1488 resultaten.
Het bos
netgedicht
3.5 met 12 stemmen 1.184 Er staat een oude
boom in het bos
zijn takken krom
begroeid met mos
hij steekt niet meer
zo fier in de lucht
soms denkt hij wel
met een diepe zucht
het bos is echt
het bos niet meer
wanneer zie ik
de anderen weer.…
Klein wonder
netgedicht
3.5 met 12 stemmen 1.446 Kijkend naar dat
kleine wonder
dat zo mooi
te slapen ligt
denk ik dikwijls
bij mijn eigen
jij bent toch
het mooiste gedicht
Een gedichtje
zonder woorden
dat geen dichter
nodig heeft
zo zal ik altijd
naar je kijken
met alle liefde
net zolang ik leef…
Het missen
netgedicht
3.5 met 6 stemmen 986 Vergeef me
dat ik loop
te lijden
maar ik voel
nog steeds
de pijn
afgescheurd
van ons leven
weggerukt
uit mijn zijn
leegte het missen
achtergelaten
het niet weten
waar ze zijn
in het toen
of in het heden
als in vertraagde
beelden gaat
het leven voort
wordt ik ooit
nog eens de vader
of is dat gevoel
voorgoed vermoord…
De horizonner
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 313 Zijn zilte geheugen
geblakerd in de luwte
ploetert zich voort
door ontelbare mulle
indrukken die gewatergolfd
wegspoelen naar de vergetelheid
van ongeschonden regels
die vloedlijnen achterlaten
aan de moede voeten
van de horizonner
die in het ondergaande
bloedrood zijn geboorte
tracht te herbeleven
ziet hij het tij
genadeloos keren
en…
Corrumptia
netgedicht
3.5 met 6 stemmen 231 Waar de waarheid
met een schep
zout genomen
op de vlucht slaat
voor de hoge bomen
Die veel vuile wind
van de toren blazen
en graag tamboeren
voor het eigen korps
dat de trom roert
De trawanten in
aangesloten rijen
de keizer in
hun midden wetende
in ganzepas met
de vaandeldragers
In vol ornaat
vanaf gouden bergen
gunsten strooiend…
Langzaam
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 303 Langzaam leer ik mensen lezen
niet dat ik dat wil
maar soms weet ik te begrijpen
ik stond er nooit bij stil
Weet dan een beetje wat ze denken
en voel hun stil verdriet
zou ze dan wel willen helpen
maar vaak kan ik dat dan niet
Ben nog zo bezig met mezelf
wat mij nog steeds bezeerd
morgen ben ik misschien wat wijzer
een mens is toch nooit…
Sprookje vs. wereld
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 461 Het was een mooie winterochtend,
de zon scheen schuin in onze ogen:
verblind, we zagen niets,
behalve wat we wilden zien.
Zo'n zeldzaam moment
waarop alles lijkt te kloppen,
de volmaaktheid slechts verbroken
door de vage bas
van voorbijgaand vrachtverkeer
en door het eeuwig blinken van mijn goud,
dat slechts bedekt werd, toen
je in mijn…
Aan mijn doodgeboren kind
hartenkreet
4.4 met 11 stemmen 1.541 Nu nog steeds na al die jaren
vraag ik aan god,was dit een straf?
Dat jij mijn kind ,dood werd geboren
en was de strafmaat naar behoren?
Voor mijn zonden ooit beleden
ergens in een ver verleden.
Heb jij kleintje nu geen graf
waarbij ik je kan gedenken.
Enkel nog in mijn gebeden
jij geeft vaak wrede geschenken.
En kniel ik nog steeds niet neer…
Drentheling
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.041 Boven een grafheuvel nog onberoerd
hangen oude tijden even stil
als mijn gedachten wijlen
naar degeen die daarin rust
mens uit lang vervlogen tijden
waarom wordt mijn ziel geroerd
verlost een simpel gebed
een versteende geest zijn lijden?…
De balkende man
netgedicht
3.1 met 9 stemmen 272 Verbolgen verbuigt
hij alle zinnen
die zijn kromme
geest ontwaart
niet meer in staat
zich te bezinnen
verloochent hij
zijn huis en haard
en buigt zich voor
de man met baard.
Gebogen wroet hij
in zijn wetboek
de pedante chagerijn
zijn ziel verzuurd
het hart verhard
verlustigt zich
aan het vilein?
