Netgedichten

netgedicht (nr. 40.329):

Mijn kerken

Mijn kerken zijn
geen schijngebouwen
ze zijn daar
waar ik
ze vind

Een hunebed
op Drentsche heide
in het lachen
van een kind

Mijn kerken zijn
waar ik ze zie
een ster die schittert
in de nacht

Een oude boom
in het weidse land
de maan die knipogend
naar mij lacht

Mijn kerken zijn
niet duur betaald
maar wel
van grote waarde

Je vindt ze daar
als je leert zien
overal op aarde.

Schrijver: Frans Schuit, 17 augustus 2011

f.schuit

quicknet.nl

Geplaatst in de categorie: wereld

natuur

wereld

heelal

3.0 met 4 stemmen

204

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Marijke Vos
Datum:: 19 augustus 2011
Email:: marijke.voshome.nl; Tjaaa....vind dit gedicht van een zéér goed beschreven eenvoud en ook beslist niet goedkoop.Het is prachtig om te lezen en men begrijpt het meteen.Soms heb ik weleens de idee, dat de eenvoud liever maar wordt weggevaagd.FRANS...blijf zo schrijven het is schitterend mooi...het stal gelijk mijn hart.

Naam:: Jetta
Datum:: 17 augustus 2011; Boodschap is duidelijk. De maan die knipogend.. ? niet zo mooi en ook de laatste strofe is te gemakkelijk. Gedachte vind ik goed, maar verdient iets meer verfijning, toch?

Geef je reactie op deze inzending: