Alle inzendingen over eeuwigheid

diep in haar angsten zoekt zij de slaap verliest zich in dromen waar zij nooit meer ontwaakt haar diepste verlangen doolt in het duister het pad der tranen de weg naar gefluister waar zachtjes de nacht het huilen aanhoort sterren waken een eeuwigheid door…

nacht de hunkering waar jij naar smacht een streling om te troosten gefluister in jouw hart het mooiste ochtendgloren zachtheid in jouw ogen dan kon ik schuilen in verdriet met jouw droom in verlangen waar de stilte van jouw hart heel zacht ontwaakt en de streling van mijn stem het gefonkel in jouw ogen laat wensen dat vandaag in eeuwigheid…

de zon gaat onder tussen paarse en roze wolkenstrepen het laatste oranje kleurt even onze wereld om plaats te maken voor de donkerpaarse nacht waar sluierende nevels wijzen naar de eeuwigflonkerende oneindigheid van het heelal waarin de strepen van vallende sterren een wens toestaan ik wil alleen maar een nieuwe dag met jou eindigend…

Niets laat de gang los in de voorzijde het onbekende wacht neemt leven de aarde de zee het kind danste zijn lach krullend tintelend eeuwigheid…

Buigen voor de wind Als legers, verslagen ruiters op de vlucht Ik benijd wie ik bemin Ik verlies als ik win Ik wil je ogen geef ze mij Voor mijn oud gezicht, dat in een web van rimpels ligt verwachtingen onzinnig en verblind, roerloos en meegedreven op de wind Nauwelijks bestaan op waanzin voortgedreven Stof dat al ademend vereeuwigd…

zou… Ik ben voor eeuwig en altijd van jou Zoals ik beloofd heb dat ik zijn zou……

Alles staat stil Onder een blauwe hemel De zon straalt ijzige kou Als ik God kende vroeg ik Hem om warmte En om vogels Op het plaatsje Waar jij slaapt jaar na jaar Want daar hield je zo van Alles staat stil Sluimer zacht, ik blijf nog even Het is heerlijk rustig hier Ik hoor nog steeds je stem Lang voor dat we afscheid namen Je zei…

Geen kaars gaat uit, hetgeen ons niet verbaast: de man is eeuwig, immers honderdjarig. Er blijkt een moeilijkheid, waarop-ie stuit, want opa inhaleert opnieuw en blaast een kaarsje en z'n laatste adem uit.…

Nog een keer wil Ik bij jou zijn Alvorens ik Verdwijn Als een kaarsje In het duister Uitgestorven in ‘t zacht gefluister Vlammetje teer en klein In z’n laatste tel verstikt Laatste momenten weggetikt Ik vlieg Op de flanken van de tijd Naar de mooie Eeuwigheid……

Poëzie Gestolde emotie Speldenprikken van tijd in een eeuwigheid Ik toon me naakt Wordt aangeraakt Aangestaard Wat is het waard? Niets om het lijf elk moment dat ik schrijf is de gedachte al geschiedenis Een vlaag die voorbij is Ik ben alweer een ander Zie hoe ik verander per woord, per zin De eeuwigheid haalt me altijd in.…

jouw nagels in de palm van mijn hand jouw tranen golvend op het strand eindeloos wil ik aanspoelen, de branding voorbij een zon gaat onder weerkaatst de maan in mij oorzaak van eb en vloed ik zoek geen spijkers meer want jij liet mij zoekend staan in een laag water een einde vraagt om een begin…

Donkere tunnels vol symboliek verlicht door een enkele fakkel de dood kijkt mij aan en ik zoek een weg naar jou verbonden in gedachten samen één het uur is nabij treur niet mijn lief wij zijn voor altijd…

De lippen Zo zacht en lief Voor eeuwig de mijne De ogen Zo mooi en zacht Voor eeuwig de mijne De handen Zo lang en teder Voor eeuwig de mijne…

