Alle inzendingen van Frans Schuit

Ik ken mijn oom van vroeger van sporthal zuid en van Ookmeer daar speelde ik als kind handbal die tijd komt nimmer weer Hij groette met een grote zwaai als altijd enthousiast speelde het liefst nog met ons mee de graag geziene gast Nu is hij in zijn hemel kijkend op ons neer vertelt ons het is goed geweest al doet het afscheid zeer…

Ik loop niet meer door het park of over straat op blote voeten kortzichtig lang haar werd minder en grijs er is niet zoveel meer om te moeten levende voort is er wel wat uitgewist en ook toegevoegd vaak zo ongevraagd werden stiltes soms dieper dan gedacht lijsten van vergeten namen dwalen ergens doelloos scherpe randen verzachten langzaam…

Nederland wees op uw hoede fascisme stampt weer in het rond slaan u onverhoeds tot bloede grondwetten worden ongegrond weer met grof geweld getreden door besmette overheden a.i.v.d.ers slaan je uit je huis terreur moet worden bestreden kleine kinderen incluis? heldhaftig? moedig? vast beraden!!! nederland geeft weer niet thuis het gevolg…

Hoogbejaarden, kleine kinderen in een rolstoel of op een fiets kleuterscholen ziekenhuizen zullen wij van aarde vegen wie verhindert ons nou iets? land en leven, lucht en water alles jatten wij al jaren mee voor Gazanen is er geen later met de hulp van fascisten en de zegen van jhwh.…

In deze niet-zo-ver-van-ons-bed show stromen rivieren van krokodillentranen traag door oneindig koopmansland. De meer dan droefgeestige beelden, uitgemolken door de media, worden net zo makkelijk verruild voor misselijk makende reclames, primetime is money you know. Raketten, bommen, tanks en wapen-tuig Gaza, Oekraïne, Syrië, Congo etc…

Jouw leed en pijn zijn geld geworden jouw dromen worden uitgebuit diegenen die jou exploiteren verrijken zich met jouw verdriet een commercieel circus ben jij geworden en Anne dat verdien jij niet.…

"De straat" is dood nu en praat niet meer als in vroeger dagen de straatlantaarns wijzen als lichtende vingers de hemel tussen huizenblokken straalt niet meer zoals toen de ijzeren putdeksels klinken na in mijn oren waar op de straathoek onze stemmen vervlogen in het nu van onze dromen hangen daar misschien nog ergens vervaagde beelden…

Er staat een oude boom in het bos die weet van iedereen wel wat want horen kan hij ook heel goed het is een luisterboom,wist je dat? S'morgens vroeg al komen kinderen heel voorzichtig een voor een om aan de boom te gaan vertellen want ja die luistert als geen een Heb je soms weleens problemen of een heel rare enge droom weet je niet wat…

Bij de mooie stad Enkhuizen ja daar pal achter de dijk ligt een schitterend museum en dat museum is zo rijk Ja zo rijk van het verleden de Zuiderzee die was nog zout kerels waren toen van ijzer en de boten nog van hout In dat schitterend museum waan je je in vroeger tijd daar kun je kloeten door de grachten en werkt een echte keukenmeid…

De laatste winterkoude stormen bliezen de golven met brute kracht tegen de Friese waddendijken het stormde gevaarlijk in die nacht Het was maandag zes maart 1883 Moddergatse schepen voeren toch uit want het laatste eten was opgegeten en men bezat geen rooie duit Dus de vissers moesten wel visssen op die grote ruwe zee en hoewel het eigenlijk…

Hij vond het fijn om te gaan varen met zijn lieffie in de boot op de vliet wat liggen dobberen of vissen in een grote sloot Hij had het niet op kou en regen werd blijer van de zomerzon van klussen thuis of bij de kinderen en buiten eten als het kon Hij vond het niets om stil te zitten een mens geboren om te doen geen geluier of niks nuttigs…

Losgezongen van de ruimte onbewust zijn van de tijd valt er om je heen een stilte raak je wat je net nog voelde in een paar momenten kwijt Tonen,klanken,melodieen maken soms wat in je los zoals de wind in bomenkruinen bladeren ritselend in het stille bos Het geluid van zee en golven eindeloos neerslaand op het strand in het zweven van…

Ik heb wat voor je meegebracht wat dingen van het Noordzeestrand die ik vond in het mulle zand of aan de vloedlijn half nat rond geschuurde stukjes baksteen betekenden voor ons een schat meerschuim,mesheft slakkenhuis alles ging toen mee naar huis we bukten en we zochten voort als kinderen zo ongestoord ik zag ons weer in een…

Nederland is diep gezonken land en waarden uitverkocht integriteit is ver te zoeken soms nog wel in sprookjesboeken Zelfverminking, pedosex iedereen heeft wel een ex voedselbanken voor ontheemden corruptie, misbruik, illegale vreemden Antibiotica, glenbuterol spuit alle dieren maar goed vol varkens, geiten, kippen, koeien overal valt…

Ik was ontroerd sereen en stil bij dit leven nog oh zo pril Moderne techniek maakte wat ik wist via een echo opeens fysiek Als in science fiction zag ik daar ons kleinkind met een handgebaar Een ogenblik? een kleine lach? voor mij of ik een wonder zag.…

