerende zon dronken hun laatste druppels offerden hun vloeibare geest onder een genadeloze zon o El Niño waarom…

laatste keer worden dat ik jou herinner zometeen liggen deze woorden te bleken in een uithaal van najaarszon daarna vangt een reis aan, begint het zachtjes te regenen ergens moeten we een begin maken met vergeten anders raakt geheugen overvol en is er geen ruimte om iets te onthouden misschien dat ik realiteit bedoel of anders droogte…

De tijden van weleer Heidezegge en Kleine schorseneer Je hebt ze zien groeien en bloeien Een landschap mocht boeien Het droge schrale grasland Het heidepad met zand De relaties die je legt Zoals Armando het schilderend heeft vastgelegd Braamsveldje Je hebt er Heideblauwtjes geteld Het uitzicht inzichtelijk gemaakt De Veluwe die je raakt…

Wat is poëzie zonder de wind en de regen en de zon waarin alles weer droogt? hier is alleen het betonnen licht van een lege kelder…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Onwetendheid en onschuld zijn als een helder stromende beek tussen bergen van list bedrog en onrecht. Het wordt pas eng wanneer de beek opdroogt zoals een korte regenbui in een woestijn van verderf.…

hoe droog een mond kan zijn bij hevige regen doornatte kleding doorlopen schoenen bij angsten die het lijf regeren zodat men verder moet…

jij hebt droogte gesprokkeld het water verdampt door een alles verschroeiende zon lucht van hitte doen trillen de schaduw gekort door de zomer in zenit stuurde de hel brandde laaiend het vuur in een onblusbaar inferno hebt de laatste uren geteld toen het leven door een vlammenzee werd geveld…

ik was er nooit in het land van de liefde zwierf door dalen en valleien door woestijnen en immense droogte door tranen van verdriet op zoek naar jou naar mij…

De groenten in mijn tuin, de uien en de preien, staan netjes bij elkaar in bedden of in rijen. De groenten in mijn tuin, de sla en de tomaten, hoor ik dan ook zelden met andere soorten praten. Belandt er in mijn tuin vroeg of laat een zaadje op ’t verkeerde plekje dan slaat dat daar een praatje.…

Vertel me nog een keer dat verhaaltje van Repelsteeltje of dat andere sprookje dat beter eindigde ga nog eens neuriënd aan de was staan of geef me straf omdat ik in het water viel zing van here zegen lof en prei laat me uit de kamer weggaan omdat sinterklaas je nog wat te zeggen heeft roep me vóór het eten wees nog één keer m'n moeder dan zal…

En teken op Jouw tekenvel Een met gaas Omgeven cel Met daarbuiten In V-vorm ontelbaar Vele meeuwen die Voor mij de vrijheid Verbeelden - jij Denkt buiten de box En uit mijn cel teken jij Een getraliede winkelkar Met daarachter mij, De mens die de winkelwagen Duwt, mijn kar vol Met etenswaar, wijn En een uitstekende prei…

Een sterrenrestaurant in Leidsenhage Exquise als in Herman Kochs Diner Bood voor de goedgevulde portemonnee Een zalm, speciaal voor reikhalzende magen Te elfder ure arriveert een gans In zwart gehulde tafelheer bij mij Met bord waarop, verscholen achter prei Een mootje zalm, daar leek het op althans Enfin, protesten mochten niet meer…

De groenteprijzen zijn niet meer te doen Komkommers, paprika’s en ook tomaten Kan je het beste in de schappen laten Eet net als vroeger mee met het seizoen Zet maar een maaltje stamppot op het gas De boerenkool met spek spekt zo uw kas…

de zee huilt tranen vol van water en van nat droogt ze met de kade sluipt naar de kust ze moest het van eb hebben maar heeft het van vloed gehad…

ik heb de vlinders weer zien fladderen ze vraten hun cocon kapot in een zomer die niet stopt geel droogt gras tot hooi in droogte vergeten is de plas die koeler dan ooit oogde bomen zuchten in de luwte van hun blad de regen is vergeten dat zij ook schaduw nodig had kom donderbui verlos ons van de zon die zeven weken lang…

hoe ik water naar de zee draag blind zo gedreven hoe mijn lijf in droogte bezwijkt verhit naar water tast het stromend tij gewillig keert…

De wind waait zoelig zacht langs mijn gezicht en droogt het zoute spoor van ongeloof. Stil dragen wij haar naar de plaats waar zij zal zijn en toch niet is.…

het is ernst als ik de herfst zie gaan in strakke lakens, verstrooide bomen even snerkt de wonde aan de wind droogt in hemelsnaam, is volkomen…

Bladeren verdort door zomer droogte Laven zich aan ochtendmist Voorzichtig kleuren de bomen herfstachtig rood Wachtend op de winter die komen gaat…

de aarde uit je ogen droogt mijn keel en lippen uit omdat je kersentuin gesmaakt wil worden dan vleugeltippen vlinderlippen, en vingertoppen spelen een septiemakkoord dat op mijn huid weerklinkt als in jouw stem…

Een pittig snuifje van de wilde prei, het is alom een feest van beeld en geur. Al is het qua natuur zo goed als echt, toch voel je dat de boel is aangelegd.…

Regen verbindt de zee met het land zand droogt zich in zeewind in vlagen in duinen in striemend geweld in opwaarts bewegen verbindt zich in regen met zeewind met land…

verloren ziel alleen gelaten niet in staat om te praten dook en viel op haar gelaat droogt tranen met een oude doek blijft maar staren de geest is zoek…

Vader ben ik van dit Mooie, kwetsbare kind, Dat thuis zo op zijn Eigen omgeving gesteld is, Erg gericht op de veiligheid Van eigen pap, mam, en huis - En nu zie ik je dansen Op je eigen klompjes Op het grijze zeil Van je klaslokaal - Op je hoofd een tuindershoed, In je arm een mand met Zelfgekweekte preien, Voor de gelegenheid…

Je ontvouwt jezelf voor mijn ogen strekt je armen over mijn hoofd en als je mijn hemeltranen droogt ben jij vol ontferming bewogen En toch, volkomen dichtgeklapt nu sta jij in de gang... mijn paraplu…