Bij Philips, zegt men, is een lamp bedacht Die meer dan honderd jaar zou kunnen branden, Al gaf men het geheim daar nooit uit handen: Zo'n gloeilamp is nooit op de markt gebracht. Maar zie, Frits Philips zelf, die ouwe heer Blijkt nu zo'n niet kapot te krijgen peer.…

we hangen aan dezelfde boom jouw blaadjes fris en appelgroen beschut door grote sterke takken blaken nog van levenslust, terwijl mijn bladeren geel met rood omrand zich eerdaags zullen voegen bij het bladerdek, dat als een warme zachte deken nestelt rondom de witgevlekte stam van mijn ziel graag zou ik jou beschermen, beschutten en behoeden…

we hangen aan dezelfde boom jouw blaadjes fris en appelgroen beschut door grote sterke takken blaken nog van levenslust, terwijl mijn bladeren geel met rood omrand zich eerdaags zullen voegen bij het bladerdek, dat als een warme zachte deken nestelt rondom de witgevlekte stam van mijn ziel graag zou ik jou beschermen, beschutten en behoeden…

Daar te wezen is voor eeuwig zijn.…

Eén seconde lijkt soms een eeuwigheid.…

de spiraal van eeuwig leven tekent het centrum van mijn groei in elke cel van mijn bestaan en in de adem van geschiedenis zoals de opgerolde slang de conisch gevormde schelp hemelse galaxieen draaikolken en wervelwind voert mijn adem mij terug naar de kern van mijn cyclisch bestaan waar hemel en aarde elkaar ontmoeten in verheffende…

Straks ga ik je kussen Dan blijven wij bij echt elkaar, wel honderd jaar Onze liefde die is eeuwig schat en niets komt daar nog tussen. Lieverd, ik laat je nooit meer gaan.…

Ter hoogte van mijn oor, bijvoorbeeld, heb jij me op een nacht beloofd dat eeuwigheid een leugen is, maar dat het daarom tussen ons niet minder lang gaat duren. Meer woorden waren er niet nodig – een mond spreekt van zichzelf al mooi en huid heeft een geheugen.…

behave wij wij worden geboren en sterven wij zijn stechts tijdelijk de magie is voor eeuwig…

kostbaar bezit mijn persoonlijkheid ben ik met jou voel ik mij verloren na jouw vertrek langzaam maar herboren blijf jij altijd mijn grote liefde niet voor niets was het jouw lach dat mijn hart opslag doorkliefde blijf ik altijd naar jou verlangen al ga ik trouw mijn wandelgangen deze liefde is voor altijd ik hou van jou tot in alle eeuwigheid…

in het daglicht straalde jij de warmte van de zon met een liefde die mij overwon in de schemernacht straalde jij je warmte door mij heen met een liefde die nooit meer verdween…

vluchtig zijn de akkoorden het leven davert voort door de cadans van de hartslag wijzigt het ritme keer op keer eeuwigheid, oh eeuwigheid schaal mij in naar behoefte geef mij de woorden ter nagedachtenis!!!…

Gestolde liefde, talloze jaren Al jong gekoesterd in de oude tijd Ontdooit ontspringt zij weder Alleen en onbeantwoord zij En dreigt zij weer te stollen Maar nu voor d'eeuwigheid Mijn lief, mijn dagen en mijn nachten Voelt mijn hart dat naar je smacht Kom en rust in liefde bij me En blus mijn hartstocht nimmer uit Vlucht, oh twijfel, volg…

een goede relatie is als een tatoeage eenmaal in het bezit ervan raak je het nooit meer kwijt…

in hoger sferen verkeren zij zij die mij ontvallen zijn toch is het geen afscheid blijven zij rondom, in ‘n andere dimensie nooit ver weg, droom ik ze levend tot ik mij bij hen aansluit voorgoed…

Had ik in de voltooid verleden tijd, toen ik dit soort wendingen niet voorzag en hopeloos leefde van dag tot dag, houvast en steun aan relativiteit, nu mis ik één etmaal lang haar glimlach en wacht in spanning en zonder respijt op het einde van deze eeuwigheid, opdat ik snel weer met haar dansen mag.…

Ik leen mijn vader van de eeuwigheid. Mag ik hem even houden? vraag ik elke dag. Het leengeld -ophijsen, neerlaten aanspreken, instoppen toedienen, afvoeren - betalen wij graag.…