9499 resultaten.
Ik blijf mijn eigen raadsel
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 348 verstrijkt
waarin ik werkelijkheid van waan
niet meer te onderscheiden vind
Ik ben als menig dissonant
als zuurgraad in een zoet gebaar
die smaak geeft aan wat niet geneest
aan hen die dit herkennen
En als mijn leven over gaat
m ’n blik niet langer spreken zal
de ziel mij niet meer bijeenraapt
maar zwijgt in alle talen
blijf ik mijn eigen…
Van binnen eigenheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 Binnen
In mij
Ben Ik
Alléén
Ik
Binnen in jou
Ben jij
Alléén
Jij
Wees stil
Daal af
naar
binnen
als je
het even
niet meer weet…
Eigen dunk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 114 Namen onthouden kan ik niet
gezichten nog veel minder
maar dat is al.
Want heel gelukkig
ben ik zo vreselijk goed
in alle andere
en veel belangrijkere zaken.
Vandaar dat ik, direct na het ontwaken,
mijn spiegelbeeld toespreek
“Je ziet er weer puik uit vandaag,
je mag er duidelijk wezen ».
Ik zeg het onverbloemd,
mijn licht onder…
Mijn eigen weg.....
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Mijn eigen zelf bijstaan..
Mijn eigen weg inslaan...…
De hemel is van klei
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 123 O jij voortvluchtige mens
mijn noorderlicht is je beschermer
synthese van zovele gezichten
tot het blad zich keert, maakt
het je slachtoffer en betaalt
werd met vernietiging terug tot
voor wat je schatplichtig was
het was die tijd die vrede wilde
maar niet kreeg, het huis de
luiken sloot, het zonlicht zweeg,
je dacht het aardse licht…
Ontpopt?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 142 naaktste feiten, zijn we
die mistroost niet kwijt, wat door
de weegschaal van realiteit niet is
aangetoond, worden wenskaarten
opnieuw geschud waarin de tijd
zijn ware gezicht vertoond achter
de schijndood van elke vlinder, die
het kind zijn respecteert, nooit sterven
zal maar ontpopt zich in de cocon van
elke eerlijke vinder naar eigen…
mijn eigen stilte
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 396 je leeft in mij
en sust mijn kreten
duizend malen stiller
dan 't verlopen tij, neergeveld
door 't verleden
het water en later
de wind en het zee-licht kind
wanneer zijn ze omsloten
door het zilte schuim verstoten
en wanneer is alles zo gebleven
de wonde die 'k voel kloppen en
het levenslange vrezen
ze leeft in mij
bij eb en…
Eigen Melkweg ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 57 in - en uitgang van z’n tijd,
droomplaats als tijdloods
onderkomen, gelooft de
Melkweg die hem is belooft
dat de sterren waar hij zich
moeiteloos mee verbinden kan
voordat door het tikken van de klok
van z’n fantasie wordt beroofd,
stipje aan de hemelse vooruitgang,
verankerd in het mondiale onvermogen,
ontmoet hij het vuur aan eigen…
Mijn eigen mythe?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 het sterven herkent
zich in de kleine dood
van afscheid, elk moment
van minnekozen verlegt
de schaduw van de tijd
gesmoord in twijfel
lijkt alles subjectief, het
pad alleen te gaan over
een blanco pagina van
het laatste hoofdstuk
eeuwenoud geluk geëtst
op perkament wordt
het snel een eigen mythe,
maar altijd weer cursief,…
Mijn ding doen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 77 wil gewoon doen mijn eigen ding.…
Vraag aan Sinterklaas
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 150 van vind
Is niet belangrijk
Ieder heeft
Zijn eigen pad
Kan U me een beetje
Helpen Sint
Trudie…
De macht der kleine dingen?
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 195 Laten we genieten van de zotte
zoetheid van elkaars gezelschap om de
beleving aan te gaan in gemeenschap
van genoegens en lachen om elke traan
van groteske zotheden en tekortkomingen
die we onszelf en anderen hebben aangedaan.…
JE EIGEN BREIN, JE EIGEN ZIJN
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 346 Als je ruimte steeds beperkter wordt
ik bedoel, niet de fysieke,
die vul je wel in
maar je geestelijke ruimte
dat unieke van je eige
je eigen brein
je eigen zijn
dus niet de ruimte krijgt
heeft je bestaan dan nog zin?…
na kerst
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 2.465 Ik zet nog even het
kerstboompje aan
ik wil het tot de tiende
of elfde laten staan
Die lampjes! IK
wil ze nog zien!
En morgen is het
gedaan, misschien.
