Alle inzendingen over het oog

Ik ben alleen Alles is zwart Ik ga dieper Dieper en dieper Ik ben weg Alleen Verweg Het oog ziet niks Ik voel alleen pijn Alleen pijn Ik hoor niks Ik val dieper Dieper en dieper Alleen ik Àlleen ik Helemaal alleen Tot het einde Ja, dat wil ik Het einde Ja, het komt toch: Het Oog Van De Dood…

Oog in oog een vonk roerloos en verschrikt de nacht scheidt zich van de dag ik wens je geluk en dat waarvan je droomt jouw zijn zal altijd een deel van mij zijn het is geen kwestie van wie heeft gelijk het is als regen in het water het was goed deze weg te gaan de zon komt op zet de hemel in brand…

de bocht waaruit ik vloog behoeft geen betoog ik heb aanvaard letterlijk, oog om oog ik ben het waard, uitstekend uiteindelijk ongerijmd zo komt iedereen aan zijn eind, treurend om de dag die nooit meer komt…

Wie ’t leven van een ander niet waardeert, die heeft van ‘oog-om-oog’ nog niets geleerd.…

oog in oog na zo lange tijd je ogen huilden zonder tranen je lippen spraken zonder woorden ik was bang voor de vraag die ik niet stelde maar je blik antwoordde zonder aarzeling ik vond niet wat ik zocht waarom verdween je in die koude januarinacht…

De politiek staat echter in de stand van ‘t oude oog-om-oog en tand-om-tand.…

Uit één blind oog, vloeit een traan. Van verdriet. Uit één ziend oog, valt een traan. Van geluk. Uit blijdschap, omdat één oog nog kijken kan. Omdat één oog méér kan zien, dan twee ogen kunnen.…

Winterheide bloeit het maakt de tuin wat stiller en warmer het oog…

Je draagt een watermerk achter je uitneembaar oog van echtheid is geen sprake droevig om te zien hoe het andere zich kan vermaken oog om oog hand om hand.…

In vredige eeuwigheid introvert afgezonderd verborgen tussen bomen oog in oog met een hert begint leven te stromen.…

Een wakend oog, mijn opstaan er zijn geen grenzen aan de dagen heldere nachten bij volle maan vetverchroomde volle magen Een starend oog, mijn leven er hinkelt een treurwilg door het beeld vage zaagsporen, achtergebleven onze huid als behang verspeeld Een slapend oog, mijn dood er roest een spijker in mijn hart verzwolgen in de moederschoot…

ik zag je lach legde meteen mijn wapens af jij trad mij tegemoet als vriend liet vrede en ontspanning zien niet oog om oog maar in een warm begrijpen werden wij elkaars gelijken je hand bezegelde respect een arm gaf de band van samen naar de toekomst kijken…

Hij was haar uit het oog verloren, tot het moment, dat zijn oog weer op haar terugviel, zoveel jaren later. Zijn oogappel, zijn liefde vergeten is de tijd, ze zijn weer bij elkaar voor eens en altijd! De liefde trekt, de liefde loutert De liefde koestert en is zout in de pap De liefde wint en overwint in ogen die verliezen.…

heel veel woorden onuitgesproken van hart tot hart van oog tot oog worden stilletjes gedragen op de vleugels van de wind…

in oog met wat ons rest laat Pandora’s doos gesloten maak het hart een liefdesnest…

Een teletekstbericht vol slordigheid, Men moet daar wel voor meer precisie zorgen, Want Eva Jinek – Met het oog op morgen – Stopt daarmee wegens onvoldoende tijd. Dat krijg je met dat dagelijks gejaag: Zij stopt, maar met het oog ook op vandaag.…

Zijn oog glijdt aan het vreemde oog dat haar oog is Zoals een zeil aan d'einder schuift Daarvan gij denkt nu schuift het om de einder om Maar lang zo glijdt het zijn glijden al maar door Zodat het roerloos hangt aan d’einderkom Of roerloos ligt in d’einderkuip…

in de scherpe bocht oog in oog met de mythe van de Loreley © Digitale Painting van René Pauwels Painter…

Omgeven door stralen is 'het Oog van God' het alziend Oog, zwevend door de kosmos vrijwel alles mag, zonder echte ingreep…

Het is nog steeds, oog om oog en tand om tand, onschuldige komen om door zinloze wraak, een land staat opnieuw in brand, is er dan geen wijze die hier een einde aan maakt.…

Treurend oog, uw hart ziet wat uw zicht belicht en zwicht niet voor het gif, van de dwalende heugenis, die uw streven heeft omgeven en uw lijdenswegen heeft geweven. Treurend oog, fier zult u, met de wil geheven, opleven en herleven. Treurend oog, het is u vergeven.…

om oog dan toch de juiste remedie zijn in plaats van jarenlang op een houtje te gaan bijten…

de loep vergroot naast het beeld m'n oog ook.…

God wat was ik blij ik heb het oog van God gezien en God Hij knipoogde terug.…

“Van wat voor stof een glazen oog wel was…..” De zuiderbuur bleef hier het antwoord schuldig, De leider van de quiz legt uit, geduldig: “Natuurlijk maken ze zo ’n oog van glas.” “Best logisch”, liet de Vlaming pienter blijken, “Zo ’n oog is om doorheen te kunnen kijken.”…

Houdt mij nauwlettend In de gaten, ligt naast De bank waarop ik slaap, Hij met één oog open, En één oog dicht, Het ene oog steeds Op mij gericht, Hij zal mij niet verlaten, Nooit verlaten, Altijd als een Onzichtbare schaduw Om mij heen Houdt hij me Tijdloos in de gaten…

Een wakend oog, mijn opstaan er zijn geen grenzen aan de dagen heldere nachten bij volle maan vetverchroomde volle magen Een starend oog, mijn leven er hinkelt een treurwilg door het beeld vage zaagsporen, achtergebleven onze huid als behang verspeeld Een slapend oog, mijn dood er roest een spijker in mijn hart verzwolgen in de moederschoot…

Een vijand is vergeven We wachten wel De nachtwachters Op een waardige vijand Oog om oog Tand op tand We lopen samen op de rand Van een afgrond,diep en zwart Dat is het lot van de vijand Oog om oog tand op tand Er is wel degelijk iets aan de hand.…

Sta oog in oog met de tijd Zonder dat hij mij laat passeren Er is geen voet zo snel Of hij attaqueert iedere stap En houdt het roer in handen Nauwlettend houdt de tijd zijn oog Gericht op elk gebeuren Hij speelt de meester van het zijn Maar is een ware slavendrijver En drijft de wereld naar ondergang.…

(Hemelwerk) Mijn wil leek gebroken Voor even Soms lang Al jaren weer werk ik Met soms nog Die hang Die lust De waarheid van Boven Die heldere ogen Zij spraken en Zeiden: 'jij hebt het Gehaald' Terwijl ik toen kroop Door het oog Van de naald * Uit: 'Het oog' van Vladimir Nabokov…