Alle inzendingen over grinniken

"Helden sterven staande in hun laarzen”, dacht hij nog grinnikend en schoot zich voor de kop, gezeten in zijn zetel met enkel witte sokken aan.…

Red de wereld met ontboezemende woorden, een geretoucheerde zoen en blote borsten Sterk je de mensheid door het tikken van je hakken, je harde grinnik en wolk van Boss Wil je mij beschermen door je smaak van slaap in de ochtend, het gerommel van je maag en broze beloften…

het komt voor zelden maar het komt voor dat men mij respect betoont meestal hoor ik dat niet eens moet men mij daar op attenderen gewend als ik ben aan grinniken achter mijn rug als ik weer eens wat stoms zeg echter ik ben daar nooit op voorbereid dus dan knik ik maar wat lullig maar zeggen ze dan zie je wel wat een klootzak…

Oude tijden herleven In beginsel beschreven Onontkoombaar heden Geraakt en geleden Gegaan en gezondigd Wist niet wat we konden Wat wij doorgaans deden Wilde het niet weten Het afscheid genomen Gezien en ook geroemd Grinnikend genoten Gewend door pijn groter Gelaten en bedroefd Maakt heden gesloten…

De Kameleons Verschieten in aangepaste kleur In gebruik graag aangenomen Profileren zij zich ongemoeid Voorspiegelend oude dromen En verzekerd van het volgen Van de massa in sluimerstand Hebben zij niets en alles gemeen Geven zij grinnikend elkaar de hand Blauwe zetels vier jaren dik beloond Kleur verschietend progressieve gedachten…

Pas aan het einde van de nieuwe dag als je weer bij je positieven bent ontdek je met een grinnikende lach: En toch was ik een enthousiaste dirigent.…

Met moeite wist ik een opkomende grinnik te onderdrukken ...…

wie weet niet van tribadie ouder dan dijken of delfts blauw oerhollands wat een traditie heet in namibië nedertaliger nog gewoon koekstamp en giggel prachtig mooi evenzogoed toch je denkt koffie postzegel grinnik vrouw vlegel medicijnvrouwe bericht ook uit afrika wij waren heel voorlijk altijd al in spin hij ging en gaat onze bocht in…

De voorbijgangers blijven, als ze tijd hebben, grinnikend staan; zij prikken met stokken in mijn flank. 'Spannend lange nagels heb jij!' Alles wat ademtrapt waterhaalt. ------------------------------ uit: 'Ware grootte', 2008.…

ik zal je nooit zien als je bent wereld je bent een vreemde die haast alles heeft prijsgegeven mooie draaiende bol draaiende, draaiende als nooit tevoren en ik ben een grinnikend paard enigszins gestoord, verstoord geraakt de lichtgevende bol maakt me dol maar ook het donker, ik sta hier vreemd voor je shag-rokend…

Paarden hinniken, mensen grinniken. Schapen blaten, mensen haten. Koeien loeien, mensen verfoeien. Poezen miauwen, mensen klauwen. Beren brullen, mensen zijn vaak onbenullen. Wij mensen leren niets van de dieren, wij mensen moorden al eeuwen, nog steeds met plezier de stieren. Mensen vermoorden mensen, ook al eeuwen.…

En dan moet je dat extra duwtje geven … de zaal wacht af, is stil, geen grinnik klinkt, het is vanavond klatergoud dat blinkt, de avondkleding ritselt als al zeven minuten lang de stand-up grappenmaker geen glimlach heeft teweeggebracht.…

raamkozijn hij roept me toe zeg op mijn scherpe blik afgaand verdient je waskunst niet het predikaat hoogstaand mij lijkt dat todje enkel nog als vaatdoek fijn de dichterlijke woorden kleven in mijn hoofd afwezig kijk ik op van mijmeren beroofd en combineer het goed snel met de dronkelap die bleekjes lalt mens ik gebruik er blauwsel voor ik grinnik…

vraag ik mij stil stiekem af wat ons eerder dood doet gaan ons lichaam dat ten einde is of uitgeput de aardse bronnen fervent tel ik daarom mee de egeltjes en de hommels de roodborstjes ook en vinken met vurig vlammend de hoop op een comeback van de natuur zodat een groen park of bos zoals gras weer vanzelf spreekt waarin de bladeren niet grinniken…

Na een poosje maak ik gedesillusioneerd uiteindelijk maar weer rechtsomkeert om na een paar passen en na een paar tellen het vrolijk geluid weer aan te horen zwellen Grinnikend houd ik halt, luister zonder te storen omdat ook onzichtbaar gekwaak enorm kan bekoren.…

wij gaan godverdomme geen lijkrede schrijven voor elkaar met grinnikende anekdotes, pijnlijke verzwijgingen de elegie van weer gevonden, later toch verloren maar wij laten ons niet kisten, het was een GOED leven dat wij gaan begraven met een MOOIE begrafenis, nee grijnzend groeten wij elkaar tot de volgende reünie, bij wie maar niet bij ons, wij…

En ’n dappere vent In z’n knuistje ’n cent, Stapt naar vóór en blijft grinnikend zwijgen Tot de koopvrouw geleerd Zijn fortuin inspecteert, En vertelt wat-ie daarvoor kan krijgen. ’t Is ’n reep zwarte drop, Koek met suiker er op, ’n Kleurbal, ’n zuurbal, ’n wafel, Zoethouten stok Of een kleurige brok, ’t ligt alles bijeen op tafel…

kom: sla dit blad ook maar om. morgen sneeuwt weer de getekende dag haar beton op wat we kenden als zomer: laag na laag op een streep op een punt over het bulderend grinniken van bv. de interne ezel die god, god zijnde alwetend en zelf erg potent, voor één van zijn zonen had bedacht.…

Mamma zit in een kuil Die kleine Kees gegraven had En vader staat te grinniken Bij het gemengde bad, Mama zegt dat haar man een ouwe seisieslijmer is, En tante roept: ‘Schei uit nu zus de zee is hier zo fris.’…