Misschien? dat is de vraag!
god, gun mij, zo'n
na-kerst-dag, nog graag.
ik wil beleven, totaal,
in liefde, of onbemind
de vreugde van het kerst geboren kind.
het feitelijke…
Een begeerte
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 250 hartstocht
noem ik
een begeerte die
diep drift
tot zij zich
vol overgave hecht
als prooi welke
de liefde verwoord…
als wonderlijke wording
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 93 tussen het groen striemende
ver van werkelijkheidsrand
glanzen ze belust om
passie op te werpen
als wonderlijke wording
hun kelken open…
in Godsnaam
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 165 misdreven met ons
in de diepste dalen
nacht der schaduwen
hoopt hij jou en mij
te doen inzien
dat dit dwalende niks
met de dood heeft te maken
maar een overreden
om midden leven
in Godsnaam rust te vinden…
lente
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 139 als ’t zonlicht zich weerkaatst
op de bast van de bomen
in meeste wezenlijke manier
van zijn op vlinderjacht gaat
vervliet voor mij de horizon…
kantbloemen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 81 over hen valt schittering
wanneer ze
als licht uit licht
onze bewogenheid
helpen mee uitdragen…
strijd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 202 wanneer zachtzinnigheid
zich in geschreeuw
heeft vervluchtigd
kent passie nood
leven bange dromen
die men niet begrijpt
wordt mens’ wereld
oh zo klein…
BRUSSEL BRUXELLES
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 140 Onkel ferme knaap gij reus
robuust en bruisend Brel
stads tweetalig tafereel
melkkoe van Europa’s ramp
bewind pleite met de wind
petieterig Manneken Pis
aan de Grote Markt
rijst schuimend schoon
groezelig en sluimer
op terrassen Duvel blond
ik wieg u in mijn keel
jubel in het Jubelpark
gelijk Johan Verminnen
vanuit de goestingpoort…
geen verdorde bloemknop
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 185 nooit zal ik je
diep genoeg
kunnen begraven
omdat ik je
als onvoltooid zie
jij voor immer
in mijn leven hoort
nimmer verloren
geurend treurt
midden doods…
binnen handbereik
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 191 weerspiegel
in verrassende varianten
waarachtigheid
nodig me uit
om er te blijven
bij stilstaan
tot ik binnen handbereik
jullie als verhevenheid
durf neer schilderen…
tijdloos één
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 niet voorbereid
op wat leven
me zou brengen
wanneer ik je
midden een vuurgloed
van beleven vond
verliefd
als ik was
passie voelde branden
toen jij mij
in een oneindig duren
ter verwelkoming kuste
voeling kreeg
met wat liefde heet
in je bezieldheid vergroeide
tijdloos
één…
het kind in mij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 264 binnen mijn eigen
kleine wereldje
waar verpozing heerst
schilder ik voor mezelf
verrassingen
creëer zonder de minste
terughoudendheid
in geel een speelse sfeer
waarmee ik liefde
uit het leven kan halen en
volop het kind in mij beleef…
Wat dat betreft
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 was het weer bar en boos
hing er gedonder in de lucht
grimassen liepen samen
met buien van mijn buurvrouw
die ineens weer opvrolijkt
neem nou voorbijdrijvende wolken
een lust voor het oog
van het ene moment op het ander
ineens weer lieflijk verbonden
en opgaan in een kus…
Verscheurd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 83 De rechter zware arm
van fraaie Wilgenboom
langs de schors gescheurd
wordt straks geamputeerd
haar schoonheid
ligt nu kreunend in het gras
lichamelijk is zij aangedaan
treur in alle naaktheid
zelfs de wind kermt mee
hier treft hem geen blaam
wiegen kan ze daar wel laten
dat richt zich naar de sterke kant…
Zij is een beeld
poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 218 Onzichtbaarheid is moeilijk voor je relatie
Rustige romantiek biedt dan geen uitkomst
Met een gouden dame in je hoofd
Werken aan de afzetting van je tuin
Drie zijn is een moeilijk iets
Wat moeten we met elkaar
Gaan we verder om de gedachtes
Fysiek kan het niet interessant zijn
Wat we met z’n allen willen
Wordt geblokkeerd door degene…
onrust
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.261 Een hindernis, te groot, te breed
Rijkend en happend naar lucht
Verdriet, met tranen gevulde ogen
Een wegkijkende blik
Schaamte, angst, en onbereikbaar
Niet tastbaar, niet toereikend
Tekortkomend en onmacht
Het boze gevoel
Die aanraking, warm, heet
Het voelt als warm water
Dovende vlammen verdreven
Niet meer voelen, niet meer weten…
KIJK EENS PAP
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 303 als een herinnering
mij weer een duwtje
in de rug geeft
onderhand...
jij als jochie
weer stap voor stap
het duinzand wegtrapt
mij keer op keer
weer nadeed
kijk eens pap heel vlug
lijk ik nou niet veel op jou?
en loop ik
ook weer zo terug
redt u het wel?
of moet ik gewoon maar
weer een handje geven…