De overgebleven losse eindjes slurpen de laatste restanten energie conditioneel en emotioneel wrakhout blikken verwonderd naar elkaar blijven drijven alles eruit op tijd klaar overbodige woorden zouden nu dubbel hol klinken in het nu lege huis hoor ik de stemmen van negentwintig jaar leven galmend in mijn hoofd opkijkend vanaf de…

Mensen zieken, doelbewust dag na dag en nacht na nacht te beroven van hun rust om gebruik uit vroeger tijden slaapt u zelf dan nog gerust of geniet u soms van lijden Ja het zal je buur maar wezen die elk kwartier met veel stampij al zijn klokken luid laat luiden wordt u zelf daarvan zo blij Heeft het doel of een gewin is het doordrijven…

Aan het einde van de weg daar waar het land versmelt met lucht Daar is een stil en klein gehucht dat is waar ik geboren ben Daar weet ik elke weg en steg haast iedere struik en boom Daar is waar ik boven op de dijk mijn allermooiste dromen droom Daar leun ik graag tegen de wind zie op getijden neer dit kleine stukje…

Dampende friezen dravend de arrenslee over het ijs een watervlakte zwartbevroren omzoomd met witgekante bomen als ijsprinsessen op een rij gekletter van klapperende schaatsen over ribbels opgeblazen door een speelse koude wind de winterzon aan blauwe hemel knisperend koud een nieuwe dag rode koppen brede slagen leerstoel voor een beginnend…

Aan het eind van sloot en ven waar het land raakt aan de lucht daar ligt een stil en klein gehucht dat is waar ik geboren ben daar weet ik elke weg en steg haast elke struik en boom dat is waar ik mijn dromen droom daar is het goed en wel vertrouwd daar is mijn huis ben ik getrouwd daar in dat stil en klein gehucht ken…

Als een op hol geslagen geest raas ik over het vlakke land zweep op het zand tot hoge duinen gesel fel de bomenkruinen met mijn machtig krachtenspel blaas heel hoog van de toren na die slappe zomertijd voel me eindelijk herboren na dat zuchten en wat briesen het is de herfst die mij verblijdt Laat de regens maar gauw komen wolken schud…

Flarden van verlangen hinken op een gedachte van leven oeverloos verder niet ziend Spoelen grondzeeèn de bodem los van bestaan het wit slechts als schuimkoppen Op grauwe golven doet monotoon motorisch geweld het scheepsdek verlangend trillen Patrijspoorten kijken schimmig van binnen naar buiten slechts achter druilerige regengordijnen…

Als beschimmeld zaad in het dorre land geplant groeit uit tot vrucht van droefenis een nagel door elke hand De schedel met dorens als horens op het hoofd verdoofd vervliegen haar woorden in een storm van smart Twee zielen voor eeuwig verbonden in een bloedend hart Zij werpt knielend een laatste blik naar ogen gebroken…

Ik hoor de regen uit mijn jeugd de bomen gaan in bad druppels vallen van het groen op de zinken teil het klinkt en klettert nu nog steeds als toen een bries roert door het natte loof blaast spetters in het rond langzaam rollen ze over de ruiten het ruikt buiten naar natte grond het dondert donker in de verte de bliksem flitst…

Mijn kerken zijn geen schijngebouwen ze zijn daar waar ik ze vind Een hunebed op Drentsche heide in het lachen van een kind Mijn kerken zijn waar ik ze zie een ster die schittert in de nacht Een oude boom in het weidse land de maan die knipogend naar mij lacht Mijn kerken zijn niet duur betaald maar wel van grote waarde…

Ze scharrelkipt wat in haar tuintje zet vast de stoelen in de zon schept de gieter vol met water uit de houten regenton Ze geeft de planten naar behoefte een beetje minder een beetje meer beziet de bloemen vol met liefde wat zijn ze mooi en nog zo teer Ze hoort de ketel naar haar fluiten en zet een lekker potje thee haar dochter…

Het kind komt als vanzelf tevoorschijn opgeroepen door een eenheid waarvan ik het bestaan slechts mocht hopen het neemt ons mee naar waar wij weten de komende en de gaande de krulletjes moeten nog geboren worden is de wens van de gedachte zelfs als ik dood ben zie ik nog de blauwe lucht in lachende drentelpasjes loopt het verleden…

Er is maar één God je moet niet zeiken wij zijn allemaal gelijken. al die rare cultprofeten kun je better gauw vergeten weet je wat die gasten zeggen? God had mij wat uit te leggen. Dat is nou kapsones weet je. Er is maar één God je moet niet zijken wij zijn allemaal gelijken. Als hij wil dan brengt hij vrede met of zonder jou gebeden…

Ik weet nog dat ik naar het poepekak schooltje ging wat was ik nog maar twee of drie jaar bij nonnen in zwarte jurken in een akelig grauw gebouw zaten we angstig bijeen gepropt in mijn blauwe korte broekje waar ik in piste op dat stoeltje waar het vanaf liep op de splinterige waaiboomhouten vieze vloer het licht kwam…

Grijze wolken drijven traag voorbij de kroeg aan de kade is mijn haven tussen mistbanken varen schepen zonder mij en zie ik meeuwen aan voor raven.…