Alle inzendingen over iep

dyn hannen Allinnich dy iene foto fan dyn dimmen hannen ik sjoch de fingers, útspraat, se omfetten ien foar ien de skatten, kûmkes dy’t oerrûnen fan ferline ferlangen at ik in kopke tee drink en dyn hannen leegje allyk in glês bringe it waarme focht nei de iepen lippen at ik de piano bespylje glide dyn fingers my nei op ‘e…

Mei iepen hân streakje ik stil syn trochlibbe robbenfel. Zacht zingend op weg Zacht zingend ging ik op weg, al lichter wiekte het lied naar het verhaal van een veilige haven. Nog neurie ik in het huis van vroeger voor hem, die in koele lakens zijn lichaam naar mij uitschuift, het bloesemt blanke tederheid.…

witte wêr te hearren it swabberjend kringeljen fan in bletterlamke yn in eineflaach, libje oan de kant fan waan - yn boeken ferswine tusken rigels, tinzen dy’t lûke oan ‘e traaljes fan it fjouwerkant, blierens risselet út it ferline, yn in papieren hoale fluezen fan dysels wer fine - At de sinne ljocht stiket priket hja de eagen iepen…

fan foarkomme of genêze mei in mem kinst swalkje yn ‘t ferline oan har hân de earste stapkes dwaan har stim sil nea ferdwine kinst har samar in boeketsje jaan ik wist net fan it teare teeguod in stoel dy’t krekt yn dý hoeke past fan in ferske dat ynienen wat sear docht de fynhaakte kantsjes yn de kast yn mem har hannen teart alles iepen…

En, verre en na, gedoken in de esse, en in de iep; in dorenhagen, dennenhout, in olmen, in platanen; in appel-, pere- en kriekelaer, zo roert er een gepiep van vogels, die voor vogels, hun orije, de wegen banen.…

Dit gedicht werd oorspronkelijk in het Fries geschreven: Dreamspul It deksel fan de doaze teart in weareld iepen; in boerd sjocht ús oan, ien stien knypeaget en in rinner skoot troch de drokte om in leech fakje hinne.…

Daar, onder de iepen, wacht de bank... Daar is... de hemel! Kom, op mijn boezem, in mijn arm, kom rusten, slapen, zacht en warm in 't schemerduister, o Zalig plekje! Zaliger stond... Kom, kus mij ogen, wangen, mond..., maar wilt gij spreken, - fluister, fluister! O! De avondlucht is éen gegons van tor en mugge...…

De iepen zongen achter een zilveren blad. Ik wist nu dat ik in het echte bos weer was gekomen. Ik kon hier mijn leven verder leven. Alles was voorhanden. Bessen,rode kersen,bramen,appeltjes rood. Kruisbessen manden vol. Hier stroomt elk beekje vol verhaal en geschiedenis. En ik hoor de meeldraden zingen en de stamper in de bloem.…

Toen kwam ze op ‘t kerkhof, kort bij ‘t hek, In ‘t graf; vlak naast een iep; zo’n dikke; We speelden dikwijls op de plek, Mijn broertje Jan en ikke. '’t Was zomer; maar toen ‘t winter werd, (De sneeuw lag dik op ‘t doornenhegje) Kreeg Jantje ook de koorts, heel hard, En ging heel gauw naar Brechtje.' 'Maar daar hij nu naast Brechtje ligt…