Alle inzendingen over heup

Heup aan heup op sportschoen, Top in zakjes doen! 't Warmer branden van de lampen ontkent het avonduur; Afzuiginstallatie, Zoemt een zacht triomflied; Een duister avontuur! Stoonde knippers, Toppenwippers, Net alweer gebeurd! Ga toch even zitten; De vetste kar bezitten, Van de hele buurt.…

Daar gaat een schouder en een heup die ze heeft vastgehouden. Ze zijn nu bij de deur. Het is een messcherpe vouw. De plooien heeft ze al weggestreken. Er valt droge regen tussen zijn hemd en haar rok. Wat zullen ze groeien! -------------------------- Uit: 'Zandloper', 1997…

de nacht knikkebolt nog wat na haar heupen schetsend in het laatste licht wiegend naar raaklijnen van morgen lauwwarm serveert de zon haar eerste stralen met verf op haar tong signeert ze wolken aan de kim ze maakt oogcontact met landschap en slaat haar armen om de wereld…

Wilde golven beukten op de rotsblokken maakten ons met de zeeschuim nat Een flesgroene baai omarmde haar Slavische heupen Onophoudelijke mistral kamde eeuwig in de war zittende haren Zilte wind bracht het klokgelui en lokkende sirenenzang…

Je wordt dan wel oud krijgt het op de heupen kunt niet uit de voeten het kniegewricht niet van 'n goed jaar Je bent niet langer van zessen klaar toch wil je een-blokje-om Het landschap ligt voor het oog te wachten Als zon de zondag viert voorjaarsgoud... de hazelaar siert.…

ik zal mijn stappen matigen mijn handen leggen op je lichaam je levende lichaam je dansende heupen en ik noem je naam in de lege kamers van dit huis ik zal kijken naar mijn rusteloze handen ik zal je zien en denken aan de duizend kleuren op je vragende huid ik zal je strelen voor ik ga…

waar ben je nu jij die bevallig naakt hing aan de wand sprakeloos liep ik op je toe je leek een zandduin aan de zee zonder ogen bekeek je mij je was volledig heup en dij waar ben je nu jij die bevallig mij de schroom ontnam wie heeft je leest geroofd je lijn ontvreemd ?…

er was eens een lichtgetinte jongen uit het noorden van een zwart continent en die had het op zijn heupen daar droeg hij dolgedraaid en doorgeladen enige millimeters uit het lood geslagen voltreffers schoot op alles wat christelijk was en raakte per ongeluk, per ongelijk zijn eigen god dan denk ik alla, dat kan gebeuren, toch ?…

* Men beweert dat vrouwen met fraaie heupen goed kinderen baren Plof!…

Op jouw lange avond Ga ik met mijn lief Fietsen door koel bos Over paadje smal Laat los haar hand Zij mag van mij voor Haar wiegende heupen Maken mijn zinnen los Laat mij o spijker scherp Dromen van lekke band…

ik sleep de zonsondergang tot vlak achter je hoofd je haar lijkt wel van ebbenhout in de waaier van rood licht de lucht trilt en weeft zich teder rond je zachte huid ik raak je aan, je heupen raak verstrikt in je armen zeewater bubbelt als champagne…

handen klapten applaus tegen muren ze haalde nog eenmaal fel uit intieme suggestie van heupen borsten voluit schreeuwen werd stil staren indringend adem ging stotend hijgen werd dwingend ze keek in hun ogen lachte laatdunkend hun onderbuik uit…

Hij wiegt dan met zijn heupen lekker in de maat en als hij op zijn kont zit doet hij dat met zijn staart. Hij heeft niet zoveel voorkeur voor hetgeen hij hoort maar je ziet als er reclame komt dat hem dit heftig stoort --------------------------------------------------- Uit mijn bundel "Mijn kat en ik."…

blikken als fluweel draag je waaruit je tovert en lacht heupen draaien en dansen in lijnen van begeerte je adem laat sporen na in heuvels van warmte je mond spreekt spraakwater in zilver jouw gedachten draaien als een geluksgevoelen als een ware dans om mijn gedaante…

Oprecht was de stemming, Warmte straalde van uit haar heupen, wiegend met haar achterwerk. Oprecht was het, zo was het echt..…

blikken als fluweel draag je waaruit je tovert en lacht heupen draaien en dansen in lijnen van begeerte je adem laat sporen na in heuvels van warmte je mond spreekt spraakwater in zilver jouw gedachten draaien als een geluksgevoelen als een ware dans om mijn gedaante…

