12315 resultaten.
Huilen als een klein kind
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 124 Het huilen van een kind,
een moeder weet wanneer het " menens is"
het kind huilt omdat het boos is,
omdat het zijn of haar zin niet krijgt,
vanwege onbegrepenheid, vanwege straf,
OF om zijn gelijk te halen.…
Huilen en lachen dicht bijeen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 239 Stoere mannen, stoere meiden ach
die huilen niet sprak men
jaren geleden
en zo is menig traantje toch vermeden,
huilen deed je immers niet,
al had je nog zo'n groot en intens verdriet,
neen,
huilen deed je simpelweg niet.…
even willen huilen
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 1.230 soms zou je even willen huilen
je voelt dan zoveel pijn
je wil dan ergens schuilen
en warm geborgen zijn
soms zou je even willen huilen
maar dat lukt je niet
dat komt van al die jaren
dat je hebt gevochten tegen je verdriet
soms zou je even willen huilen
ook al is de kans nog zo klein
wat niet is dat kan nog komen
maar het lijkt je wel…
Huilen?
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 165 Het huilen staat me nader,
dan het lachen
toch is mijn gedrag vergelijkbaar
met dat van een clown.
Ik moet sterk zijn!…
spiegelen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 424 de zee bedankt de wind blij
voor de stilte hem gegeven
zodat hij zich kan spiegelen
de wind en de zee
genieten mijn dank
dat ik mijzelf zie
samen wachten de zee en ik
tot de opkomende wind
de spiegeling breekt
lucht wind en zee huilen
druppels vallen op mij
en bespikkelen de rimpels
ik haast me naar jou
in je spiegel bekijk je…
Een zacht fluisteren
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 181 herfsttranen op natte wangen
toe niet huilen
fluistert de wind zacht…
Grote mannen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 109 Grote mannen huilen niet
Ook van dood en
Gebroken hart
Nee, grote mannen
Huilen niet
Ze blijven staan
Bij windkracht tien
Op de blokken
Van graniet
Nee, grote mannen
Huilen niet, er is
Een fles en een café
Een havenhoofd
Voor in de wind
Maar hee, grote
Mannen kennen geen
verdriet, heus nee,
Grote mannen huilen niet.…
als ik huil
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 588 Als ik huil
wuift de wind in me zacht
de twijgen van mijn hart
dan zweven de zaadvleugeltjes
van cel naar cel
en bouwen een waterpaleis
met torens van zilvergrijs
Als ik huil
verdampen de woorden
met elke ademtocht
tot wolkjes wit en grauw
maar nooit stroomt het
gezien en zo lieflijk
als bij jou…
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 222 Zij bestaat op gratie van...
Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon.
Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.
Als…
De wind.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 438 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
Verloren droom.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 296 Gedachten zweven zachtjes mee
op golven van de wind.
Woorden die werden gesproken
reizen door de tijd.
Waarin ik de wind hoor huilen
om een verloren droom.
Woorden die nooit de weg naar
jouw hart hebben gevonden.…
wind, wacht op mij
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 992 uit duizend ramen
huil ik jou
met ogen voorbij
de dood, gezwachteld
in het afscheid
heb ik je lief
zei je
jouw naam tussen
mij en morgen
zo droomde ik
de wintersterren
op reis naar
lichtbevroren
regen
wind volgde
de vlindergevouwen woorden
en ik huil
verzamel jou
in alle wolken van dit leven…
Stromen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 506 Licht steekt af
tegen de schaduw van de aarde
ergens slaat al middernacht
in flarden
in een wind
waarop reeds druppels drijven
ergens huilt een kind
waar ouders kijven
om het huilen
straks verwacht men
huilt de wind…
het stille na de storm
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 457 de stormachtige wind
doet buigen
maar niet breken
ze snelt voort
haar voetstappen klinken hol
in de stille straat
buiten adem
komt ze aan
op haar bestemming
waar het noodlot
haar ontmoet
ontlopen kan ze niet
haar kreet gesmoord
in het huilen
van de wind…
Aphrodite
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 433 voor eeuwig
in steen
gedacht
in schaduw
verstild
na jaren
door licht
gekust
Aphrodite
hoor toch
in het zuiden
Ouranos
daar huilen
boven zeeschuim
in de wind…
troost
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 815 huil niet
hoop
treur niet
verlang
denk niet
droom
vind geluk
in boom of plant
zon en maan
weer en wind
en vergeet me
of niet
kijk maar…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.220 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.644 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.099 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.696 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.647 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.728 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.447 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.727 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.074 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.390 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.101 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
Wind- en tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin
't was de wind, die: de tranen opving.…