Maar steeds
dieper buigend
ervaart…
stilte, een canon
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 290 overal rondom
verborgen
de stilte van het denken
als onderdeel van alles
in muren gemetst om nooit meer
neergehaald - bakstenen eeuwigheid
in plantgroene gemeenteperkjes
worteldiep verankerd in die klei
waaruit dan later die muren
overal rondom
open en bloot
de stilte na het denken
als hoogste doel van alles
in systemisch ruis op de…
Mijn kind
netgedicht
3.3 met 49 stemmen 3.138 In verbaasde ogenblikken
schonk het leven
jou aan mij
verwonderd door
het wonder toch
uit het niets
kwam jij.
Jij gaf me iets
wat niet bestond
voordat ik
jou aanschouwde
wie was ik
dat jij
je aan mij
toevertrouwde.…
Op je man
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 718 Alle lust is mij vergaan,
Een goed stuk vlees blijft ongeroerd
En zelfs de wijn laat ik nu staan,
Nooit eerder was ik zó beroerd.
De liefde heeft mij in haar greep,
Zij voert me mee, ik volg gedwee,
Ik ken het klappen van de zweep
En wederom zeg ik geen nee.
Alleen jij kan me verlossen van de pijn,
Die mij verscheurt zo diep van binnen,…
Bijna volmaakt
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 619 Volmaakt ben je, nou ja bijna dan, want
Soms dan twijfel ik aan ons, nee mijn lief
Schrik maar niet, kom zitten, geef me je hand,
Ik blijf heus wel, al maakt me dat een dief.
Het ligt niet aan je ogen, die stralen
Als de sterren in de duistere nacht,
Want je blik, daar kan ik in verdwalen,
Steeds opnieuw als je stiekem naar me lacht.
Ook…
Van echte liefde
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 657 De cynicus in mij lacht zijn wrange
lach, de moralist drinkt zich liever blind,
dan te moeten kijken, hoe verlangen
de trouw van echte liefde overwint.
Ik hou mezelf niet voor de gek, ik hou
van één, die niet de mijne is, en zij
van mij, al heb ik dan een mooie vrouw,
die beter heeft verdiend dan hoererij.
De tranen van de moralist zijn…
Vers 61
gedicht
3.0 met 12 stemmen 6.435 De goede verstaander heeft mij niet nodig
maar jongleert met zijn eigen toverballen
in het kunstlicht van zijn kale stad.
In dezelfde krant
waar men deze gedichten zal bespreken,
zullen moordenaars toeslaan, koersen
schommelen, ettert een wereldzweer.
O moeder der wateren,
natuurlijk, ik blijf het proberen, maar
het Grote Gedicht, dat handel…
Laatste lente
netgedicht
3.4 met 10 stemmen 1.409 Toen de kersenbloesem bloeide
zachtjes wiegend in de wind
riep de God van alle mensen
kom maar boven mijn lief kind.
Je hebt je strijd moedig gestreden
geef je nu maar over aan mijn wil
ik heb een tuin waar je kan wonen
net zolang als jij dat wil.…
Er wordt een schat begraven.
netgedicht
3.4 met 10 stemmen 1.478 Er wordt een schat begraven
in het koude stille zand
ik herinner me mijn moeder
de warmte van haar hand.
Als wij samen wandelden
het strand van de noordzee
onze voeten in het water
de blikken ver gericht
meeuwen langzaam zwevend
de zon op ons gezicht.
Dat beeld zal bij mij blijven
we stonden hand in hand
er wordt een schat begraven…
Het tuinhuis uit mijn jeugd
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 876 Ik ruik nog
de muffe rotlucht
van een winter
seizoen leegstand
de vochtigheid
die alles aanvrat
het jonge groen
amper ontsproten
modderige kanten
uitgebaggerde sloten
Maar het had
iets van belofte
een zomerlang
tussen de bomen
vlinders gingen
van bloem tot bloem
weg van harde
stadsgeluiden
luisteren naar
hun gezoem
Planten zaaien…
Exit
gedicht
3.3 met 38 stemmen 18.031 Toen ze ons niet zagen
die nacht bedroefd en
aan onszelf kwijt
de deur met bloed beslagen
de dood een gang vol
geur en hinderlagen toen
vuur en wind zich schaarden
om onze
afgedwaalde roep
weken wij af van het bestaande
af van onze roep. Vielen
samen, raakten aan
wat hangen bleef. Schaduw -
zo nauw dreef ons het licht.
