Netgedichten

netgedicht (nr. 20.313):

Het tuinhuis uit mijn jeugd

Ik ruik nog
de muffe rotlucht
van een winter
seizoen leegstand
de vochtigheid
die alles aanvrat
het jonge groen
amper ontsproten
modderige kanten
uitgebaggerde sloten

Maar het had
iets van belofte
een zomerlang
tussen de bomen
vlinders gingen
van bloem tot bloem
weg van harde
stadsgeluiden
luisteren naar
hun gezoem

Planten zaaien
heggen knippen
samen lekker
buiten eten
genieten zoals
je toen kon doen

Het tuinhuis staat
nu krakemikkig
toch heel langaam
te vergaan
de ziel die het
zolang overeind hield
is naar een andere
tuin gegaan.