Alle inzendingen over guirlande

dat niemand ziet wanneer ik glimlach 's avonds als de wereld stil is in de spiegel van een droom een gelaat zo volmaakt het wondere lied van sterrenogen een gonzende toon van verlangen een eindeloze guirlande van passiebloemen de geur van het paradijs…

Dromerijen drijven op de tonen van een lichtend firmament Vandaag lijkt wel eeuwig Ik drijf een eindje mee in ongekreukeld zicht Op guirlande en ballade zingt het landschap diep En ik verzink in onbeschrijf’lijke heelheid Heilzaam zing ik jou mijn lippen En sterrennevels als dansende parels cirkelen minnend om ons heen...…

Door de windingen van je zonnig haar weefde ik een guirlande een broze krans van blauwbloesems sterren van aquamarijn En ik zag hoe het tedere koraal van een glimlach als een vlinder over je lippen zong En hoe je fluisterde : Vergeet mijn warmte niet het lied van mijn hart Hou van me, m’n lief Nu... Elke dag... Steeds weer...…

De roos die als confetti op zijn schouders sneeuwde, de slierten lang gehouden haar - resten serpentine om de leegte van zijn schedel op te sieren -, de schamele guirlande van zijn baard die de krachteloze kin bewimpelde: ontluistering die ik herken in bange ogen blikken van zelfbespiegeling. -------------------------------- uit: 'Echo…

O vrouw zo mooi Rijp zomerkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een zoet struweel De olijfboom Strekt zijn takken Als tedere vingers Als de verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het altaar Aanbid je nieuwe naam…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid je nieuwe naam…

Guirlande is de kronkel in heur haar, spiraal van zwart in goud, en haar gelaat vertaalt de wouden in haar zwijgen daar, het ogenblik waarin zij leesbaar staat, maar zij getrouw hem haar niet lezen laat. Het ziet hen wel, maar wacht daar het haar kent. Het is geen ik, zo’n vent die langzaam went, maar wel bekend met wat er is, bestaat.…

een mager zonnetje wat waterig nog verlicht de straat als een guirlande van vloeibaar koper ze stapt het huis uit wat schuchter haar vrienden zijn immers de boeken waar ze zich mee omringt maar sinds kort heeft ze een maatje Chanel een hoogblonde dame op vier voeten dus vroeg in de morgen zie je haar gaan met Chanel aan haar zijde net…

vroeg: wordt dat nog wat dat universum van ons dat uitdijende gevaarte dat wassende gevaar waar ik in jou zit en jij in mij dat ons telen en tanen is die kosmos die ons als een joker uitvond en verborg aandeed en uittrok dat ding dat al 13,7 miljarden rondtolt Die ballon is vandaag nul geworden en feliciteert ons met een kind een guirlande…

Een vuur dat onverwacht was opgelaaid, je leven wegblies als een guirlande in de zwarte wind die wanhoop waait.…

zacht Je gestalte ruiste nader in het vage licht Heel teder beroerden mijn vingers je zijden haar Je hart ontvouwde zich als een gouden bloem En je ogen zongen een lied zuiver en klaar Toen verdronken wij in de zaligheid van een zoen Lieveling, een droom weefde zich door mijn gedachten Zo heerlijk, zo kosmisch, nooit te verwachten Als een guirlande…

Guirlande van groen en bloesem geen ander kan bekoren, 't geluk in mijn hart dat jij me gaf met pilasters geborgen. Mijn kloppend hart een dubbele wenskaart van het feest, dit kerstfeest genieten kan niet zonder oud familiegedicht.…

as is zij de vale wade verhullend veile waar die echter lonkt en lacht en wulps verleidt tot scandaleuze pronk en praal as kerft zich een wraakgierig spoor van derf in verwrongen maskers van papier-maché waarin gestolde ogen schuilgaan voor de kille glans van naakt ontwaken in een vreugdeloos bestaan as bezoedelt de guirlande van drie…

Kamperfoelie kleedt de randen Langs de hele hage heen; Winde hangt er in guirlanden; Paarse wikke wiert dooréén. Zulke bloemen, zulke zangen, Stemmen 't hart tot poëzie, Kweken een geheim verlangen Naar een hoger harmonie.…

Dans, dans tesamen een rondedans met hand in hand en hooggedragen omrankende armen en op een trage zangwijze het voetverzetten thans, rondom het meisje, dat er jarig geworden is en zij eenparig omgaven en dan in elkaar schakelden zij de tengere handen, tilden ze op als een guirlande, waren er met hun omgang klaar; vriendelijk, tederlijk…

Daar was een weg belegd met versch geel grint, Waarlangs een houthakker zijn dorpje vindt; Maar achter het geluid kwamen gegaan Eerst kind'ren met helroode jurkjes aan; Die droegen tusschen zich bloeme-guirlanden. En groot're meisjes in het wit, de handen Gestrengeld, op het gras onder de sparren.…