-------------…
werken maar
netgedicht
3.5 met 12 stemmen 577 de straten kleuren rood
schouder aan schouder
scanderen ze de leuzen
van de laatste geuzen
over arbeidsvreugde en
de ethiek van allen samen
tegen het patronaat
toch, dag na dag
jaar na jaar
jaagt het verleden hen op
onverbiddelijk terug naar
het kille land van Daens
lange uren, korte nachten
leven om te zwoegen voor een zwoerd
van het…
Het ouderlijk huis
hartenkreet
3.7 met 6 stemmen 1.640 Je ouderlijk huis
je eigen kamer
al het vertrouwde
om je heen
je hoeft niet weg
je kan ook blijven
een keuze maken
valt niet mee.
Daartegenover
lonkt
de liefde
bij hem wil je
ook graag zijn
zo worstel je dan
met al die dingen
kiezen doet soms
wel eens pijn.
Ons kind zal je
altijd wezen
waar je bent
of waar je gaat
steeds zal…
Berlijn - Oberbaumbrücke
netgedicht
4.4 met 7 stemmen 428 Iemand bedacht zeven manieren om een rivier
over te steken en maakte daar werk van
in mijn dromen kruip ik alle keren
uit een nat pak over een vloer van beton
om het angstzweet van het lijf te spoelen
een kou walst in brokken door me heen
alsof het resten van de muur zijn
waar ik onafgebroken tegenaan loop
zonder brug is geen andere…
GOLGOTHA III
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 151 Ga er maar aan staan
drievoudig gevangen in brons
op een heuvel waar men de aarde eet
als het allerlaatste brood
er is er een die vraagt waarom
hij heeft de armen tot de hemel geheven
de roep om vergeving op de lippen
weet dat aan alles een einde komt
stijgt hij hier boven zichzelf uit
loodrecht in de lijn van een hogere sfeer
gehangen…
Medembli(c)k hoe wil je heten?
hartenkreet
2.8 met 4 stemmen 289 Ick zou de burgers
eens iets vragen
of zijn die u soms te min
willen die niet eens fuseren
is u dat niet naar de zin?
Is dit stadje straks een stede
als het misschien groter wordt?
wonen schout en schepenen
straks wellicht in een resort?
Wordt mijn tuintje straks een gaerde
woon ik morgen in een straet?
gebruik van opgebacken lucht
is…
Agnesfjord
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 116 Watervallen als lang wit haar
dalen van jou bergen neer
vormen aan je groene voeten
blauwe ogen als een meer.
De zon strooit goud en diamanten
wind beweegt zich met een zucht
Ygdrasil weeft tere wolkensluiers
als dromenvangers in de lucht.…
VOOR U ALLEEN
poëzie
3.1 met 14 stemmen 2.479 't Is zoet te schrijven, als het licht
Des zomers op mijn handen daalt
En 't rijm zijn blijde plicht verricht
En wat mijn hart voelt U verhaalt.
Mijn handen beven van genot;
Zij dragen de gewijde schat,
Die 'k diep in mijne ziele tot
Nu toe voor elk verborgen had.
Zij zetten bevend woorden…
Bij een oude foto
gedicht
2.6 met 47 stemmen 14.138 dertig was ik
(in 1963 was ik niet lelijk)
de vrouw die me fotografeerde zei:
nu moet je aan mij denken
ontspan je lippen
een gescheiden vrouw
met vier aardige katten
maar even dominerend
als mijn Duitse hospita
dus hield ik flink afstand
ze had een donkere kamer
waarin ze mij heeft ontwikkeld
zelfs uitvergroot
(later ingelijst
hoelang…
over-haast
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 352 de tijd is haast geworden
alle zorgen voor later
vinden nu de ingang
naar het piekerhart
dat bloedt uit elke wonde
van een warm gemist moment
dag en tot ziens het meest
gehoord in de korte conversatie
tussen twee mensen, de boodschap
opzij gedrukt in het gedrang
dat er nog zoveel vandaag
het enige dat nog sterft
is het ogenblik
niet…
Sonnet
poëzie
3.6 met 13 stemmen 3.225 De wereld is dezelfde; overal
De blauwe hemel en de grauwe steden,
Drijvende wolken en, daar vér beneden
De velden en de mensen; morgen zal
Deze aarde mij niet anders zijn dan heden
En dan zij gisteren was; en zonder tal,
Trekken bij zonneschijn, bij regenval
De dagen verder, als zij altijd deden.
Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…