Sprekend blauw

Er hangt een kleur verschoten laken aan de lijn
waaruit het water zich een weg naar aarde baant
-gelijk de regen druilend uit haar buien traant-
denk ik spelend met het slot van dit kwatrijn

de buurman buigt voorover uit het raamkozijn
hij roept me toe zeg op mijn scherpe blik afgaand
verdient je waskunst niet het predikaat hoogstaand
mij lijkt dat todje enkel nog als vaatdoek fijn

de dichterlijke woorden kleven in mijn hoofd
afwezig kijk ik op van mijmeren beroofd
en combineer het goed snel met de dronkelap

die bleekjes lalt mens ik gebruik er blauwsel voor
ik grinnik binnensmonds en antwoord: dat is knap
bedankt buurman, voor deze mooie metafoor

Schrijver: sacrajewa, 16 juni 2006

wimimiplanet.nl

Biografie van deze schrijver

humor waskunst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 540