Rust niet maar daag me uit, daag me uit op een morgen op een morgen zonder regen bij een regen zonder bui Laat je lendenen niet rusten niet de heupen die ik kuste niet de branden die ik bluste op je warme huid, -'t zag er zo onschuldig uit- Maar stoei me, stoei me en vermoei me, alsjeblieft, rust niet rust niet maar daag me…

Gekruiste armen Je staat in het licht Je opent je ogen En je zwicht Telkens weer Voor mij Wiegende heupen Je kijkt me aan Ik verdrink in jou De stervende zwaan Neem me mee op je rug Laat me zweven in de vleugels van je tijd En hou me vast Als ik weg moet gaan…

Opnieuw laat ik me verdwalen Onderga de hamerslag Jouw bekken tegen mijn handpalm Losgewoeld als een dolle hinde In de schijnwerpers Door de zwenking van jouw heupen Laait de boze droom op De sater in jouw merg Schudt grijnzend mee In het ritme van mijn snik De krokodilletranen van een dwerg…

Ik noem je blank en rond je heupen en je mond je heet Isabelle en je blankheid verlicht de nacht De maan zegt daar niets over de wolken halen hun schouders daarover op, verdoezelen je borsten, die opvliegen tussen blad van bos loofwoud in winter dat zichzelf verliest droomt van maretakken…

Na een radslag sta ik voor je, mijn handen leg ik op je heupen. We worden jonger, steeds jonger… -ze lacht om het grapje dat ik nog maken moet- Wat ze me zegt lees ik in haar ogen, glansvol worden we gevangen – een wilde vonk is het logische vervolg.…

Haar rode krullenkop Als een roos uit de knop Met azuurblauwe ogen Met vragende roze lippen Haar volle romige borsten Onder haar slanke hals De ranke volmaakte taille Met uitnodigende heupen Haar lange slanke benen Met ronde dijenpartij Doet mijn bonzend hart gillen Je hoort bij mij van mij in mij…

Hier wordt de stilte hoorbaar het kraken van takken de bovenste laag van de sneeuw We hebben thermopakken aan adem verandert in ijsdamp we hebben ons verstopt zijn onherkenbaar jij in het blauw ik in het rood Zelfs mijn arm ligt onwennig om jouw nek en schouder heen als jouw handschoen op mijn heup…

op de boulevard langs het strand, schuin beneden mij, loopt een opvallend mooi meisje voorbij haar uiterlijke schoonheid vangt en boeit mijn blik plots kijkt zij omhoog zij ziet mij en slaat haar ogen neer dan vervolgt zij haar weg de heupen wiegend als door wind en water bewogen…

Met losgeschroefde heupen een pirouette durven draaien en schuivend als een zeilschip hoge golven aaien. Flirten met duizend ogen en dan een glimlach toveren om die bliksems te blussen en doven met dichtgelijmde lippen. Als Anorexia Nervosa-wicht schokschouderen met ooievaarsbenen en zweven naar het licht, het glasgeile lichaam voorbij.…

mijn blik glijdt over het glanzend marmer van je gitzwart aangezicht de zon slijpt in fraai ebbenhout je gave gladde huid omsluierd is je leest de weelde van je heupen wiegt zich in je lach een gouden klip een loflied aan je oor je buigt je hals naar voor de pracht van je gezicht snijd ik in sierhout als gedicht.…

Ik loop met zware zakken Gevuld met mijn gedachten Ik heb ze goed vol gestopt Opdat ik ze niet steeds horen kan Maar zelfs vanaf mijn heupen Schreeuwen ze mij om de oren Tot stilte manen baat niet Weggooien kan ik niet Steeds doe ik mijn best Werp ze van mij af Maar vastgekleefd aan mijn hart Komen ze fluisterend terug.…

Siliconen borsten ingevlochten haren geharste nagels botoxwangen en gelifte billen Getatoeëerde wenkbrauwen geïnjecteerde lippen geschaafde heupen en een gebleekte ster 'S nachts vieren de kabouters feest Stuiteren jolig piepend door de lucht in dit macabere attractiepark. Hergebruik op zijn best…

je bent zo jong lijkt schuchter en verlegen je ogen willen achttien zijn ze hongeren naar leven je lijf telt veertien streken borsten zijn alert op zelfbewuste blikken heupen draaien zijn gewend om zich te schikken je lijf is klaar maar jij, jij bent pas veertien jaar…

De nieuwe dageraad biedt zich aan in rood- oranje zonnegloed de leeuwerik haalt de lente binnen een emotie op zichzelf die schoonheid weerkaatsend tegen het hemelgewelf ik slaak een zucht, het voorjaar leeft geeft lucht aan het gemoed en ruimte in het hart om dát te kunnen dragen waar mijn kind de kracht niet meer voor heeft Parkinson…