Ik blijf mijn eigen raadsel

De hemel vouwt zijn sterren naar de wijzers van de tijd
in blauw gesluierd licht trekt grauwheid er haar nevels op
en draagt de lucht de aarde


Dit is de gang van zaken wanneer ik overdenk:


Ik ben als weltschmerz die het duister haar façade geeft
die achter verdroten ogen woekert
die troost zoekt in schone kunsten
onophoudelijk, rusteloos

Ik ben de stem die mij tot stilte maant
de kans waarin de tijd verstrijkt
waarin ik werkelijkheid van waan
niet meer te onderscheiden vind

Ik ben als menig dissonant
als zuurgraad in een zoet gebaar
die smaak geeft aan wat niet geneest
aan hen die dit herkennen

En als mijn leven over gaat
m ’n blik niet langer spreken zal
de ziel mij niet meer bijeenraapt
maar zwijgt in alle talen

blijf ik mijn eigen raadsel...

Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl

Schrijver: Irmlinda de Vries, 17 juni 2013

irmart140xs4all.nl

Biografie van deze schrijver

Ik Eigen Raadsel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.7 met 6 stemmen 468