Resomerend...
De horizon is niet meer mijn limiet
Mijn existentie lost niet op in schimmen
Ook nu rust onvolmaaktheid in de dingen
Maar overdag, een onbewaakt moment
Van rakelings langs oude dikke bomen
Scheert vagelings een vlaag voor 't geestesoog
Zwevend uit het niets in 't nu naar niets
Naar een opgeborreld tweede leven
Verloren zijn dan woorden en gebaren
Leidraad in het tijdelijk bestaan
Waarin constant passanten zich verdringen
Hun stemmen nolens volens om mij heen
Beschermengel, mijn vox ex nihilo
Doch of dit aggregeren mij nu baat
Als onverdachte nieuwerwetse raad
Schuilt op de tong van schrijver's monologen
In dezelfde schuit met haak en ogen
Waar een bont gezelschap, stoet van dwergen,
Deus ex machina op het toneel
Plotseling en als bij toverslag
Een rol in deze truc krijgt toebedeeld
Na jaren waar ik mij ooit eens bevond
Bij Luxor langs de oevers van de Nijl
Althans de ene, da's ter linkerzij
Dat was destijds, maar nu komt er een eind
Aan mijn psychosomatisch calibreren
Vaarwel zeg ik, u mag mij resomeren...
... 'resomeren als nieuwe uitvaart' -
een surrealistische allusie
op het snelsonnet van 26 mei 2020
van Coenraedt van Meerenburgh ...
Inzender: MdL, 26 mei 2020
Geplaatst in de categorie: actualiteit