Alle inzendingen over existentie

Martel mij barbaars, tot ik ruwheid kan dragen, murw getemd, tot de kern van existentie. Waar ik, dierlijk haast, het roepen heb gehoord. Schril zwelt het aan, tomeloos van aard, maakt mij zwoegend los van menselijk leed.…

't Is wennen in de nieuwe status quo Ik cogito en sum mijn existentie We leven in een andere dimensie Geïsoleerd van vrienden om mij heen Maar allerminst contactgestoord, o neen, De paden op, gepaard de lanen in En stiekem ongezien de struiken in Ge weet, de lente heeft haar eigen wetten De grond wordt nu te heet, 'k maak korte metten…

Schuilt als een eeuwig voortdurend elixer De alchemie van onbedorven sferen De onbevlekte dagen van begin Nabij spelonken van het limbisch stelsel Ligt diep verscholen in de hersenwindsels Een paleontologisch moederdier De substantia nigra van het brein De onbevangen dagen van begin In 't voorgeborchte van een eldorado Waar existentie…

Ik zie mijn leven voor mij staan, voel de leugen van mijn existentie en het bedrog van het daag’lijks verdergaan. Hijgend had ik alles willen bekennen: hoe de dagen in elkaar vervloeiden, hoe pijn mij soms verteerde, hoe diep ik ben gezonken en ten slotte aan alles ben gaan wennen.…

tijdloze gong in uitersten soeverein te regeren prozaïsch entiteit naast een diepzinnige werkelijkheid in het samenzijn,een waarachtig vuurwerk creëert, waarin verliefdheid een eufemisme leek als een oase in een vurige woestijn in het collectieve onderbewuste waarin elk in z’n domein domineert floreren de zoetste vruchten in beider existentie…

En jij zegt dan: nou niets, ik ben geen aardappel en bovendien Komt bij de mens de existentie voor essentie hoor dus ja Er is niet eens een norm waarmee ik tot een antwoord kom Ik blijf maar stom Als het je overkomt waar nog geen woorden voor bestaan En jij onzegbaar eenzaam bij de bar of voor het raam Iets moet bedenken dat het denken…

Als Surinaamse ex-pet pensionado Leef ik hier in een andere dimensie Al is het naadje, niets heeft hier urgentie Ik cogito, en sum mijn existentie 't Is prima weer in Paramaribo Het gaat hier van comme çi comme ça kom zo Al veertig jaar - niet één keer interventie Op vrije voeten, los van huisdetentie 't Is slappe hap in Paramaribo…

want ik laat niks los … vanbuiten ziet men geen verdriet anders denken anders voelen anders dingen zien niet intentioneel ook al denken dat velen misschien soms vragend aan mezelf is er wel een bestemming hier de wereld staat open maar ik ervaar mijn deur op een kier woorden vullen niks aan de leegte die ik onderga ben ik bewust van mijn existentie…

De horizon is niet meer mijn limiet Mijn existentie lost niet op in schimmen Ook nu rust onvolmaaktheid in de dingen Maar overdag, een onbewaakt moment Van rakelings langs oude dikke bomen Scheert vagelings een vlaag voor 't geestesoog Zwevend uit het niets in 't nu naar niets Naar een opgeborreld tweede leven Verloren zijn dan woorden…

teveel aan woorden Kracht door zelfbelang verzwakt Zinnen zingen vals akkoorden Twee dimensionale taal Is aan ruwe grond nog vast gehecht Beweegt meetkundig in figuren Geeft pas resultaat na een gevecht En zoekt de mensen te besturen Drie dimensionale taal Is logisch en heeft consistentie Bouwt aan ruimte bolwerken Verklaart de eigen existentie…

is dat de bedoeling van jouw existentie? je bent zo mooi en zegt wijsheid is: denken en voelen samen! waar ga je dan naar toe? jij met je lieve blik en je fijzinnige uitstraling? hoe kan het dat jij je zo vast hebt gezet in een leven zonder vrijheid je leven vermomt in uiterlijke schijn en solistisch gedrag.…

Is dat de bedoeling van jouw existentie? Je bent zo mooi te mooi en zegt wijsheid is: Denken en voelen hoort samen. Waar ga je dan naar toe? Jij met je lieve blik en je zo fijnzinnige uitstraling? Hoe kan het dat jij je zo hebt vastgezet in een leven zonder vrijheid Je leven vermomt; In uiterlijke schijn en solistisch gedrag?…